สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 745

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ เยี่ยเจิ้นถิงถึงกับยิ่งขมวดคิ้วแน่นขึ้นพร้อมกับใบหน้าบูดบึ้ง เขารับก้าวเดินเข้าไป...

เวลานี้ ทั้งสองคนกำลังนั่งที่อยู่หน้าเปียโนพร้อมกับส่งยิ้มให้กัน

ดวงตาสีฟ้าเย็นของดยุคหลุยส์เต็มไปด้วยความรัก ริมฝีปากบางของเขายกยิ้มหวานสุดแสนมีความสุข

เหลิ่งเชียนเสวี่ยก็มีรอยยิ้มที่สดใสและดวงตาที่อ่อนโยนส่งกลับมาเช่นกัน

ทั้งสองนั่งเคียงข้างกันบนม้านั่งหน้าเปียโนทั้งดูสนิทสนมและเต็มไปด้วยความเสน่ห์หา...

"ปัง ปัง ปัง!"

จู่ๆ เปียโนก็ถูกเคาะอย่างดังสองสามครั้ง

ทุกคนมองไปยังชายลึกลับที่ดูเย่อหยิ่งและแสนเย็นชาคนนี้

รอบตัวเขาราวกับมีพลังงานชั่วร้ายแผ่ออกมาซึ่งทำให้ผู้คนอดไม่ได้ที่จะหวาดกลัว

ในขณะเดียวกัน สายตาของเขาก็เย็นยะเยือกราวกับว่าเขาเป็นเทพเจ้าที่ออกมาจากนรก ที่มาจุติบนโลกมนุษย์เพื่อทำให้คู่รักแสนสุขคู่นี้ต้องแยกทางกัน!

ทันใดนั้นบรรยากาศโรแมนติกและอบอุ่นก่อนหน้านี้ก็ถูกทำลายลง...

บรรดาผู้ชมต่างก็ถอยหนีอย่างขลาดกลัวไม่กล้าเข้าใกล้เพราะกลัวจะถูกทำร้าย

"เยี่ยเจิ้นถิง?" เหลิ่งเชียนเสวี่ยเงยหน้าขึ้นมองเยี่ยเจิ้นถิง และนั่นก็ทำให้ใบหน้าของเธอตึงขึ้นมาในทันที "คุณมาทำอะไรที่นี่"

“เขา…เขามาหาผมเอง”

ดยุคหลุยส์ไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนระหว่างเยี่ยเจิ้นถิงและเหลิ่งเชียนเสวี่ย เขาคิดจริงๆ ว่าเยี่ยเจิ้นถิงมาที่นี่เพื่อมาหาเขา ดังนั้นเขาจึงรีบดึงเยี่ยเจิ้นถิงมาด้านข้างและพูดกระซิบว่า...

“ฉันบอกนายแล้วไม่ใช่เหรอว่าอย่ามาที่นี่?

"ฉันเคยบอกนายไปแล้วนี่..." เยี่ยเจิ้นถิงมองไปยังเหลิ่งเชียนเสวี่ย และกล่าวเตือนด้วยสีหน้าจริงจังว่า "ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนดี"

“ไอหย่า…นายไม่ต้องมาห่วงฉันเลย ฉันมีวิธีของฉันเองน่า” ดยุคหลุยส์ผลักเยี่ยเจิ้นถิงอย่างร้อนใจ “นายรีบไปเถอะ ไม่เช่นนั้นเชียนเสวี่ยอาจจะด่านายได้นะ เธอรู้แล้วว่านายเป็นคนพาฉันไปที่เยี่ยเซ่อในคืนนั้น……”

“รู้แล้วยังไงล่ะ”

เยี่ยเจิ้นถิงเลิกคิ้วขึ้นและจ้องมองไปที่เหลิ่งเชียนเสวี่ยอย่างเย็นชา