สามี(ไร้)รัก นิยาย บท 15

"ตาอาทิตย์ นั่นลูกจะไปไหน" อรชรถามลูกชายทันทีที่เห็นเขาลุกออกไป

ชายหนุ่มไม่สามารถที่จะนั่งฟังแม่ชีคนนี้พูดต่อได้อีกแล้ว เขาจึงหนีไปจากตรงนั้นก่อน

"กลับมาเดี๋ยวนี้นะลูก!" เสียงของผู้เป็นแม่ตะโกนตามลูกชายเมื่อเห็นว่าลูกกลับขึ้นไปบนห้อง ..แต่อาทิตย์ก็ไม่ได้หยุดเขายังเดินต่อไป

"แล้วเราจะทำยังไงกันดีคะแม่ชี" เมื่อห้ามลูกไม่ได้นางก็เลยหันกลับมาปรึกษาผู้เป็นแม่ชีอีกครั้ง

"แม่รู้ว่ามันเป็นบาปกรรมที่แยกคนรักออกจากกัน ..แต่ในชาตินี้พวกเขาทั้งสองอยู่ร่วมกันไม่ได้" ท่านอาจจะเหมือนเป็นผู้หยั่งรู้..แต่ไม่ใช่เลย แค่ท่านดูจากดวงชะตาของอาทิตย์ เพราะตั้งแต่แม่ชีจากไป ท่านก็พยายามศึกษาเรื่องนี้มาโดยตลอด

"แม่ชีช่วยหาวิธีแก้ไขหน่อยได้ไหม."

"วิธีแก้ไขก็คือให้พวกเขาทั้งสองแยกกัน นอกนั้นไม่มีหนทาง" จริงๆ แล้วดวงชะตาของพวกเขาในชาตินี้อาจจะไม่ได้เจอหน้ากันเลยด้วยซ้ำ แต่เพราะกลอุบายของหมอผีชั่วนั่น

แกร่ก.. คนร่างหนาเดินเข้ามาในห้อง สายตาของเขามองไปแค่ผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียง

วันนั้นวันที่แม่บอกให้เขาแต่งงานกับเธอ เหมือนกับโดนพายุกระหน่ำเข้ามา ..แต่วันนี้พอได้ยินพวกท่านบอกว่าให้แยกจากเธอ ทำไมมันเหมือนถูกฟ้าผ่าลงมาที่หัวใจของเขา

หญิงสาวได้ยินเสียงประตูเปิดเข้ามาแต่ทำไมถึงเงียบจัง เธอก็เลยลืมตาขึ้นมามอง

"ขอโทษค่ะ" วาดเดือนคิดว่า ที่เขามองเพราะตอนนี้เธอนอนขวางเตียงอยู่ หญิงสาวก็เลยรีบขยับชิดเข้าไปด้านใน

"ทานข้าวเย็นหรือยัง" อาทิตย์พูดพร้อมกับหย่อนกายลงนั่งข้างๆ

"ยังไม่หิวค่ะ" คนตัวเล็กรู้สึกแปลกใจทำไมวันนี้เขาถึงเป็นแปลกๆ เขาไม่เคยถามเธอเรื่องนี้สักที เอาจริงๆ คือเขาไม่เคยอยากจะสนใจชีวิตเธอเลยด้วยซ้ำ

"ถ้าหิวบอกนะ จะให้ป้าจัดขึ้นมาให้ข้างบน" มือหนายื่นไปลูบไล้ผมสลวยแล้วทัดไว้หลังใบหู

"ค่ะ" วาดเดือนแอบสงสัยว่าเขากินยาลืมเขย่าขวดหรือเปล่า

ก๊อก ก๊อก

"คุณผู้หญิงให้มาตามคุณอาทิตย์ลงไปข้างล่างค่ะ" มันคือเสียงของแจ๋วที่ขึ้นมาตาม

"บอกแม่ไปว่าวันนี้ฉันไม่ลงไปแล้ว"

"แต่คุณผู้หญิงบอกว่าให้คุณอาทิตย์ลงไปให้ได้"

"หูแตกหรือไง!" เขาตะโกนว่าให้คนที่ขึ้นมาตาม จนคนคนนั้นเงียบไป

"มีอะไรหรือเปล่าคะ" วาดเดือนไม่เคยเห็นเขาเป็นแบบนี้ ขนาดวันนั้นเขาไม่อยากจะแต่งงาน แต่ก็ยังไม่แสดงอาการแบบนี้ออกมาให้เห็น

"ถ้าเหนื่อยก็นอนพักสะ" มือหนาโอบคนตัวเล็กเข้ามาไว้ในวงแขน เพื่อให้เธอได้นอนหนุนต้นแขนของตัวเอง

มันยิ่งทำให้วาดเดือนสงสัยในตัวเขามาก มันต้องเกิดอะไรขึ้นแน่.. แล้วมันเกิดอะไรขึ้นอีกล่ะเนี่ย

ดึกดื่นของคืนเดียวกันนั้น.. เขาสังเกตว่าเธอนอนดิ้นไปมา

"อึดอัดเหรอ" อาทิตย์กอดเธอไม่ยอมปล่อย ก็เลยคิดว่าเธอคงจะอึดอัด

"เปล่าค่ะ"

"แล้วเป็นอะไร"

"หิว" ที่นอนไม่หลับ เพราะรู้สึกหิวแต่ก็ไม่กล้าบอกเขา

ร่างหนารีบยันกายลุกขึ้นทันที

"คุณจะไปไหน"

"เดี๋ยวไปหาอะไรมาให้กิน"