สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 747

เหลิ่งเชียนเสวี่ยมองเยี่ยเจิ้นถิงอย่างลึกซึ้ง สิ่งที่เขาพูดนั้นชัดเจนว่าเหมือนกับชายผู้หลงใหลในการยั่วยวนหญิงสาว...

แต่เธอก็อดรู้สึกประทับใจอย่างอธิบายไม่ได้

ความรู้สึกนี้มันแปลกมาก

เยี่ยเจิ้นถิงรู้สึกว่าเหลิ่งเชียนเสวี่ยมองมาที่เขา แต่เขาไม่ได้มองเธอกลับไป เขาเพียงแค่จิบไวน์อย่างใจเย็นและพูดคุยกับดยุคหลุยส์

ดยุคหลุยส์และเยี่ยเจิ้นถิงมีระดับการสื่อสารที่มากกว่า จึงทำให้เข้ากันได้อย่างสบายใจกว่า

อีกทั้งเยี่ยเจิ้นถิงยังใจดีกับหลุยส์มากกว่าคนอื่น ไม่เย็นชาหรือหยิ่งผยองใส่เหมือนกับคนอื่นๆ

ทั้งสองพูดคุยและสนทนากันอย่างออกรส พร้อมกับอาหารฝรั่งเศสเลิศรสที่ค่อยๆ ถูกทยอยมาเสิร์ฟ

เหลิ่งเชียนเสวี่ยรับประทานอาหารอย่างเงียบๆ ดยุคหลุยส์ก็ยังคงคอยดูแลเธออย่างดี แต่ความคิดทั้งหมดในตอนนี้ของเธอกลับมีแต่เรื่องเกี่ยวกับเยี่ยเจิ้นถิง

เหลิ่งเชียนเสวี่ยพูดไม่ออกเล็กน้อย ตอนนี้เธอรู้สึกว่าคนที่ดูเป็นส่วนเกินไม่ใช่เยี่ยเจิ้นถิง แต่กลับเป็นเธอเองเสียมากกว่า

เมื่อได้เห็นฉากนี้ คนรอบข้างก็พูดคุยกันเสียงเบา——

"ดูสิ ผู้ชายสองคนนี้ดูสนิทกันมาก ส่วนผู้หญิงที่อยู่ตรงกลางกลับดูเป็นส่วนเกิน น่าสงสารมาก"

"ใช่ ฉันรู้สึกว่าพวกเขาเป็นคู่เกย์นักหลอกลวง ไร้ยางอาย!"

“ไม่น่าถือเป็นการหลอกลวงนะ ดูเหมือนว่าหญิงสาวจะรู้ความสัมพันธ์ของพวกเขาด้วย…”

"นี่มันซับซ้อนและยุ่งเหยิงมาก พระเจ้าช่วย!"

"ทำไมคนหน้าตาดีๆ ถึงไม่ชอบเพศตรงข้ามแต่ไปชอบเพศเดียวกันหมด เฮ้อ..."

แน่นอนว่าไม่มีฝ่ายใดในบทสนทนาที่ได้ยินคำพูดนินทาเหล่านี้ แต่…บอดี้การ์ดคนสนิทข้างพวกเขาอย่างเยี่ยจวิน เหลิ่งปิงและเหลิ่งมั่วกลับได้ยินมันอย่างชัดเจน

เยี่ยจวินไม่ได้สนใจอะไร เพราะเขามีความคิดที่แข็งแกร่งและหน้าหนา อีกทั้งเขารู้จุดประสงค์ของเจ้านายของเขาอยู่แล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่ได้หวั่นใจอะไร

แต่ในทางตรงกันข้าม เหลิ่งปิงและเหลิ่งมั่ว ใบหน้าของพวกเธอแดงก่ำด้วยความโกรธ พวกเธอกำลังจะเข้าไปต่อสู้เพื่อเหลิ่งเชียนเสวี่ย

“ใช่ มันผิดศีลธรรม!”

ดยุคหลุยส์ตกตะลึง แล้วมองพวกเขาด้วยความไม่เข้าใจ จากนั้นเขาก็รีบอธิบายด้วยความตื่นตระหนกว่า "ไม่ใช่นะ พวกคุณเข้าใจผิด..."

น่าเสียดายที่เสียงของเขาถูกกลบอย่างรวดเร็วลงไปในการสนทนาของผู้คน

ดยุคหลุยส์อยากจะร้องไห้ แต่ไม่มีน้ำตา ถ้าเขารู้ว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้เขาคงเหมาจองสถานที่ไว้ก่อน...

เขามัวแต่นึกถึงบรรดาผู้ชมที่แน่นขนัด ที่จะได้เห็นช่วงเวลาสุดแสนโรแมนติกระหว่างเขากับเหลิ่งเชียนเสวี่ย ดังนั้นเขาจึงไม่ได้จองสถานที่เอาไว้ เพราะไม่คิดว่ามันจะมาจบลงด้วยจุดจบที่น่าอายเช่นนี้

เหลิ่งเชียนเสวี่ยกลั้นหัวเราะและเอ่ยถามดยุคหลุยส์ว่า "ไม่น่าแปลกใจ เพราะฉันก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติระหว่างพวกคุณสองคนเหมือนกัน บอกฉันตามตรงเถอะ จริงๆ แล้วความสัมพันธ์ระหว่างคุณสองคนเป็นเช่นนั้นหรือไม่"

"ไม่ใช่ ผมสาบานเลย" ดยุคหลุยส์ยกมือขึ้นและพูดอย่างฮึกเหิม "เจิ้นถิงกับผมเป็นแค่เพื่อนที่ดีต่อกัน เราไม่มีความสัมพันธ์ที่ไม่เหมาะสมกันแบบนั้นอย่างแน่นอน..."

“แล้วทำไมคุณถึงให้เขามาด้วยล่ะ” เหลิ่งเชียนเสวี่ยถามอย่างไม่พอใจ “ฉันคิดว่าคุณชวนแค่ฉันเพื่อมาเดตเสียอีก”

“ผมไม่ได้เรียกเขามาจริงๆ นะอันนี้เขาบังเอิญพบเอง...” ดยุคหลุยส์โพล่งออกมาอย่างจนปัญญา “เห้อ จริงๆ เขากลัวว่าผมจะถูกหลอกและตกหลุมพราง เขาจึงมาที่นี่เพื่อคอยเตือนผม!”