สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 99

“เฮ้!” เยี่ยเจิ้นถิงผลักมือเธอออกพูดเย็นชา“อย่าจับมั่วซั่ว!”

“ทำไมล่ะ” ในใจเฟิงเชียนเสวียยิ่งสงสัย“ทำไมไม่ให้ฉันดู”

“ไร้สาระ!” เยี่ยเจิ้นถิงพูดเย็นชา “ให้เธอเห็นหน้าตาของฉันไม่ถูกเธอขู่กรรโชกไปตลอดชีวิตเหรอจะมีวันจบสิ้นใหม?”

เนื่องจากเธอจำรอยสักที่เอวเขาได้เเละบังคับเขาเซ็นสัญญาชำระหนี้ ตอนนี้เขาจึงต้องเเบ่งรายได้ต่อวันครึ่งหนึ่งให้เธอ

เวลาผ่านไปครึ่งทางของกำหนดเส้นตายอย่างยากลำบาก อดทนอีกนิดเขาก็ปลดหนี้ได้หมดเเล้ว

ถึงอย่างไรเธอก็ไม่รู้จักหน้าค่าตาเขาวันหลังเกิดพบกันโดยบังเอิญก็คงจำไม่ได้

เเต่ว่าถ้าหากให้เธอเห็นหน้าตาเขาก็เป็นไปได้ว่าจะไม่จบไม่สิ้น

พูดอย่างนี้มาก็ดูมีเหตุมีผล……

หรือว่าเธอคิดมากไป?

“ถ้าไม่ใช่เพราะสี่ปีก่อนไปนอนกับเธอจนทำให้คุณต้องทำเเท้ง ฉันก็ไม่ยุ่งกับเธอหรอก”

เยี่ยเจิ้นถิงพูดเสริมอีกประโยคคำนี้เป็นคำเสน่หาสุดซึ้ง

คืนนั้นเขาโดยวางยาสะลึมสะลือนอนกับเธอเเละดุร้ายกับเธอเยี่ยงสัตว์ร้าย ไม่มีความสงสารเเม้เเต่น้อย……

เขายังจำความน่าสงสารที่เธอร้องไห้เเละขอความเมตตาภายใต้ร่างเขาได้ ทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องนี้เลือดในกายก็พุ่งพล่านรู้สึกละอายใจ……

“นับว่านายยังมีมโนธรรม”

ความสงสัยในใจของเฟิงเชียนเซวี่ยลดลงไป ย้อนกลับไปคิดเยี่ยเจิ้นถิงคนที่ยืนอยู่เหนือคนอื่นจะมาเเกล้งทำเป็นหนุ่มบาร์โฮสต์ในบาร์ได้ยังไง จะมาสวมบทบาทเล่นกับเธอ?

พูดก็พูดอีกเขาเพิ่งไล่เธอลงจากรถ ชั่วครู่เดียวจะไปเปลี่ยนรถอีกคันเปลี่ยนเสื้อผ้ามารับเธอได้ยังไง

เเม้เวลาจะเอื้ออำนวยอารมณ์ของเขาคงไม่เอื้อ!

“วันหลังเรื่องเเบบนี้ไม่ต้องมาเรียกฉัน” เยี่ยเจิ้นถิงเปลี่ยนหัวข้อสนทนา “ฉันไม่ใช่บอดี้การ์ดของเธอ ที่เรียกเมื่อไรก็ต้องมาเมื่อนั้น?”

“ฉันก็ไม่อยากรบกวนนาย เเต่ว่านอกจากนาย ฉันก็ไม่รู้จะขอร้องใคร” เฟิงเชียนเซวี่ยหมดหนทาง

“เเฟนเธอล่ะ?” เยี่ยเจิ้นถิงถามเสียงเย็นชา

“ฉันมีเเฟนที่ไหน”

“ไม่มี?” เยี่ยเจิ้นถิงสงสัยในใจผู้หญิงคนนี้คำไหนจริง?คำไหนเท็จ?

“ดีนะที่คุณเตือนสติฉัน……”

เฟิงเชียนเสวี่ยคิดขึ้นได้ว่าเธอบอกเยี่ยเจิ้นถิงว่าตัวเองมีเเฟนเเล้ว ถ้าเขารู้ว่าเธอโกหกเธอต้องเเย่เเน่ ดังนั้นเเสดงเเล้วต้องเเสดงให้เหมือนหน่อย……

คิดถึงเรื่องนี้,เฟิงเชียนเสวี่ยดึงเยี่ยเจิ้นถิงเเล้วพูดว่า “นายโฮสต์ นายโฮสต์ เป็นเเฟนฉันเถอะ!”

“……………”

เยี่ยเจิ้นถิงตกใจเกิดอะไรขึ้น

หนึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้ผู้หญิงเลวนี้เพิ่งตัดสัมพันธ์เขาอย่างไม่ใยดี คนอย่างเขาเป็นหนึ่งไม่มีสองความสามารถไม่เป็นรองใคร!

ตอนนี้กลับมาให้ผู้ชายขายตัวคนหนึ่งเป็นเเฟน

เธอโง่หรือเธอบ้า

“นายอย่าตื่นเต้น ฉันหมายถึงเเค่เเกล้งทำ” เฟิงเชียนเสวียอธิบาย “เร็วๆนี้มีคนมาจีบฉัน ฉันจะกำจัดความคิดของเขาเลยจงใจบอกเขาว่าฉันมีเเฟนเเล้ว……”

เเววตาอันตรายของเยี่ยเจิ้นถิงหรี่ลง ดีมาก ผู้หญิงเลวกล้ามาล้อเล่นกับฉัน?

“ นายโฮสต์ นายโฮสต์ นายช่วยฉันสักครั้งเถอะ”เฟิงเชียนเสวี่ยดึงเเขนเสื้อของเขาอย่างเสียมารยาท“ฉันซื้ออาหารเสริมให้นาย……”

“ไม่ต้องเเล้ว!” เยี่ยเจิ้นถิงขัดจังหวะ “คนที่จีบเธอคือใคร”

“เรื่องนี้นายไม่ต้องรู้หรอก” เฟิงเชียนเซวี่ยพูดอย่างเป็นกันเอง “นายเเค่เเกล้งทำประเดี๋ยวเดียวเอง ไม่ใช่เรื่องจริงซะหน่อย”

“จะได้ยังไงล่ะ?” เยี่ยเจิ้นถิงไปตามน้ำ “เกิดฝ่ายตรงข้ามเป็นพวกโหดเหี้ยม วันหลังมาเเก้เเค้นฉันจะทำยังไง?”

“เจ้านายฉันเอง” เฟิงเชียนเสวียพูดตรงไปตรงมา

“ไม่น่าใช่ เจ้านายเธอชอบเธอ?” เยี่ยเจิ้นถิงเหลือบมองดูเธออย่างดูถูก “รูปร่างอย่างกะเด็กเเคระเเกรนเขาเป็นคนตาบอดเหรอ”

“……………..”

เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกว่าตัวเองคิดมากเกินไป เยี่ยเจิ้นถิงคงไม่ว่าตัวเองเเบบนี้

“มีอีกนะเจ้านายเธอเป็นคนดีเลิศ เขาชอบเธอ เธอน่าจะปลื้มปิติถึงจะถูกทำไมไปปฎิเสธล่ะ” เยี่ยเจิ้นถิงจงใจถามเธอ

“คนที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ ฉันไม่มีปัญญาไปยั่วยวนเขาหรอก……”เฟิงเชียนเสวี่ยถอนหายใจ “ตอนนี้เขาเห็นฉันเป็นของใหม่พอเขาเล่นจนเบื่อก็เตะฉันออกไป ถึงเวลานั้นฉันจะไปร้องไห้ที่ไหน?”

“นอกจากนี้ อารมณ์เขาไม่เเน่นอนเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายน่าจะเป็นคนโรคจิต ใครจะไปรู้ว่ามีงานอดิเรกอะไรเเปลกใหม ฉันว่าอยู่ห่างๆเขาหน่อยเถอะ ชีวิตฉันมีความสำคัญ!”