สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 777

"ใช่" คุณท่านเยี่ยยิ้มและพยักหน้า "คลินิกแพทย์แผนจีนที่เธอเปิดที่ประเทศอเมริกาเป็นไปได้ค่อนข้างดีเลยนี่ แล้วเหล่าเหล่ยก็มักจะไปทำกายภาพบำบัดที่คลินิกของเธอ ยังไงก็เป็นเรื่องยากที่แพทย์จะรักษาตัวเอง"

"ฉันก็แค่คอยให้คำแนะนำพวกเขาแต่พวกเขาก็เก่งกันอยู่แล้ว" หลิงอวิ๋นยิ้มแห้ง "คุณปู่ ก่อนหน้านี้ผลการบำบัดทางกายภาพของคุณดีมาก คุณควรจะบำบัดต่อไปนะ"

"ช่วงนี้หลังของฉันเจ็บและอันที่จริงก็อยากจะรักษาอยู่ ไว้เรื่องที่นี้สงบลงแล้วฉันก็จะกลับไป" คุณท่านเยี่ยยังเล่นหมากรุกต่อไป

"ทางนี้มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นงั้นเหรอ" เยี่ยเจิ้นถิงพลั้งปากถาม "ผมจะดูแลกิจการของบริษัทเอง ท่านอย่ากังวลเกินไปเลย"

หลังจากพูดมานาน ในที่สุดเยี่ยเจิ้นถิงก็มาถึงหัวข้อนี้และเยี่ยเจิ้นถิงก็คว้าโอกาสนี้ไว้ทันที

"ฉันรู้ว่าแกรู้จักแยกแยะเรื่องงานดี..." คุณท่านเยี่ยมองเข้าไปในนัยต์ของเขาลึกๆ "แล้วปัญหาส่วนตัวล่ะ"

แล้วเยี่ยเจิ้นถิงก็ผงะเล็กน้อย "คุณหมายความว่าอย่างไร?"

"หลิงอวิ๋นเป็นคนคนหนึ่ง" คุณท่านเยี่ยมองหลิงอวิ๋นอย่างนัยๆ "แกควรทะนุถนอมเธอ"

เยี่ยเจิ้นถิงขมวดคิ้และกำลังจะโมโห แต่พอเขานึกขึ้นมาได้ว่า ถ้าเขาแสร้งทำเป็นอยู่กับหลิงอวิ๋น คุณท่านก็จะกลับไปยังประเทศ อเมริกาด้วยความสบายใจ และจะไม่รบกวนเขาอีก.. .

และเขาก็จะสามารถจัดการเรื่องของเหลิ่งเชียนเสวี่ยได้อย่างสบายใจ

เมื่อนึกถึงตรงนี้เยี่ยเจิ้นถิงก็พยักหน้าและพูดว่า "เธอก็เป็นคนดีมากจริงๆ ลองเดทกับเธอก่อนละกัน"

"จริงเหรอ" คุณท่านเยี่ยปลิ้มมากๆ

หลิงอวิ๋นเองก็ตกตะลึงเช่นกัน ดูเหมือนว่าเธอจะรอประโยคนี้มานานแล้ว...

"มีหรือที่ผมจะโกหกเรื่องแบบนี้" เยี่ยเจิ้นถิงก็ไม่ได้แสดงท่าที่แข็งกราว ทำให้ดูเหมือนจะเป็นเรื่องหลอกลวง "ลองดูก่อน"

"ตกลง ตกลง ดีมาก" คุณท่านเยี่ยพยักหน้าอย่างมีความสุข "ถ้าแกคบหากับหลิงอวิ๋นมากขึ้น แกก็จะเห็นความดีของหลิงอวิ๋นแล้ว"

"เข้าใจแล้ว" เยี่ยเจิ้นถิงคีบขนมจีบกุ้งให้หลิงอวิ๋น

และหลิงอวิ๋นก็รู้สึกตื้นตันใจมาก เธอมองเขาอย่างอ่อนโยนและยิ้ม

“ตกลง ผมพาท่านเข้าที่พักแล้วก็จะไป”

เยี่ยเซินพาคุณท่านเยี่ยเข้าที่พัก และขึ้นไปชั้นบนอย่างเงียบๆ

ในตอนนี้ เยี่ยเจิ้นถิงก็ส่งหลิงอวิ๋นกลับห้อง เขาอุ้มเธอไปที่เตียงและโน้มตัวเข้าไปใกล้ๆ แล้วกระซิบ...

“ในเมื่อปู่อยากให้เราอยู่ด้วยกันมากนัก งั้นเธอก็ร่วมมือเล่นละครกับฉัน ให้เขากลับอเมริกาไปด้วยความสบายใจเถอะ”

ใบหน้าของหลิงอวิ๋นนิ่งไปชั่วครู่ แต่ในไม่ช้า เธอก็ยิ้มอย่างนุ่มนวลและทำภาษามือ "เข้าใจแล้ว ฉันจะร่วมมือกับคุณ"

"ดีมาก" เยี่ยเจิ้นถิงพยักหน้า "ถือสะว่าฉันเป็นหนี้บุญคุณเธอ ถ้าฉันมีโอกาส ฉันจะตอบแทนอย่างแน่นอน"

“ไม่ ฉันเต็มใจ...”

หลิงอวิ๋นขยับมือไปมาและก็สังเกตเห็นเงาจากด้านนอก เธอเลยรีบโอบคอของเยี่ยเจิ้นถิงและยื่นริมฝีปากสีแดงอันบอบบางไป...