สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 744

อีกทั้งในตอนนี้ ดยุคหลุยส์ยังแสดงรอยยิ้มพริมใจที่สดใสและอ่อนหวานผ่านมาในกล้องซึ่งเป็นแบบที่ผู้หญิงหลายคนชอบ

เยี่ยเจิ้นถิงขมวดคิ้ว ใบหน้าของเขามืดลง เขาจ้องไปยังรูปถ่ายและพูดกับเยี่ยจวินว่า "ดูสิ พฤติกรรมพวกนี้ดูเหมือนเกย์หรือเปล่า"

"..." เยี่ยจวินชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นมองไปที่เยี่ยเจิ้นถิงอย่างอ่อนใจ "เขาเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของท่านนะครับ"

เยี่ยเจิ้นถิงเติบโตมาอย่างเยือกเย็นและหยิ่งยโส เขาเย็นชาราวกับน้ำแข็ง และไม่ค่อยมีเพื่อน แต่ก็ยังมีเพื่อนเพียงคนเดียวที่คบกับเขานั่นคือ ดยุคหลุยส์

ดยุคหลุยส์อายุน้อยกว่าเยี่ยเจิ้นถิงสองปี เขาได้รับการเลี้ยงดูอย่างเอาใจใส่ตั้งแต่ยังเด็ก แต่เขาก็ถูกควบคุมอย่างเข้มงวดตั้งแต่การใช้ชีวิตเพื่อการศึกษาไปจนถึงการหาเพื่อนด้วยเช่นกัน

เขาแทบจะอยู่ที่คฤหาสน์มาตลอดตั้งแต่เขาจำความได้ เขาไม่ค่อยได้พบเจอโลกภายนอก สิ่งที่เขารู้จักทั้งหมดคือผู้คนชนชั้นสูงที่ทั้งรวยและมีหน้ามีตา แต่เนื่องจากความขัดแย้งทางผลประโยชน์ คนจากราชวงศ์อื่น ๆ จึงตั้งตัวเป็นศัตรูและคิดจะทำร้ายเขาอยู่ตลอด

นอกจากนี้ยังมีนักธุรกิจบางคนที่มีจุดมุ่งหมายที่แข็งแกร่งมาก และดยุคหลุยส์ก็เข้ากับคนพวกเขาไม่ได้

มีเพียงแต่เยี่ยเจิ้นถิง ที่ต่อให้จะหยิ่งหรือเย็นชาขนาดไหน แต่อย่างน้อยเขาก็ไม่คิดร้ายกับดยุคหลุยส์

ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาทั้งสองก็คืออีกคนหนึ่งขยับตัวตลอดเวลา อีกคนอยู่หนึ่ง คนหนึ่งเย็นชา และอีกคนใจร้อน ซึ่งนี่มันทำให้เกิดความแตกต่างอย่างชัดเจน

แต่กว่าจะรู้ตัวก็เป็นเพื่อนกันไปเสียแล้ว

“และท่านก็เป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของเขาด้วย” เยี่ยจวินกล่าวเสริม

"???" เยี่ยเจิ้นถิงขมวดคิ้ว "นี่นายหมายความว่ายังไง"

“ท่านทั้งสองคนเล่นด้วยกันบ่อยๆ ถ้าเขาเป็นเกย์ ท่านคงไม่...”

"เยี่ยจวิน!" เยี่ยเจิ้นถิงรีบแย้งเยี่ยจวินและถามอย่างจริงจังว่า "นายรู้ไหมว่าทำไมฉันถึงจัดให้นายออกไปทำงานข้างนอกตลอด"

“เพราะผมจะได้ไม่มีเยี่ยฮุยให้คุยด้วย?”

เยี่ยจวินต้องการทราบคำถามนี้มากเช่นกัน เขาเข้ามาที่ตระกูลเยี่ยพร้อมกับเยี่ยฮุย และอยู่ทำงานเคียงข้างเยี่ยเจิ้นถิงด้วยกัน แต่เยี่ยเจิ้นถิงมักจะส่งเขาไปทำงานข้างนอกและให้เยี่ยฮุยไว้ข้างๆ ตัวแทน

เขาเหนื่อยจนสายตัวแทบขาด เพราะมักจะถูกเรียกให้ใช้แรงงาน

แต่เยี่ยฮุยทำงานสบายๆ ก็ได้รับความชื่นชมจากเจ้านายได้อย่างง่ายดาย

ในใจของเขารู้สึกว่าไม่เท่าเทียม ถ้าไม่ใช่เพราะทั้งสองเป็นพี่น้องกัน เขาคงไม่ยอมแน่ๆ

"นายมีสมองเพียงข้างเดียว และไม่เปลี่ยนมุมมองกว้างๆ" เยี่ยเจิ้นถิงจ้องมองเขาอย่างเย็นชา "เยี่ยฮุ่ยฉลาดกว่านายมาก"

"ผมรู้แล้วว่าผมผิดเองครับ..." เยี่ยจวินก้มศีรษะอย่างเศร้าสร้อย

“จากนี้ไปก็อยู่เงียบๆ และอย่าพูดถ้าไม่มีธุระอะไร” เยี่ยเจิ้นถิงสั่งอย่างโหดเหี้ยม

“ครับ” เยี่นจวินก้มหัวลง และไม่กล้าพูดอะไรอีก