สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 775

“อะไรนะ?” เยี่ยเจิ้นถิงขมวดคิ้ว “เฉินเฉินเห็นแม่ของตัวเองแล้วเหรอ”

"เปล่าครับ" เยี่ยจวินตอบอย่างหนักแน่นว่า "ผมบังไว้แล้ว เขาน่าจะไม่เห็นหน้าคุณเหลิ่ง"

"อะไรคือน่าจะ" เยี่ยเจิ้นถิงตะคอกด้วยความโกรธ

"ครับ ผมทำหน้าที่ได้ไม่ค่อยดีนัก" เยี่ยจวินรู้สึกเสียใจ แต่เขาก็ไม่กล้าแก้ต่างให้ตัวเอง

"ใจเย็นก่อนครับคุณชายเยี่ย" เยี่ยฮุยเกลี้ยกล่อม "ถึงจะปิดบังเรื่องนี้ได้ช่วงหนึ่งแต่ก็ไม่สามารถปิดคนทั้งโลกได้ ต่อให้ช่วงนี้คนจากเขาใต้และเขาเหนือจะยังไม่ได้เจอกัน แต่ในวันที่เปิดโครงการทะเลใต้เมืองไห่เฉิง คุณเหลิ่งจะต้องเปิดเผยหน้าต่อสาธารณชนแน่ๆ ถึงเวลานั้น ทุกคนที่รู้จักเธอก็จะรู้ว่าเธอกลับมาแล้ว!"

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ เยี่ยเจิ้นถิงก็ขมวดคิ้วแน่นและถามว่า "พิธีเปิดจะจัดขึ้นเมื่อไหร่"

“เดือนหน้าวันที่สิบสามครับ” เยี่ยฮุยรีบตอบ “วันนี้ก็วันที่ยี่สิบเก้าแล้ว!”

“กล่าวอีกนัยหนึ่งว่า เรายังเหลือเวลาอีกสิบหกวัน”

แล้วเยี่ยเจิ้นถิงก็ใช้ข้อนิ้วเคาะเบาะหนัง หลังจากคิดอยู่พักหนึ่ง จู่ๆ เขาก็พูดกับเยี่ยจวินที่อยู่ในสายว่า "ไปถามหลิงอวิ๋นว่าเขาเป็นอย่างไรบ้าง ถ้าเขาไหวก็ให้ออกมาทานอาหารเย็นด้วยกัน!"

"หา" เยี่ยจวินอึ้งไปชั่วครู่และรีบตอบกลับไปว่า "ครับ ผมจะไปถามเดี๋ยวนี้แล้วจะมาแจ้งให้ท่านทราบนะครับ!"

เยี่ยเจิ้นถิงวางหูโทรศัพท์ด้วยสีหน้าจริงจัง เขาต้องส่งคุณท่านกลับไปยังอเมริกาโดยเร็วที่สุด เพื่อที่เขาจะได้จัดการกับปัญหาได้อย่างสบายใจ

“อย่ากังวลไป ยังมีเวลาอีกมาก มันจะต้องแก้ไขได้แน่นอน”

ในขณะที่เยี่ยฮุยกำลังพูด เยี่ยจวินก็โทรมาว่า "คุณหลิงไม่สบาย ไม่สะดวกที่จะออกมาข้างนอก"

และเยี่ยเจิ้นถิงก็รู้สึกแปลกใจนิดหน่อน เขาคิดว่าไม่ว่าอย่างไรหลิงอวิ๋นก็ต้องมาทานอาหารมื้อค่ำกับเขาแน่นอน แต่คิดไม่ถึงว่า เธอจะปฏิเสธ...

"งั้นก็ตามนั้น" เยี่ยเจิ้นถิงวางสาย

“คุณหลิงได้รับบาดเจ็บสาหัส เมื่อวานผมเห็นเธอลุกจากเตียงยังไม่ได้เลย ยิ่งออกมากินข้าวคงจะยิ่งไม่ไหว” เยี่ยฮุยอธิบาย

“รอให้ผ่านไปสักสองสามวันค่อยว่ากัน เราจัดการปัญหาก่อน”

"ครับ"