สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 75

“คุณหนูเฟิง……”

เสียงของเหลยอวี่ทำทำลายความคิดของเฟิงเชียนเชียนเสวี่ย สติคืนกลับมา เหลยอวี่กับผู้ช่วยพยาบาลเดินมาถึงตรงหน้า

“หน้าคุณเป็นไรไปคะ” เหลยอวี่เห็นรอยตบลึกบนใบหน้าของเฟิงเชียนเสวี่ย คิ้วขมวดทันที “ใครตบคุณคะ”

“มือของคุณก็ได้รับบาดเจ็บ” ผู้ช่วยพยาบาลอุทาน

“ขึ้นรถก่อนค่ะ” เหลยอวี่เข็นเก้าอี้รถเข็นของเฟิงเชียนเสวี่ย

ขึ้นมาบนรถเเล้ว เหลยอวี่ช่วยเฟิงเชียนเสวี่ยปัดเศษกระจกออก ช่วยเธอทำเเผลที่บาดเจ็บ จากนั้นพูดเบาๆ:“คุณหนูเฟิง คุณชายเยี่ยกำชับมา ถ้าคุณมีคำสั่งอะไรพวกเราจะช่วยคุณจัดการเอง!”

ประโยคนี้ดูมีนัยเเต่ก็ชัดเจนในที ขอเเค่เฟิงเชียนเสวี่ยเอ่ยออกมา เหลยอวี่ก็จะออกหน้าจัดการกับคนที่คืนนี้รังเเกเธอ

เฟิงเชียนเสวี่ยคาดไม่ถึง เธอเป็นเเค่ยามเล็กๆคนหนึ่งของเซิ่งเทียน เยี่ยเจิ้นถิงทำไมต้องดีกับเธอถึงขนาดนี้?

หรือจะเเอบชอบเธอจริงๆ?

“คุณหนูเฟิง คุณไม่ต้องกังวลกับอิทธิพลของตระกูลซือ ต่อหน้าคุณชายเยี่ย ไม่มีใครกล้าท้าทายอำนาจ” เหลยอวี่พูดเสริมอีกประโยค

“ขอบคุณ” เฟิงเชียนเสวี่ยเปิดปากในที่สุด “ฉันจัดการเองดีกว่า”

เธอไม่ต้องการพึ่งพาคนที่ไม่เกี่ยวข้อง หลังจากนั้นที่ติดค้างก็ต้องคืน

“ตกลงค่ะ”

เหลยอวี่ไม่พูดมากความอีก แเเค่มองไปที่บาดเเผลบนใบหน้าของเฟิงเชียนเสวี่ย อารมณ์ก็เคร่งขรึมลง

ท้ายที่สุด……

เมื่อเธอนำเรื่องราวทั้งหมดในคืนนี้ที่เกิดขึ้นรายงานให้กับเยี่ยเจิ้นถิง สีหน้าของเยี่ยเจิ้นถิงก็ขุ่นมัวอย่างไม่เคยปรากฎมาก่อน ดวงตาลึกราวกับทะเลส่องประกายที่เยือกหนาวเย็นเฉียบ

“พวกเธอทำงานกันยังไง?อยู่ข้างกายเเท้ๆ ทำไมปล่อยให้คุณหนูเฟิงโดนรังเเก?” เยี่ยฮุยพูดเสียงต่ำ

“เป็นความผิดของฉันเองค่ะ” เหลยอวี่ก้มศรีษะ ไม่กล้าพูดมาก

“คุณหนูเฟิงไม่ให้พวกนั้นตามเข้าไป ก็น่าจะมีสาเหตุอยู่” เยี่ยฮุยคาดเดา “หรือมีความลับที่ไม่อยากให้คนอื่นรู้?”

“จะตรวจสอบมั้ย” เยี่ยฮุยถามอย่างระมัดระวัง

“ไม่ต้อง” เยี่ยเจิ้นถิงวางเเก้วเหล้าในมือลง กำชับเสียงเย็นชา “ไปบอกซือเฮ่าเซวียน งานเลี้ยงการกุศลหลังจากนี้สามวันเชิญเขากับครอบครัวมาด้วย”

“ครับ!”

……

สองวันนี้เหตุการ์ณสงบเฟิงเชียนเสวี่ยก็ฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บ

ทักษะการเเพทย์ของเหลยอวี่ยอดเยี่ยม ในเวลาเพียงสามวันอาการบาดเจ็บของเฟิงเชียนเสวี่ยก็ดีขึ้นมาก

ลูกๆโทรศัพท์หาเธอทุกเช้า เธอมักหลบอยู่ในห้องคุยโทรศัพท์กับพวกเขากลัวคนข้างนอกจะได้ยิน

เเม่จูเป็นห่วงเธอมาก ลูกๆก็คิดถึงเธอ เฟิงเชียนเสวี่ยอยู่มี่นี่ต่อไม่ได้เเล้ว

วันนี้ตอนบ่ายหลังจากเหลยอวี่ถอดเฝือกคอออกเธอยืนกรานจะขอกลับบ้าน

ครั้งนี้เหลยอวี่ไม่ได้รั้งไว้ ให้รถไปส่งเฟิงเชียนเสวี่ยกลับ เเละยังให้ยากับอาหารเสริมชั้นยอดกลับไปด้วย

เฟิงเชียนเสวี่ยไม่อยากให้พวกเขาชนโดนลูกๆสามคน จึงให้รถจอดที่ปากซอย เดินเเค่ไม่กี่ก้าวก็ถึงบ้าน

เหลบอวี่ส่งของขวัญทั้งหมดให้เธอ พูดอย่างเคารพว่า: “คุณหนูเฟิง พรุ่งนี้ตอนบ่ายสามโมงฉันจะมารับคุณที่นี่นะคะ”

“เอ๋? มารับฉันทำไมเหรอ” เฟิงเชียนเสวี่ยงุนงง

“คุณชายเยี่ยให้เชิญคุณไปร่วมในงานเลี้ยงการกุศลคืนพรุ่งนี้” เหลยอวี่มองเธอด้วยรอยยิ้ม “ฉันจะจัดเตรียมชุดราตรีเเละเครื่องประดับต้องใช้เวลาเเต่งตัวซักหน่อย”

“…………..”

เฟิงเชียนเสวี่ยตะลึงงันไม่มีใครบอกเธอก่อนเลย

สองวันมานี้เยี่ยเจิ้นถิงเช้าไปเย็นกลับ เเม้เเต่เงาเธอยังไม่เคยเห็น ทำไมจู่ๆก็จะพาเธอไปร่วมงานเลี้ยงตอนกลางคืนด้วย?

เเย่เล้วเเย่เเล้ว สงสัยเยี่ยเจิ้นถิงจะหลงรักเธอเข้าเเล้วเเน่ๆ!

เสน่ห์เหลือร้ายนี่นะ……

“ให้ฉันช่วยคุณเอาของเข้าไปมั้ยคะ” เหลยอวี่เห็นเธอยังตะลึงอยู่ก็หัวเราะถามขึ้น

“ไม่ต้องหรอก ฉันเอาไปเอง พวกคุณกลับก่อนเถอะ”

เฟิงเชียนเสวี่ยรีบร้อนลา จากนั้นถือสิ่งของเดินราวกับบินไปที่ถนน เดินไปพลางคิดไปพลาง ทำไงดี?ไปแหย่โดนเจ้าปีศาจเยี่ย เกรงจะมีเเต่เรื่องไม่ดีมาเเน่

ถ้าเขารู้เรื่องเธอมีลูกสามคน จะคิดว่าโดนเธอหลอกมั้ยนะ?

ถึงเวลานั้นเธอคงโดนบีบคอตาย

คิดถึงความฝันตอนนั้นก็อดตัวสั่นขึ้นมาไม่ได้……

ไม่ได้ ต้องบอกเขาให้ชัดเจนโดยเร็วที่สุด จะได้เปลี่ยนใจจากฉัน……