สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 766

“หลิงอวิ๋น เป็นอย่างไรบ้าง อยู่ที่นี่ชินหรือยัง” คุณท่านเยี่ยถามอย่างเอาใจใส่

“ดีหมดเลยค่ะ ขอบคุณค่ะคุณปู่”

หลิงอวิ๋นใช้ภาษามืออย่างช้าๆ ใบหน้าที่ซีดเซียวของเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

ท่าทางของหลิงอวิ๋นราวกับเมฆขาวบริสุทธิ์ อ่อนโยนและสง่างาม ท่าทางของเธอมักจะสงบนิ่ง ให้ความรู้สึกว่าเธอเป็นคนใจดี อ่อนโยนและละเอียดอ่อน

ไม่ว่าใครจะมีอคติต่อเธอขนาดไหนก็ไม่สามารถพูดจาร้ายๆ ใส่เธอได้ลง

เหมือนถ้าพูดเธอเสียงดังเพียงเล็กน้อยก็จะสามารถทำร้ายเธอได้เลย

“คุณหลิงคะ พวกเราเตรียมอาหารสำหรับคนป่วยโดยเฉพาะมาให้แล้วค่ะ”

แม่หรงยกอาหารมาให้หลิงอวิ๋นด้วยตัวเอง

“ขอบคุณค่ะแม่หรง” หลิงอวิ๋นทำภาษามือพร้อมกับยิ้มขอบคุณแม่หรง

“ไม่เป็นไรค่ะ” แม่หรงกับคนรับใช้คนอื่นๆ ต่างก็ชอบพอหลิงอวิ๋น

ในสายตาของพวกเธอ นอกจากพูดไม่ได้แล้ว ที่เหลือหลิงอวิ๋นก็ดีหมดทุกอย่าง

เมื่อเห็นทุกคนต่างก็ชอบหลิงอวิ๋นขนาดนี้ คุณท่านเยี่ยจึงกำชับให้แม่หรงเตรียมอาหารเช้าสำหรับคนป่วยโดยเฉพาะให้กับหลิงอวิ๋น เฉินเฉินขมวดคิ้วแน่น...

“ทุกคนเริ่มทานกันเถอะ” คุณท่านเยี่ยพูดขึ้น

“คุณปู่เจิงกินข้าวกันค่ะ น้าหลิงก็กินด้วย!”

หลงหลงกับเย่ว์เย่ว์พูดขึ้นอย่างมีมารยาท

แต่เฉินเฉินกลับนั่งนิ่งและขมวดคิ้วคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้

คุณท่านเยี่ยสังเกตเห็นว่าอารมณ์เขาไม่ค่อยดี จึงถามขึ้น “เฉินเฉิน เป็นอะไรหรือ”

“ไม่มีอะไรครับ” เฉินเฉินก้มหน้าและเริ่มทานข้าว

คุณท่านเยี่ยไม่ได้พูดอะไรต่อ เขารู้สึกว่าตอนนี้เฉินเฉินยังสามารถพูดคุยกับหลิงอวิ๋นได้แบบเป็นปกติอยู่ ไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมา แค่นี้ก็ดีมากแล้ว