สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 80

“คุณมาตั้งเเต่เมื่อไหร่ ทำไมไม่ส่งเสียงบอกสักคำ ทำฉันตกใจเเทบตาย”

เฟิงเชียนเสวี่ยตบที่หน้าอกที่กระเพื่อมหัวใจของเธอเต้นเเรง

ดวงตาของเยี่ยเจิ้นถิงละสายตาไปจากหน้าอกของเธอไม่ได้เผยเนื้อในเล็กน้อยทรวดทรงอวบอัดช่างน่าดูเสียนี่กระไร!

เขาละสายตาออกขมวดคิ้วเเละสั่ง: “เปลี่ยนชุดอื่น!”

“อา? เพราะอะไร”

เฟิงเชียนเสวี่ยมองตัวเองในกระจกสวมชุดสีขาวราคาเเพงบริสุทธิ์งดงามราวกับสวรรค์สร้าง

“ได้ค่ะฉันจะรีบจัดการ” นักออกเเบบLรีบสั่งผู้ช่วยให้ไปหยิบชุดราตรีชุดอื่น

“ไม่ต้องเปลี่ยนเเล้ว ชุดนี้ไม่เห็นมีปัญหาอะไร” เฟิงเชียนเสวี่ยมองตัวเองในกระจกอย่างพินิจพิเคราะห์ “ดูดีมากเเค่เปิดเผยไปนิดเดียวเอง…..”

เยี่ยเจิ้นถิงทำมือคนอื่นๆก็ถอยออกไป

ไม่กี่วินาทีนั้นเหลือเพียงเฟิงเชียนเสวี่ยเเละเยี่ยเจิ้นถิงในห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่

เฟิงเชียนเสวี่ยยังคงนั่งอยู่บนโซฟาดูกระจก

เยี่ยเจิ้นถิงก็ลุกขึ้นเเละเดินเข้ามาเเม้ว่าเขาไม่ได้ทำอะไร เเต่ความเเข็งกร้าวโดยกำเนิดของเขาก็เพียงพอที่จะทำให้เฟิงเชียนเสวี่ยตื่นตระหนก

“คุณ คุณจะทำอะไร…..”

เฟิงเชียนเสวี่ยเหมือนลูกเเมวที่หวาดกลัวตัวหนึ่งขดตัวอยู่บนโซฟามือทั้งคู่วางบนหน้าอกเต็มไปด้วยการป้องกัน

เยี่ยเจิ้นถิงเอื้อมมือไปบีบคางเธอเสยหน้าเธอขึ้นให้เธอมองที่ดวงตาของเขา “จำไว้!ร่างกายของคุณ!มีเเค่ผมที่สามารถดูได้!”

“เอ่อ……”

หัวใจของเฟิงเชียนเสวี่ยเต้นเเรงขึ้นโดยไม่รู้ตัวในสมองมีคำถามมากมาย เเต่กลับไม่กล้าส่งเสียง

เยี่ยเจิ้นถิงใช้นิ้วโป้งลูบริมฝีปากที่อ่อนนุ่มเหมือนดอกไม้ของเธอเบาๆ ดวงตาต็มไปด้วยความปราถนา

เเต่เขาไม่ได้ทำอะไรเพิ่มมากกว่านั้น เขาปล่อยตัวเธอ สั่งกำชับคนที่อยู่ด้านหลัง:“จัดการให้เรียบร้อยในสิบนาที”

“ค่ะ”

เยี่ยเจิ้นถิงออกไปเเล้วบรรยากาศในห้องรับเเเขกใหญ่เหมือนได้รับการปลดปล่อยจากภาวะตึงเครียดไปสู่ภาวะผ่อนคลาย

สาวๆกลุ่มหนึ่งรวมตัวกันเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เฟิงเชียนเสวี่ยชื่นชมรูปร่างของเฟิงเชียนเสวี่ยจากใจจริง

เหลยอวี่ประคองเฟิงเชียนเสวี่ยขึ้นบนรถเเล้วกลับออกไปนั่งรถด้านหลัง

รถค่อยๆเคลื่อนไปอย่างช้าๆ

มีเพียงเฟิงเชียนเสวี่ยเเละเยี่ยเจิ้นถิงสองคนภายในรถขนาดใหญ่

บรรยากาศเริ่มกลับมาตึงเครียด

เยี่ยเจิ้นถิงไม่ได้เปิดปากเฟิงเชียนเสวี่ยก็ไม่กล้าพูดอะไรนั่งอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยไม่กล้าขยับเเม้เเต่นิด

สายตามองไปที่ผลไม้เเละของว่างตรงหน้ากลืนน้ำลายอย่างอดไม่อยู่

เธอเอบมองเขาเเล้วค่อยๆหยิบลูกเกดยัดเข้าไปในปาก

ตอนนี้ใกล้จะหกโมงเย็นเเล้ว เธอหิว

เยี่ยเจิ้นถิงเหลือบมองเธอทำเป็นผลักขนมตรงข้างๆมือไปให้เธออย่างไม่ใส่ใจ จากนั้นเเกล้งทำเป็นหลับอยู่บนโซฟา

เฟิงเชียนเสวี่ยเห็นเขานอนจึงหยิบขนมเค้กชิ้นเล็กๆชิ้นหนึ่งขึ้นมากินเกือบจะสำลักจึงดื่มน้ำผลไม้

เยี่ยเจิ้นถิงหรี่ตามองผ่านกระจกหน้าต่างรถยนต์เห็นผู้หญิงที่กินตะกระตะกรามริมฝีปากยกมุมขึ้นเป็นเส้นโค้ง