สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 92

ไป๋ลู่ใจสลายมองไปที่ฉู่จื้อหานอย่างโกรธจัดเหมือนเเมวป่าที่กำลังโกรธ อยากจะกระโจนเข้าไปฉีกเธอเป็นชิ้นๆ……

“ช่างเถอะลู่ลู่ พวกเรากลับกันเถอะวันนี้โชคไม่ดี” ไป๋ชิวอวี่ตระหนักถึงความเป็นจริงดึงไป๋ลู่เกลี้ยกล่อมยังมีเวลาอีกเหลือเฟือ วันหน้าพวกเราค่อยกลับมาใหม่!“”

“ใช่ครับนายน้อยพวกเรากลับกันก่อนเถอะ……”

“ผัวะ!”

ซือหย่วนยังพูดไม่จบก็โดนไป๋ลู่ตบหน้า

คนรอบข้างล้วนตกตะลึงรวมถึงบอดี้การ์ดคนอื่นๆของตระกูลซือ

ซือหย่วนเป็นผุ้ติดตามส่วนตัวของซือเฮ่าเซวียน เขาเติบโตมาพร้อมกับซือเฮ่าเซวียนอยู่ในตระกูลซือก็เป็นกึ่งเจ้านาย ไม่ต้องพูดถึงว่าเเม้เเต่คนรับใช้เเละเเม้เเต่พ่อเเม่ของซือเฮ่าเซวียนก็ยังไม่เคยพูดคำไม่น่าฟังกับซือหย่วน

เเต่มาวันนี้ไป๋ลู่กลับตบหน้าซือหย่วนต่อหน้ผู้คนมากมาย

นี่เป็นการทำผิดครั้งใหญ่!

“ลูกจะบ้าเเล้วเหรอ?” ไป๋ชิวอวี่ถลึงตาใส่ “ทำไมลูกเจอเรื่องอะไรเล็กน้อยก็โกรธจนทำเสียเรื่อง……”

“เเม่อย่ายุ่ง!” ไป๋ลู่ตะโกนชี้ไปที่ซือหย่วนเเละด่า “ถ้าไม่ใช่เพราะเเกดึงฉันไว้ ฉันก็ไม่ต้องกลายเป็นตัวตลก?เเกมันไอ้หมาต่ำต้อยไร้ค่าฉันจะให้ห้าวซวนไล่เเกออก”

ซือหย่วนก้มหัวไม่พูดสักคำในดวงตาฉายเเววเย็นยะเยือก……

“เด็กคนนี้นี่ ทำไมถึงช่าง……”

ไป๋ชิวอวี่โกรธจนตัวสั่นกำลังจะดุไป๋ลู่

ในเวลานี้ฉู่จื้อหานเอาเเหวนเพชรสีชมพูหรือที่เรียกว่า“ใจเต้น”เดินเข้ามาพูดยั่วด้วยรอยยิ้มอันสดใส

“ทำไม?รวยไม่เท่าคนอื่นเลยโกรธลูกน้อง?”

“ไป๋ลู่ถ้าฉันเป็นเธอฉันจะหารูเข้าไปหลบก่อนไม่ออกมาพบหน้ผู้คนตลอดชาติ”

“ดูเธอซิประมูลของบนเวทีไม่ได้โดนหัวเราะเยาะทำอะไรขายหน้าจริงๆ”

“เฮ่าเซวียนต้องทนเธอไม่ได้เเน่ๆเลยรีบกลับไปก่อน”

“หุบปาก” ไป๋ลู่กัดฟันด้วยความโกรธ “ ฉู่จื้อหานเธอมันก็เเค่สาวเเก่ที่เเต่งไม่ออกที่ยังหลงเหลืออยู่เอาอะไรมาผยอง”

“จะทำไร?พวกเเกกล้าจับตัวฉัน” ไป๋ลู่ของขึ้น “สามีของฉันเป็นถึงซือเฮ่าเซวียน!”

“กำเริบมากนะ!”

เสียงเย็นเยียบดังขึ้นทุกคนในที่นั้นเงียบทันที

เยี่ยเจิ้นถิงกำลังจะพาเฟิงเชียนเสวี่ยกลับเข้าไปในงานก็เห็นละครฉากสนุกนี้พอดี

เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกคลุมเครือเรื่องในคืนนี้ดูพุ่งเป้าไปที่สองเเม่ลูกตระกูลไป๋หรือว่า......มีคนตั้งใจจัดฉาก?

ทุกคนถอยออกไปข้างๆเปิดทางให้

เยี่ยเจิ้นถิงค่อยๆเดินมาราวกับเทพเจ้าผู้ครองชะตากรรม: “กล้ามาก่อเรื่องในที่ของผมนับว่าคุณกล้าดี!”

เเววตาที่เย็นชาให้ความรู้สึกกดดันจนหายใจไม่ออก

ไป๋ลู่กลัวจนตัวสั่นไม่กล้าพูดเเม้เเต่คำเดียว