สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 769

“เฮ้อ ฉันใจดีเกินไปแล้ว”

เฉินเฉินถอนหายใจออกมายาวๆ และเงยหน้าขึ้นไปมองนกอินทรีตัวนั้น

นกอินทรีก็กำลังมองเขาอยู่เช่นกัน ครั้งนี้ สายตาของนกอินทรีตัวนั้นไม่ได้เย็นชาขนาดนั้นแล้ว ราวกับว่าอบอุ่นขึ้นเล็กน้อย

เฉินเฉินขมวดคิ้วน้อยๆ ของตัวเอง ในขณะที่กำลังคิดอยู่ว่า ในเมื่อไม่สามารถใช้ก้อนหินทุบมันได้ ถ้าอย่างนั้นก็คงต้องเสี่ยงดูแล้ว

เฉินเฉินกัดฟันเดินเข้าไปใกล้และพยายามแกะแหวนออกจากขาของนกอินทรี

นกอินทรีกระพือปีกเพื่อระมัดระวังตัว เฉินเฉินตกใจมาก มันจึงเก็บปีกและไม่ทำให้เขาตกใจอีก

เฉินเฉินแกะแหวนต่อ เขาแกะแหวนไปพลางพูดขึ้น “อย่าดิ้นนะ ผมแค่จะเอาแหวนคืนเท่านั้นเอง ไม่ได้อยากจะทำร้ายพี่เลย แหวนวงนี้เป็นของหม่ามี้ผม มันควรจะกลับไปที่ของมัน”

ขาของนกอินทรีบาดเจ็บ มันจึงไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ ทำได้แค่มองดูเฉินเฉินนิ่งๆ ราวกับว่าฟังรู้เรื่องอย่างไรอย่างนั้น

ผ่านไปครู่หนึ่ง ในที่สุดเฉินเฉินก็ถอดแหวนออกมาได้ เขาหยิบทิชชูเปียกในกระเป๋าออกมาและเช็ดแหวนที่เปื้อนเลือดอย่างละเอียด พร้อมกับเก็บแหวนไว้เป็นอย่างดี จากนั้นเขาก็สะพายกระเป๋าเตรียมจะเดินออกไป

แต่พอมองนกอินทรีตัวนั้น เฉินเฉินอดใจไม่ไหว

มันบาดเจ็บบินไม่ได้ ตอนนี้ตกลงมาในหุบเขา เจ้านายของมันอาจจะยังตามหามันไม่เจอ ถ้าเกิดว่ามันถูกสัตว์ร้ายโจมตีเข้า คงทำได้แค่รอความตายอยู่ที่นี่เท่านั้น...

พอคิดได้แบบนั้น เฉินเฉินก็เปิดกระเป๋าและหยิบยาออกมา จากนั้นก็เข้าใกล้นกอินทรีอย่างระมัดระวัง “ผมจะพันแผลให้พี่ พี่อย่าดิ้นนะ เข้าใจไหม”

นกอินทรีไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองอะไร ทำเพียงแค่มองมาที่เขา ตอนนี้สายตาของมันอ่อนโยนขึ้นมากแล้ว

เฉินเฉินใช้ยาไอโอดีนฆ่าเชื้อให้มัน จากนั้นก็ใช้ผงยาทาไปที่บาดแผลพร้อมกับใช้ผ้าก๊อซพันแผลให้มัน

เฉินเฉินมักจะเข้าโรงพยาบาลอยู่บ่อยๆ ที่บ้านก็มีพยาบาลคอยประจำการอยู่ ดังนั้นเขาจึงรู้วิธีการรักษาพยาบาลอย่างง่ายๆ ทั้งหมด เพียงแต่ยังไม่เคยทำจริงเท่านั้น แผลที่พันออกมาจึงไม่ค่อยสวยเท่าไร

สุดท้าย เมื่อมองดูนกอินทรีที่ถูกเขาพันจนเป็นเหมือนบ๊ะจ่าง เฉินเฉินก็ถอนหายใจออกมายาวๆ “ผมตั้งใจว่าวันนี้จะมาสืบสถานการณ์ทางด้านนี้แล้วกลัวว่าจะได้รับบาดเจ็บ ก็เลยพกกระเป๋ายามาด้วยโดยเฉพาะ คิดไม่ถึงว่าจะได้ใช้จริงๆ”

จู่ๆ นกอินทรีก็ส่งเสียงร้อง ‘กูกู’ ออกมา แสดงออกว่าเต็มใจให้ทำ

เฉินเฉินชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็หัวเราะพรวดออกมา “เสียงของพี่เหมือนเสียงของซื่อเป่าน้อยเลย”