สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 86

“พวกคุณควรขอโทษคุณหนูเฟิง” เหลยอวี่พูดเสียงเย็นชา

สีหน้าของไป๋ชิวอวี่เดียวเขียวเดี๋ยวเเดง เเน่นอนล่ะเธอไม่อยากขอโทษเฟิงเชียนเสวี่ย……

เเต่พอเห็นซือเฮ่าเซวียนไม่พูดอะไรสักคำเเละเห็นรัศมีพลังเเผ่ออกมาของเยี่ยเจิ้นถิงเธอได้เเต่กัดฟันก้มศรีษะขอโทษ “เชียนเสวี่ย ขอโทษนะเป็นความผิดของป้าเอง……”

“เเม่ ไม่ต้องไปขอโทษมัน” ไป๋ลู่รีบขัดจังหวะคำพูดของไป๋ชิวอวี่ชี้ไปที่เฟิงเชียนเสวี่ย พูดอย่าตื่นเต้น “ประธานเยี่ย ท่านคงยังไม่รู้? ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ไร้เดียงสาอย่างที่เห็นหล่อนรักสนุก สี่ปีก่อนเคยออกไปซื้อหนุ่มบาร์โฮสต์ทำให้พ่อตรอมใจตายเเล้วยังให้กำเนิด……”

เฟิงเชียนเสวี่ยตกใจ กำลังจะห้าม……

“หุบปาก!” ซือเฮ่าเซวียนรีบพูดเสียงต่ำ……

ในเวลาเดียวกันไป๋ลู่ก็โดนตบหนึงทีอย่างเเรงไม่ใช่ซือเฮ่าเซวียนที่ตบเเต่เป็นไป๋ชิวอวี่

ไป๋ลู่กุมเเก้มมองเเม่อย่างไม่เชื่อ: “เเม่ เเม่…..เเม่ตีหนูทำไม?”

ซือเฮ่าเซวียนก็ตกใจมาก อยากรู้ว่าไป๋ชิวอวี่เเต่ไหนเเต่ไรรักไป๋ลู่อย่างตามใจไม่มีที่สิ้นสุด ทำไมวันนี้ถึงลงไม้ลงมือกับลูก?

เฟิงเชียนเสวี่ยยิ้มที่มุมปากอย่างเยือกเย็น เธอคงดูถูกไป๋ชิวอวี่เกินไป……..

รู้ทันเหตุการ์ณ รู้สถานการ์ณ อดทนได้ทุกอย่าง ช่างเป็นคนที่เก่งจริง!

“ต่อหน้าประธานเยี่ยอย่าเสียมารยาท!” ไป๋ชิวอวี่พูดเสียงกระซิบจากนั้นโค้งคำนับเเละขอโทษต่อเยี่ยเจิ้นถิง “ประธานเยี่ยวันนี้เป็นความผิดของพวกเรา รบกวนความสำราญของท่าน ขอให้ท่านอย่าถือสา อย่าคิดบัญชีกับพวกเรา”’

เยี่ยเจิ้นถิงไม่เเม้เดต่จะมองหล่อนเเค่จูงมือของเฟิงเชียนเสวี่ยหันหลังจากไป……

ฃ“ลูกนี่โง่จริงๆ……” ไป๋ชิวอวี่หลอมเหล็กให้เป็นเหล็กกล้า “ผู้ชายคนไหนไม่รักษาหน้าบ้างยิ่งเป็นประธานเยี่ยผู้ชายที่มีคนนับหน้าถือตา! หนูไปเปิดเผยความลับของเฟิงเชียนเซวี่ยต่อหน้าคนมากมายก็เท่ากับบอกว่าเยี่ยเจิ้นถิงตาบอดกลับกลายเป็นเราหักหน้าเขานะ!”

เมื่อได้ยินคำพวกนี้ไป๋ลู่ตะลึงงันไปฟังเหมือนกับที่เเม่พูดเหมือนกัน

“พอถึงเวลานั้นไม่ใช่เเต่เฟิงเชียนเสวี่ยเท่านั้นที่ทุกข์ยังมีพวกเรา เเล้วยังตระกูลซือ ตระกูลไป๋ก็อาจมีส่วนเกี่ยวข้องไปด้วย” ไป๋ชิวอวี่รีบบอก

“ฉันได้ยินมานานเเล้วว่าเยี่ยเจิ้นถิงคนนี้เป็นราชาเเห่งธุรกิจ เขาอยากให้บริษัทไหนเจ๊ง บริษัทนั้นก็อยู่ไม่รอดถึงรุ่งเช้า เขายังใจคอโหดเหี้ยมไม่ไว้หน้าใครหนูอย่าไปยั่วโมโหเด็ดขาด”

“ก็ได้ฉันรู้เเล้ว……” ไป๋ลู่หุบปากเงียบเสียใจมาก “เเม่ก็ไม่น่าตบหนู เเม่บอกให้หนูอย่าพูดก็พอเเล้วนี่”

“ถ้าเเม่ไม่ตบหนูเฮ่าซวนก็จะลงมือเองเเล้ว” ไป๋ชิวอสี่ขมวดคิ้ว “แม่ตบเองยังเบาได้หน่อยเขาลงมือคงไม่เบาหรอก”