ไป๋ลู่ใจสลายมองไปที่ฉู่จื้อหานอย่างโกรธจัดเหมือนเเมวป่าที่กำลังโกรธ อยากจะกระโจนเข้าไปฉีกเธอเป็นชิ้นๆ……
“ช่างเถอะลู่ลู่ พวกเรากลับกันเถอะวันนี้โชคไม่ดี” ไป๋ชิวอวี่ตระหนักถึงความเป็นจริงดึงไป๋ลู่เกลี้ยกล่อมยังมีเวลาอีกเหลือเฟือ วันหน้าพวกเราค่อยกลับมาใหม่!“”
“ใช่ครับนายน้อยพวกเรากลับกันก่อนเถอะ……”
“ผัวะ!”
ซือหย่วนยังพูดไม่จบก็โดนไป๋ลู่ตบหน้า
คนรอบข้างล้วนตกตะลึงรวมถึงบอดี้การ์ดคนอื่นๆของตระกูลซือ
ซือหย่วนเป็นผุ้ติดตามส่วนตัวของซือเฮ่าเซวียน เขาเติบโตมาพร้อมกับซือเฮ่าเซวียนอยู่ในตระกูลซือก็เป็นกึ่งเจ้านาย ไม่ต้องพูดถึงว่าเเม้เเต่คนรับใช้เเละเเม้เเต่พ่อเเม่ของซือเฮ่าเซวียนก็ยังไม่เคยพูดคำไม่น่าฟังกับซือหย่วน
เเต่มาวันนี้ไป๋ลู่กลับตบหน้าซือหย่วนต่อหน้ผู้คนมากมาย
นี่เป็นการทำผิดครั้งใหญ่!
“ลูกจะบ้าเเล้วเหรอ?” ไป๋ชิวอวี่ถลึงตาใส่ “ทำไมลูกเจอเรื่องอะไรเล็กน้อยก็โกรธจนทำเสียเรื่อง……”
“เเม่อย่ายุ่ง!” ไป๋ลู่ตะโกนชี้ไปที่ซือหย่วนเเละด่า “ถ้าไม่ใช่เพราะเเกดึงฉันไว้ ฉันก็ไม่ต้องกลายเป็นตัวตลก?เเกมันไอ้หมาต่ำต้อยไร้ค่าฉันจะให้ห้าวซวนไล่เเกออก”
ซือหย่วนก้มหัวไม่พูดสักคำในดวงตาฉายเเววเย็นยะเยือก……
“เด็กคนนี้นี่ ทำไมถึงช่าง……”
ไป๋ชิวอวี่โกรธจนตัวสั่นกำลังจะดุไป๋ลู่
ในเวลานี้ฉู่จื้อหานเอาเเหวนเพชรสีชมพูหรือที่เรียกว่า“ใจเต้น”เดินเข้ามาพูดยั่วด้วยรอยยิ้มอันสดใส
“ทำไม?รวยไม่เท่าคนอื่นเลยโกรธลูกน้อง?”
“ไป๋ลู่ถ้าฉันเป็นเธอฉันจะหารูเข้าไปหลบก่อนไม่ออกมาพบหน้ผู้คนตลอดชาติ”
“ดูเธอซิประมูลของบนเวทีไม่ได้โดนหัวเราะเยาะทำอะไรขายหน้าจริงๆ”
“เฮ่าเซวียนต้องทนเธอไม่ได้เเน่ๆเลยรีบกลับไปก่อน”
“หุบปาก” ไป๋ลู่กัดฟันด้วยความโกรธ “ ฉู่จื้อหานเธอมันก็เเค่สาวเเก่ที่เเต่งไม่ออกที่ยังหลงเหลืออยู่เอาอะไรมาผยอง”
“ฉันเป็นสาวเเก่ที่ยังหลงเหลืออยู่ยังไงก็ดีกว่าเธอเเหละ” ฉู่จื้อหานหัวเราะเยือกเย็น“เธอเเต่งให้ซือเฮ่าเซวียนเเล้วยังไง เขาไม่เคยรักเธอ คืนนี้ตั้งเเต่เริ่มงานจนถึงตอนนี้เเววตาเขาไม่เคยอยู่ที่เธอ กับเธอเขามีเเต่ความรังเกียจกับขยะเเขยงสงสัยเเม้เเต่บนเตียงก็ไม่อยากขึ้น……”
“เธอ……” ไป๋ลู่โกรธจนตัวสั่นใช้มือตบไปฉาดหนึ่ง
“ผัวะ!” ฉู่จื้อหานโดนตบเเบบไม่ทันตั้งตัว,บหน้าครู่เดียวก็เปลี่ยนเป็นสีเเดงเลือด,ในเวลาเดียวกันนั้นเเหวนเพชรสีชมพูก็ตกลงไปที่พื้นไม่รู้กลิ้งไปอยู่ตรงซอกไหน……
“ว้าว_____”
ฉากนั้นทำให้ประหลาดใจทุกคนตกตะลึง
คิดไม่ถึงว่าไป๋ลู่จะยโสโอหังขนาดนี้กล้าตบฉู่จื้อหานต่อหน้าผู้คนมากมาย
ต้องรู้ก่อนว่าตระกูลฉู่ตอนนี้รวยพอๆกับตระกูลซือเเละมีเเนวโน้มจะกลายเป็นตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดตระกูลใหม่
ซือเฮ่าเซวียนจะระวังในข้อนี้มากในวงการธุรกิจเขามักจะอ่นน้มถ่อมตนต่อตระกูลฉู่เสมอ เเต่สิ่งที่เขาพยายามมาทั้งหมดมาถึงวันนี้กลับโดนไป๋ลู่ทำลายจนหมดสิ้น!
“ไป๋ลู่ เธอกล้าตบฉัน?” ฉู่จื้อหานตัวสั่นด้วยความโกรธ
“คุณหนูฉู่ใจเย็นๆ ลู่ลู่ของฉันหุนหันพลันเเล่นฉันขอโทษเเทนเธอ......”
ไป๋ชิวอวี่รีบขอโทษ เเต่ฉู่จื้อหานไม่ฟังอะไรเเล้วโบกมือทีหนึ่งบอดี้การ์ดสองคนก็จับกุมไป๋ลู่ควบคุมตัวไป๋ลู่ทันที
“จะทำไร?พวกเเกกล้าจับตัวฉัน” ไป๋ลู่ของขึ้น “สามีของฉันเป็นถึงซือเฮ่าเซวียน!”
“กำเริบมากนะ!”
เสียงเย็นเยียบดังขึ้นทุกคนในที่นั้นเงียบทันที
เยี่ยเจิ้นถิงกำลังจะพาเฟิงเชียนเสวี่ยกลับเข้าไปในงานก็เห็นละครฉากสนุกนี้พอดี
เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกคลุมเครือเรื่องในคืนนี้ดูพุ่งเป้าไปที่สองเเม่ลูกตระกูลไป๋หรือว่า......มีคนตั้งใจจัดฉาก?
ทุกคนถอยออกไปข้างๆเปิดทางให้
เยี่ยเจิ้นถิงค่อยๆเดินมาราวกับเทพเจ้าผู้ครองชะตากรรม: “กล้ามาก่อเรื่องในที่ของผมนับว่าคุณกล้าดี!”
เเววตาที่เย็นชาให้ความรู้สึกกดดันจนหายใจไม่ออก
ไป๋ลู่กลัวจนตัวสั่นไม่กล้าพูดเเม้เเต่คำเดียว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก