สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 79

เหลยอวี่พาเฟิงเชียนเสวี่ยไปที่ศูนย์ออกเเบบส่วนตัว“princess consort”ใจกลางเมือง

วันนี้ที่นี่ได้รับการเคลียร์พื้นที่ พนักงานหลายสิบคนเเละนักออกเเบบที่มีชื่อเสียงระดับนานาชาติต่างรอบริการเฟิงเชียนเสวี่ยคนเดียว

เฟิงเชียนเสวี่ยตกใจกับสถานการ์ณนี้ ดึงเหลยอวี่เเละพูดว่า: “ไม่ต้องเว่อร์ขนาดนี้ก็ได้”

“คุณวางใจเถอะ ฉันจัดการทุกอย่างเรียบร้อยเเล้ว”

เหลยอวี่ประคองเฟิงเชียนเสวี่ยเข้าไปนั่งด้านใน ทำเเผลให้เธอก่อน เปลี่ยนผ้าพันเเผลใหม่ จากนั้นจึงให้นักออกเเบบมาออกเเบบเเต่งตัวให้เธอ

ในอดีตเฟิงเชียนเสวี่ยก็เคยได้รับการปฎิบัติเช่นนี้มาก่อน พ่อของเธอยังเซ็นสัญญากับสไตลิสต์มืออาชีพทุกครั้งที่มีงานเลี้ยง สไตลิสต์ก็จะไปเเต่งตัวให้เฟิงเชียนเสวี่ยถึงที่บ้าน

“princess consort” (ภาษาจีน:ชายาอ๋อง) เป็นนักออกแบบที่จ้างได้ยากมาก เธอเชิญได้เเค่หนึ่งคนในวันเกิดปีละครั้ง

เเต่วันนี้เยี่ยเจิ้นถิงกลับเหมาร้าน เเละยังให้ทุกคนอยู่บริการเธอ

นี่ก็เพียงพอเเสดงให้เห็นว่าอำนาจของเยี่ยเจิ้นถิงยิ่งใหญ่กว่าที่เธอคิดไว้……

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้เฟิงเชียนเสวี่ยยิ่งไม่สบายใจ ผู้ชายเเบบนี้ไม่ควรไปยุ่งเกี่ยว ผิดใจนิดเดียวคงตายเเน่

เวลาผ่านไปช้าๆกับความคิดบ้าๆบอๆของเฟิงเชียนเสวี่ย……

หนึ่งชั่วโมงผ่านไปอย่างรวดเร็ว สไตลิสต์หลายคนยังคงอยู่รอบตัวของเฟิงเชียนเสวี่ย เเต่งหน้าเเละเเต่งตัว เเต่เธอผล็อยหลับไปเเล้วบนโซฟา……

นักออกเเบบหลายคนมองหน้ากันเเล้วยิ้ม รู้สึกว่าเฟิงเชียนเสวี่ยน่ารักมาก

“พวกคุณเบาๆหน่อย คอเเละไหล่ของคุณหนูเฟิงได้รับบาดเจ็บ” เหลยอวี่กำชับเสียงเบาๆ

“ค่ะ เข้าใจเเล้ว” นักออกเเบบเบามือขึ้นอีก

“อา ประธานเยี่ย!” สไตลิสต์คนนึงอุทาน

เหลยอวี่เเละนักออกเเบบทุกคนหันไปมอง……

เยี่ยเจิ้นถิงไม่รู้เข้ามาตอนไหน ชุดสูทสีดำตรงจากร่างเพรียวสูงสง่า ใบหน้าที่หล่อเหลามีเสน่ห์ดูละมันภายใต้เเสงไฟ ดวงตาสีดำสนิทคู่นั้นทำให้ตาพร่ายิ่งกว่าเเสงไฟ

เวลานี้ เขากำลังมองเฟิงเชียนเสวี่ยอย่างเงียบๆในกระจก……

ผู้หญิงคนนี้ เวลานี้ยังงีบหลับได้

ดังนั้น เขาจึงจัดเกมในคืนนี้ขึ้นอย่างระมัดระวัง

“เมี้ยว~”

จู่ๆก็มีเสียงเเมวลอยมา เจ้าเเมวสีขาวเยื้องย่างออกมาจากห้อง ปลุกเฟิงเชียนเสวี่ยออกจากความฝัน

เฟิงเชียนเสวี่ยสะลึมสะลือ ถามด้วยความง่วง: “เช้าเเล้วเหรอ”

ช่างทำผมที่อยู่ข้างๆอดส่งเสียงหัวเราะออกมาไม่ได้ เเล้วรีบมองไปที่เยี่ยเจิ้นถิงอย่างขลาดๆ ก้มศรีษะลงไม่กล้าพูดอะไร

“คุณหนูเฟิง คุณนอนหลับไปครึ่งชั่วโมง” เหลยอวี่พูดด้วยรอยยิ้ม “เเต่งตัวใกล้จะเสร็จเเล้วค่ะ”

“โอ้! ” ตอนนี้เฟิงเชียนเสวี่ยเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตัวเองกำลังเเต่งตัวอยู่ในร้าน‘ชายาอ๋อง’ เธอมองดูตัวเองในกระจก อดอุทานไม่ได้ว่า “นี่ฉันเหรอเนี่ย?สวยจัง……อา!”

เธอยังไม่ทันพูดจบ ก็เห็นเยี่ยเจิ้นถิงในกระจก ตกใจเเทบช็อค

มือหนึ่งถือเเก้วเหล้าทรงสูง มือหนึ่งจับคาง มองดูเธอด้วยท่าทีผ่อนคลาย ใบหน้าไม่ได้เเสดงความรู้สึกอะไรออกมา เเต่ดวงตากลับมีสิ่งที่ซับซ้อนมากมายผุดอยู่……

เธอสวยจริงๆ ไม่ใช่สวยเเบบเสริมเติมเเต่ง เเต่เป็นความสวยเเบบธรรมชาติบริสุทธิ์ เหมือนนางฟ้าตกลงมาบนโลก…..