สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 78

“เธอ…เธอจะทำอะไร” ไป๋ชิวอวี่กลัวจนตัวสั่น ค่อยๆ เดินถอยหลัง

“วางใจเถอะ ถึงฉันอยากจะฆ่าคุณก็ไม่ลงมือที่นี่หรอก……” เฟิงเชียนเสวี่ยใช้มีดกดไป๋ชิวอวี่ไว้กับผนัง เามอง พูดเสียงเย็นเฉียบ “ฉันเเค่อยากบอกคุณว่าฉันไม่กลัวตาย แต่อย่าให้ฉันต้องเหลืออดถ้าฉันทนไม่ได้ฉันทำได้ทุกอย่าง!”

พูดเสร็จเธอก็เอามีดปอกผลไม้เเทงไปยังไป๋ชิวอวี่……

“โอ๊ยยย!”

ไป๋ชิวอวี่กรีดร้องเสียงดัง

เเต่ว่ามีดไม่ได้เเทงไปที่คน มันเเทงไปที่ประตูไม้ด้านหลังเธอ

เเต่ไป๋ชิวอวี่คงกลัวไม่น้อย ถือบัตรธนาคารเเล้วรีบเผ่นเเน่บ…

เฟิงเชียนเสวี่ยมองตามหลังเธอไป พลางถอนหายใจด้วยความโล่งอก หันตัวกลับเตรียมเข้าบ้าน เเต่เห็นเเม่จูมายืนที่หน้าประตู มองเธอน้ำตาไหลคลอเบ้า “ลำบากคุณหนูเเล้วนะคะ”

เเม่จูปวดร้าวใจ เมื่อก่อนเฟิงเชียนเสวี่ยเป็นคุณหนู ตั้งเเต่เด็กจนโตไม่เคยแม้ต้องหยิบของหนัก ตอนนี้เพื่อความปลอดภัยของลูกๆ กลับต้องมาหยิบมีดปอกผลไม้มาขู่คน

“เเม่จู เป็นอะไรไป”

แต่เฟิงเชียนเสวี่ยไม่ได้ใส่ใจ เธอรู้เเค่ว่าเป้าหมายในชีวิตของเธอคือการได้อยู่กับเเม่จูเเละลูกๆ อย่างมีความสุข ไม่มีใครสามารถทำลายความสวยงามนี้ได้

“หม่ามี้ หม่ามี้……” ซื่อเป่าน้อยกระพือปีกบินออกมา “กินข้าวเเล้ว กินข้าวเเล้ว”

“ฮ่าๆ ซื่อเป่าน้อยหิวเเล้ว พวกเราเข้าไปกันเถอะ” เฟิงเชียนเสวี่ยใช้เเขนซ้ายโอบเเม่จู พูดติดตลกว่า “เเม่จูของบ้านเรากลายเป็นเด็กไปเเล้ว นิดๆ หน่อยๆ ก็ร้องไห้น้ำมูกไหล”

“ฉันปวดใจเเทนคุณเหลือเกิน”

เเม่จูสูดจมูกฟืดฟาด ปาดน้ำตาทิ้ง ไม่ให้เด็กๆเห็น

“คุณยาย หม่ามี้ อาหารเย็นพร้อมเเล้ว”

เด็กๆ ทั้งสามคนช่วยกันยกอาหารออกมาเสริฟ

ทั้งครอบครัวรับประทานอาหารกันอย่างมีความสุข

เฟิงเชียนเสวี่ยเพิ่งจะยกตะเกียบขึ้น จู่ๆโทรศัพท์ก็ได้รับเงินโอนมาโฮสต์หนุ่มลูกหนี้โอนมาแปดหมื่นหยวน

เฟิงเชียนเสวี่ยดีใจมาก รีบส่งข้อความไป “ทำไมเงินมากขนาดนี้”

“รับงานใหญ่มาสองสามงาน” โฮสต์หนุ่มลูกหนี้ตอบกลับ

“ว้าว ยอดไปเลย ยังคิดว่าช่วงนี้นายจะขี้เกียจอีกซะอีก”

“อยากเป็นโฮสต์หนุ่มที่มีอนาคตน่ะ!”

“ฮ่าๆๆ คิดได้ดี พัฒนาการ！”

“ธุรกิจฉันดี เธอก็มีความสุขมากใช่ไม๊”

“เเน่นอนล่ะ อย่างนี้ฉันก็ได้ส่วนเเบ่งเยอะขึ้น สู้ๆต่อไปนะ!”

ส่งข้อความนี้ไป อีกฝ่ายไม่ได้ตอบกลับมา