สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 768

เฉินเฉินเงยหน้าขึ้นไปมอง และเห็นว่านกอินทรีกำลังบินอยู่บนฟ้า ท่าทางนั้นดูไม่ปราดเปรียวเหมือนเคย แต่กลับดูลนลานและเสียการควบคุม ราวกับว่า...

ขณะที่เฉินเฉินกำลังคิดเรื่องมากมายอยู่นั้น จู่ๆ นกอินทรีตัวนั้นก็พุ่งตัวลงมาราวกับลูกธนู ทั้งรวดเร็วและรุนแรง

เฉินเฉินหันหลังวิ่งหนีด้วยความตกใจ เขาใช้แรงทั้งหมดที่มีวิ่งหนีอย่างรวดเร็ว

แต่คนจะไปวิ่งเร็วกว่านกอินทรีได้อย่างไร

เพียงไม่นาน นกอินทรีตัวนั้นก็ตามเขาทัน...

เฉินเฉินสะดุดกับหินก้อนหนึ่งและล้มลงกับพื้น เขารีบใช้มือกับเท้าดันตัวเองให้ลุกขึ้นมาทันที

นกอินทรีกระพือปีกและพุ่งตัวเข้ามาเฉินเฉิน มันเห็นเฉินเฉินเป็นอาหาร...

และในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ จู่ๆ นกอินทรีตัวนั้นก็บินผ่านหัวของเฉินเฉินไปและเสียการควบคุมร่วงลงบนพื้น มันกลิ้งไปสองสามรอบ จากนั้นก็ร่วงลงไปจากเนินเขา

เฉินเฉินหมอบลงกับพื้น ร่างกายน้อยๆ ของเขาสั่นเทาไปด้วยความหวาดกลัว

ผ่านไปครู่หนึ่ง เขาก็ได้สติกลับมาและเงยหน้ามองไปรอบๆ...

นกอินทรีตัวนั้นหายไปแล้ว!

มีเพียงแค่รอยเลือดและขนที่ติดอยู่ที่พื้น พวกมันถูกลมพัดเบาๆ

เฉินเฉินย้อนกลับไปนึกถึงเสียงเมื่อสักครู่นี้ บวกกับร่องรอยตรงหน้าที่ลากเป็นทางยาว เขาก็เข้าใจทันที

นกอินทรีตัวนั้นได้รับบาดเจ็บและกำลังลองบินอยู่ แต่จู่ๆ ก็เห็นเขาเข้าจึงคิดจะโจมตีเขา แต่เวลานั้นร่างกายกลับไม่มีแรง ร่วงลงพื้นและกลิ้งตกเขาไป...

เฉินเฉินรีบลุกขึ้นจากพื้นทันที จากนั้นก็เดินไปดูที่เชิงเขา

นกอินทรีตัวนั้นร่วงลงไปที่ก้อนหิน มันเลือดออกเยอะมาก ปีกของมันสั่นเทาราวกับมันกำลังจะตาย

เฉินเฉินหยิบกล้องส่องทางไกลออกมาจากกระเป๋าและมองดูอย่างละเอียด ที่ขาของนกตัวนั้นสวมแหวนแต่งงานสีทองของหม่ามี้อยู่

เฉินเฉินเก็บกล้องส่องทางไกลและค่อยๆ ปีนลงไป

ถึงแม้ว่านกอินทรีจะได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่เฉินเฉินก็ยังรู้สึกกลัวอยู่ เขาหยิบหินเล็กๆ ขึ้นมาก้อนหนึ่งและโยนไปทางนกอินทรี

ปีกของนกอินทรีขยับเล็กน้อย แต่ก็ลุกขึ้นมาไม่ได้ แม้แต่ดวงตาเฉียบคมคู่นั้นก็เปลี่ยนไปอ่อนแรง

ฉันที่เป็นนกอินทรีตกมาอยู่ที่นี่ จะไม่ยอมให้มนุษย์ตัวเล็กๆ แบบแกมารังแกเด็ดขาด

ท่อนไม้ในมือน้อยๆ ของเฉินเฉินถูกปัดจนร่วงลงไป มือของเขาก็เจ็บเช่นกัน เขาถอยไปด้านหลังสองสามก้าวและไม่กล้าเข้าใกล้มันอีก

ดูท่านกอินทรีตัวนี้ไม่ได้ใกล้สลบ ถ้าอยากจะเอาแหวนกลับมาคงเป็นไปไม่ได้แล้ว

เฉินเฉินกัดฟันและยกหินก้อนหนึ่งขึ้นมา คิดจะโยนไปทางนกอินทรีตัวนั้น ขอแค่ทำให้มันสงบได้ก็จะสามารถเอาแหวนของหม่ามี้กลับมาได้แล้ว

แต่ตอนที่เขายกก้อนหินไปใกล้ เขาก็เห็นแผลที่ปีกของมัน บวกกับเลือดที่ไหลออกมาอย่างช้าๆ เขาก็รู้สึกไม่กล้า...

นกอินทรีตัวนี้ก็คงจะมีหม่ามี้เหมือนกันใช่ไหม

ถ้าหม่ามี้ของมันเห็นสภาพของมันตอนนี้จะต้องปวดใจและเสียใจมากแน่ๆ...

ถ้าฉันไม่ได้ทุบมันให้สลบ แต่กลับทำให้มันตาย ฉันจะกลายเป็นมือฆาตกรฆ่านกอินทรีไม่ใช่หรือ

พอคิดได้แบบนั้น เฉินเฉินก็วางก้อนหินลง...