สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 731

"อะไรนะ คำพูดของฉันมันไม่มีความหมายแล้วเหรอ" คุณท่านเยี่ยโกรธมาก

"ไม่ใช่ครับ..." บอดี้การ์ดรีบก้มหน้า "ลูกน้องคนนี้จะไปทันที"

เมื่อพูดอย่างนั้น พวกบอดี้การ์ดก็ไปเอาปืนของพวกเขา

ฝั่งข้างนอก เยี่ยฮุยกำลังพาอาไห่และคนอื่นๆ ไปสกัดกั้นรถของเหลิ่งเซียนเสวี่ยตรงประตูเหล็กเพื่อป้องกันไม่ให้พวกเขาเข้ามา

ผู้หญิงในรถตะโกนอย่างดุๆ "คุณท่านเยี่ยของพวกคุณไม่ได้ให้เรามาขอโทษที่ประตูเหรอ ตอนนี้เราก็มาแล้วทำไมถึงไม่ให้เข้าไปล่ะ"

"เป็นคนของคุณมาเตือนเราซ้ำแล้วซ้ำเล่า ว่านกอินทรีสัตว์เลี้ยงของเราทำให้นายน้อย คุณหนูน้อยและสัตว์เลี้ยงตัวน้อยของพวกคุณกลัว ตอนนี้เราก็นำนกอินทรีสัตว์เลี้ยงของเรามาที่ประตูเพื่อขอโทษ พวกคุณจะไม่เปิดประตูต้อนรับหน่อยเหรอ”

"เปิดประตู!เปิดประตู!เปิดประตู!"

พวกผู้หญิงเคาะประตูเหล็กและตะโกนเสียงดัง

เหลิ่งเชียนเสวี่ยกอดอกและนั่งอย่างเคร่งขรึมในรถ มุมปากของเธอยกขึ้นและมองไปข้างนอกอย่างเย็นชา

คุณท่านเยี่ยนั่นก็รู้อยู่ว่าเธอมาจากตระกูลเหลิ่ง แต่ก็ยังส่งคนมาตำหนิเธออีก ถ้าให้เธอนั่งนิ่งไม่ตอบสนองอะไร อย่างนี้คนอื่นจะไม่คิดว่าพวกเขาสามารถรังแกคนตระกูลเหลิ่งได้อย่างง่ายๆหรือ

พวกเขาให้เธอมาขอโทษ

ตอนนี้เธอก็มาแล้วนี่!

เธออยากจะรู้ว่าตอนนี้ตระกูลเยี่ยจะทำอย่างไร!

“สถานการณ์นี้ดูไม่เหมือนมาขอโทษสักนิด เหมือนมาโอ้อวดความแข็งแกร่งมากกว่า” อาไห่กัดฟันอย่างโกรธเกรี้ยว

“จัดการพวกมันก่อน” เยี่ยฮุยพูดอย่างกระวนกระวาย “ถ้าคุณท่านเห็นคุณเหลิ่งเข้าจะเป็นเรื่องได้”

“ถ้าเป็นผู้ชายฉันถึงจะเข้าไปสู้ได้” อาไห่หน้าแดงด้วยความโกรธ “แต่กับผู้หญิงพวกนี้ ตีก็ไม่ได้ ยังไงก็เอาชนะพวกเธอไม่ได้ ไล่ก็ไม่ยอมไป น่ารำคาญจริง!!!"

“ใช่!” บอดี้การ์ดคนอื่นๆก็บ่นเหมือนกัน

“ไอ้ขี้ขลาด!” เยี่ยฮุยจ้องพวกเขาด้วยความโมโหแล้วก้าวไปข้างหน้าและพูด “เรายอมรับคำขอโทษของพวกคุณแล้ว รีบกลับไปเถอะ!”

เขากลัวว่าจะเกิดเรื่อง จึงต้องการให้เหลิ่งเชียนเสวี่ยรีบออกไปโดยเร็ว

“ฉันยังไม่ได้เห็นหน้าคุณท่านของพวกคุณเลย ทำไมถึงได้รับคำขอโทษแล้วล่ะ” เหลิ่งปิงเลิกคิ้วและเยาะเย้ย “แล้วถ้าเรากลับไป แล้วคุณท่านของพวกคุณส่งคนมาตำหนิพวกเราอีกล่ะ”