สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 88

“ สิบล้าน ประธานซือให้ราคาสิบล้าน” พิธีกรประกาศ

“สิบเอ็ดล้าน ประธานฉู่ให้ราคาสิบเอ็ดล้าน”

“สิบสามล้าน ประธานจ้าวให้ราคาสิบสามล้าน”

เฟิงเชียนเสวี่ยหันหน้าไปดูการประมูลดุเดือด นักธุรกิจในงานต่างเเข่งกันประมูล

เเม้จะมองจากไกลๆ เเต่เฟิงเชียนเซวี่ยก็ดูออกว่าอัญมณีเหล่านี้มีมูลค่าไม่ธรรมดา…

“นี่เป็นสมบัติของราชวงศ์ฝรั่งเศสเหรอ?”

เฟิงเชียนเสวี่ยไม่เข้าใจสถานการณ์ เเต่สายตาที่เฉียบคมก็เเยกเเยะออกได้

“คุณดูออกได้ไง?” เยี่ยเจิ้นถิงถาม

“ดูจากภาพที่ขยายใหญ่ขึ้นบนจอ รูปเเบบของการฝังเพชรรอบๆอัญมณีนั่นเป็นลวดลายพิเศษสำหรับราชวงศ์ฝรั่งเศส…‘’เฟิงเชียนเสวี่ยระบุอย่างละเอียดละออ “ดูจากเทคนิคที่ทำน่าจะทำจากช่างฝีมือในราชวงศ์สมัยโบราณ ดังนั้นฉันมั่นใจว่านี่ต้องเป็นสมบัติของสะสมของราชวงศ์ฝรั่งเศส”

“ดูๆ ไปคุณก็ไม่ได้ไร้ความรู้ซะทีเดียวนี่” เยี่ยเจิ้นถิงส่งสายตาชื่นชม

“เหตุผลหลักๆ ก็เป็นเพราะสร้อยเส้นนี้คล้ายกับสร้อยที่ฉันขายไป” เฟิงเชียนเสวี่ยพูดพลางถอนหายใจพลาง “รู้สึกเหมือนมาจากชุดเดียวกัน แต่อัญมณีบนสร้อยเส้นนั้นของฉันเป็นสีน้ำเงิน…”

“อย่าบอกนะว่าหัวใจมหาสมุทร?” เยี่ยเจิ้นถิงดูตกใจ

“ใช่ค่ะ มันชื่อว่าหัวใจของมหาสมุทร” เฟิงเชียนเสวี่ยพยักหน้า “คุณรู้จักเหรอ?”

“ทำไมคุณถึงมีสร้อยเส้นนั้นได้” เยี่นเจิ้นถิงถามต่อ

“พ่อซื้อให้น่ะ บางทีอาจจะประมูลมาจากเมืองนอกมั้ง” เฟิงเชียนเสวี่ยพูดอย่างเป็นกันเอง“สี่ปีก่อนฉันไม่มีทางเลือก เลยขายไปล้านสอง!”

“…”

เยี่ยเจิ้นถิงถึงกับพูดไม่ออก

“ทำไมเหรอ” เฟิงเชียนเสวี่ยถาม

เยี่ยเจิ้นถิงขี้เกียจสนใจเธอ ทำสัญญาณมือ เยี่ยฮุยที่อยู่ข้างๆรีบยกป้าย “สามสิบล้าน!”

บรรยากาศรอบข้างดูตึงเครียดขึ้นมาทันที ทุกคนเห็นประธานเยี่ยก็เข้าร่วมประมูล ไม่มีใครกล้าเสนอราคาอีก

“คุณเป็นเจ้าของเล่นเองเเบบนี้ไม่ดีมั๊ง” เฟิงเชียนเซวี่ยเอนตัวเข้าไปพูดที่ข้างหูของเยี่ยเจิ้นถิง “คุณยกป้ายใครจะกล้าเสนอราคา”

เยี่ยเจิ้นถิงกรอกตาใส่เธอ ทำท่าทำทาง

พิธีกรพูดยิ้มๆ “ทุกท่านไม่ต้องกังวล ประธานเยี่ยเเค่เข้ามาร่วมสนุกๆ พวกคุณประมูลต่อได้เลย งานประมูลในคืนนี้ไม่ว่าผลจะออกมาเป็นอย่างไรก็จะไม่กระทบต่อธุรกิจของทุกท่าน”

เเม้เยี่ยฮุยจะพูดเเบบนี้ เเต่นักธุรกิจในงานก็ไม่มีใครกล้าเเสดงท่าทีอื่น

จนมาถึงป้ายของบ้านตระกูลซือ

“สามสิบเอ็ดล้าน” ไป๋ลู่เสนอราคาเอง

“หนูทำอะไร” ไป๋ชิวอวี่รีบดึงเธอนั่งลง “ลูกจะบ้าเหรอ?”

“พวกเขาบอกว่าไม่มีผลกระทบอะไร……” ไป๋ลู่หน้ามุ่ย “หนูชอบสร้อยคอเส้นนี้ มันเข้ากับชุดราตรีสีดำของหนูพอดี”

“เเต่ว่า……”

“เเม่ยาย” ซือเฮ่าเซวียนขัดจังหวะคำพูดของไป๋ชิวอวี่พลางพูดเบาๆว่า “ลู่ลู่ชอบก็ให้เธอประมูลเถอะ”

“หา?” ไป๋ชิวอวี่นึกว่าตัวเองฟังผิด ซือเฮ่าเซวียนสนับสนุนไป๋ลู่ในครั้งนี้ เขาคิดอะไรอยู่?

“รู้อยู่แล้วว่าสามีฉันใจดีที่สุด” ไป๋ลู่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เอนตัวไปจูบซือเฮ่าเซวียนทีนึง

เฟิงซื่อหยวนขมวดคิ้ว ในใจนั้นรู้ดีนี่เป็นการเดิมพันศักดิ์ศรีของลูกผู้ชาย

เฟิงเชียนเสวี่ยเห็นครอบครัวซือประมูลอยู่ก็หันไปดูโดยบังเอิญ สบตากับเเววตาซับซ้อนของซือเฮ่าเซวียนพอดี

ซือเฮ่าเซวียนมองเธอ ใจเต็มไปด้วยอารมณ์อาลัยอาวรณ์ เขายอมจ่ายสามสิบเอ็ดล้าน แค่เพื่อให้เธอหันกลับมามองเขาสักครั้ง

“นังนั่นมองอะไร” ไป๋ลู่จ้องไปที่เฟิงเชียนเสวี่ย

เฟิงเชียนเสวี่ยละสายตา กำลังจะบอกให้เยี่ยเจิ้นถิงไม่ต้องประมูลเเล้ว…

เยี่ยฮุยจู่ๆ ก็ยกป้าย “หนึ่งร้อยล้าน!”

“ว้าว” เสียงอื้ออึงดังทั่วห้อง

ทุกคนตกตะลึง สมกับเป็นเยี่ยเจิ้นถิง เปิดปากทีราคาก็ทะลุเพดาน ตัดทางของทุกคนโดยสิ้นเชิง

ถึงตอนนี้ เเม้ซือห้าวเซวียนจะมีเงินร้อยล้านก็ไม่กล้าเสนอราคาอีก