สามี(ไร้)รัก นิยาย บท 12

"อื้มม เจ็บ" คืนนี้เขาไม่ได้เอาแค่หนึ่ง แต่ครั้งที่สองกำลังตามมา

เธอเหนื่อยมาก อยากจะขอพักผ่อนแต่ก็ไม่กล้าบอกกล่าว หญิงสาวก็เลยทำได้แค่นอนอยู่นิ่งๆ ปล่อยให้เขาทำไป

สูดดมกลิ่นกายหอมละมุนจากร่างกายของเธอทีไร มันไม่สามารถที่จะหยุดตัวเองได้ เขาก็เลยจำเป็นต้องได้ปลดปล่อย

"อ๊อย.." วาดเดือนไม่กล้าขอร้องให้เขาหยุด เธอก็เลยพยายามเกร็งตอนที่เขากระแทกลงมา..จนเจ็บหน้าท้องไปหมด

"ซี๊ดด..อ้าา" น้ำที่อาทิตย์พยายามหล่อหลอมมันขึ้นมา ก็ได้ถูกส่งเข้าไปในร่างกายของคนตัวเล็กแบบจงใจ เพราะสิ่งที่เธอกับแม่ต้องการก็คือลูก ทำไมแค่นี้เขาจะจัดให้ไม่ได้

พอถอดมันออกแล้วคนร่างสูงก็เดินเข้าห้องน้ำไป เพื่อชำระร่างกายเพราะว่าตั้งแต่ขึ้นมาก็ยังไม่ได้อาบ

ออกมาอีกทีก็เจอว่าเธอนอนหลับไปแล้ว แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจ ร่างหนาเดินมาทิ้งกายลงนอนแล้วก็หลับไปเหมือนกัน

เวลาล่วงเลยผ่านไปจนถึงรุ่งสางของวันใหม่

ก๊อก ก๊อก

"คุณอาทิตย์ตื่นหรือยังครับ วันนี้มีงานเช้านะครับ" มันคือเสียงนักรบที่มาปลุก ที่จริงนักรบมีคอนโดพักอยู่ด้านนอก แต่ถ้าวันไหนต้องไปเช้าหน่อยเขาก็จะค้างที่บ้านหลังนี้ โดยนอนห้องรับรองแขก

พอได้ยินเสียงคนเรียกทั้งสองก็ตื่นขึ้นมาพร้อมกัน วาดเดือนรีบควานหาเสื้อผ้า ส่วนอาทิตย์ลุกขึ้นได้ก็เดินเข้าห้องน้ำ พอเสร็จธุระแล้วก็ออกจากห้องไปโดยที่ไม่ได้สนใจเธอเลยด้วยซ้ำ

อาทิตย์มีบริษัทเป็นของตัวเอง และเวลาออกไปดูงานนอกสถานที่ เขาก็มักจะไปทำด้วยตัวเอง อย่างเช่นดูที่ทางทำเลว่าเหมาะแก่การลงทุนไหม พอได้ที่ที่เหมาะแล้วเขาก็ปล่อยให้ลูกน้องผู้ที่เกี่ยวข้องจัดการซื้อต่อไป

[ร้านอาหารตามสั่ง]

"ขอโทษด้วยนะคะคุณป้าที่วาดมาสาย" พอออกมาถึงร้านค้า ป้าก็จัดเตรียมของเรียบร้อยแล้ว

"ป้านึกว่าเราจะไม่มา กลัวไม่สบาย" เพราะสามวันที่มาทำงานที่ร้านนี้ ก็เห็นว่าเด็กสาวคนนี้ทำงานไม่ได้หยุดหย่อน ถ้าแกไม่บอกให้พักก็คงไม่นั่ง

พอคุยกับป้าเสร็จวาดเดือนก็รีบทำส่วนที่เหลือค้างไว้

เที่ยงวันเดียวกันนั้น..

ที่จริงคนงานก่อสร้างพวกนี้ไม่ค่อยมาทานข้าวเที่ยงที่ร้านป้า เพราะยังมีอีกหลายร้านให้เลือกซื้อ ตั้งแต่วาดเดือนเข้ามาทำงาน พวกคนงานหนุ่มๆ มาทานข้าวที่นี่แทบทุกวัน

"รับอะไรดีคะ" หญิงสาวยืนรอรับออเดอร์จากแขกประจำ นั่นก็คือนายชิตคนงานก่อสร้าง ซึ่งดูจะแต่งตัวดีขึ้นทุกวัน

"รับน้องได้ไหมจ๊ะ" ที่เริ่มแต่งตัวดีขึ้น เพราะคิดว่า เด็กเสิร์ฟที่ร้านตามสั่งจะสนใจเขาบ้าง ยังไงฐานะก็ใกล้เคียงกัน

"ถ้าไม่กินข้าวก็ขอเชิญออกจากร้านไปค่ะ" แล้วเธอก็เดินไปรับออเดอร์โต๊ะใหม่

"พวกมึงมีอะไรกันอีกวะไอ้พวกนี้!" เสียงป้าตะโกนมา เมื่อได้ยินวาดเดือนพูดแบบนั้น

"ก็แค่หยอกเล่นเองป้า เห็นน้องน่ารัก"

วันนี้ทำงานเหนื่อยเป็นพิเศษ เพราะว่าขายดีมาก ถ้วยชามต้องได้หลบเข้าไปล้างไว้ก่อนรอบแรก เพราะไม่มีอะไรจะใส่ให้ลูกค้าทาน

ตั้งแต่เธอมาทำงาน 3-4 วัน ร้านของป้าขายดิบขายดี จนวันนี้ต้องได้ปิดร้านหลังเที่ยงวัน เพราะของสดหมดแล้ว

เงิน 350 บาทถูกส่งมาให้กับวาดเดือน

"วาดไม่มีเงินทอนค่ะ" เพราะเงินที่ได้รับไปเธอเก็บไว้ที่ห้องนอนหมด เพราะถ้าติดตัวออกมาด้วยกลัวว่าจะอยากซื้อนั่นซื้อนี่

"ป้าให้หนูหมดนั่นแหละ วันนี้ขายดี"

"ขอบคุณค่ะป้า" หญิงสาวไม่ปฏิเสธน้ำใจ เพราะเธอก็เห็นอยู่ว่าป้าขายดี และเงินทุกบาทก็สำคัญกับเธอมาก

"พี่สาวคนสวยคะ ซื้อดอกไม้ช่วยหนูหน่อย" เด็กหญิงคงจะประมาณ 6-7 ขวบ ยื่นดอกไม้กำหนึ่งมาตรงหน้า ขอร้องให้เธอช่วยซื้อ

"ก็ได้จ้า กำนี้เท่าไหร่จ๊ะ"

"กำละ 100 บาทค่ะ"

วาดเดือนก็เลยล้วงเอาเงินที่ได้วันนี้ออกมาช่วยเด็กซื้อ