สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 94

รอบข้างทุกคนดูเรื่องตลกของครอบครัวนี้ยังมีไม่น้อยพูดซุบซิบว่าซือเฮ่าเซวียนทำไมเเต่งกับภรรยาเเบบนี้ ช่างทำให้อับอายไปถึงตระกูล

มีเพียงเฟิงเชียนเสวี่ยไม่พูดแม้เเต่คำเดียว เธอเข้าใจเเล้ว เยี่ยเจิ้นถิงต้องการระบายความเเค้นเรื่องคืนวันนั้นให้เธอ……

ตบไปสิบทีเสร็จ

หน้าของไป๋ลู่กับมือของไป๋ชิวอวี่ก็ระบมทั้งคู่ สองเเม่ลูกกอดกันร้องไห้

ขณะนั้นไป๋ชิวอวี่ปาดน้ำตาทิ้งเเล้วถาม: “คุณหนูฉู่อย่างนี้ได้เเล้วช่ใหม?”

“ไสหัวไปได้” ฉู่จื้อหานโบกมืออย่างใจกว้าง

เฟิงซื่อหยวนก้าวไปข้างหน้าเพื่อพาสองเเม่ลูกออกไป

“ผมบอกให้ไปได้เเล้วเหรอ” เยี่ยเจิ้นถิงพูดเย็นๆ

ไป๋ลู่ตัวสั่นไปทั้งตัวร้องไห้ถาม: “คุณคิดจะเอายังไงอีก?”

“อย่าพูดมาก” เฟิงซื่อหยวนรีบกระซิบ

“ฉันเข้าใจเเล้ว” ไป๋ชิวอวี่สูดหายใจลึกๆเดินหน้าขึ้นไปหนึ่งก้าวโค้งคำนับเก้าสิบองศา “คุณหนูเฟิงคราวที่เเล้วทำให้คุณขุ่นเคืองฉันเองที่ทำผิด ฉันตบคุณไปหนึ่งที ตอนนี้จะคืนให้คุณ!”

พูดเเล้วก็ตบตัวเองเเรงๆหนึ่งฉาดกำลังจะตบต่อ……

“เเม่……” ไป๋ลู่ร้องไห้เสียงดังอยากจะรั้งไป๋ชิวอวี่ เเต่โดนซือหย่วนดึงไว้ “คุณผู้หญิงถ้าคุณเข้าไปตอนนี้คุณผู้หญิงไป๋คงไม่ใช่โดนเเค่ตบสิบทีคงไม่ง่ายเเบบนั้น”

ไป๋ลู่ทำได้เเค่ยืนที่เดิมทำตาปริบๆดูเเม่ของเธอตบหน้าตัวเองร้องไห้จนตัวโยน……

เฟิงเชียนเสวี่ยขมวดคิ้วมองที่ไป๋ชิวอวี่รู้สึกทนไม่ได้เล็กน้อยในใจ เเต่เมื่อคิดถึงเรื่องที่ไป๋ชิวอวี่ทำกับเธอเเละลูกๆพูดถึงเรื่องนี้ เธอก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา……

“พอเเล้ว……” เฟิงเซื่อหยวนเเห็นเมียตัวเองโดนตบจนเลือดไหลออกมาจากมุมปากรีบก้าวไปข้างหน้าขอร้อง “เชียนเสวี่ย หนูเห็นเเก่หน้าลุงรอง ยกโทษให้ป้าของหนูเถอะ ขอร้องล่ะ”

เฟิงเชียนเสวี่ยเห็นเฟิงซื่อหยวนพูดอย่างถ่อมตัวก็พูดกับเยี่ยเจิ้นถิงเบาๆ: “งั้นก็ช่างมันเถอะ?”

“ตอนป้าตบเธอ ตอนป้าดูถูกเธอ ไม่เห็นป้าเธอใจอ่อน”

เยี่ยเจิ้นถิงจ้องเธอเยือกเย็น

เฟิงเชียนเสวี่ยไม่กล้าพูดอะไรอีก

“อา____”