สามี(ไร้)รัก นิยาย บท 46

หลังอาบน้ำเสร็จอาทิตย์ก็เช็ดผมเดินออกมาจากห้องน้ำ แล้วไปหยุดอยู่ที่กระจกบานใหญ่ของห้อง ชายหนุ่มมองตัวเองผ่านกระจกนั้น

สักพักเขาก็คิดอะไรขึ้นมาได้ "ตายห่าแล้ว"

หญิงสาวที่กำลังวุ่นอยู่กับการเก็บที่นอน ต้องรีบหันไปมอง "อะไรอีกล่ะคะ"

"ลืมลูก"

"ไหนเมื่อคืนนี้คุณบอกเอาไปฝากคุณแม่ไว้แล้วไง" ทีแรกเธอนึกว่าเรื่องใหญ่ วาดเดือนก็เลยหันกลับมาเก็บที่นอนต่อ เพราะไม่อยากทิ้งไว้ให้แม่บ้านเห็นร่องรอยเมื่อคืนนี้

"ผมไม่ได้ฝาก แค่วางไว้ข้างท่านเฉยๆ" เขารีบวิ่งออกมาทั้งๆ ที่ มีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียว และอีกผืนกำลังเช็ดผมอยู่

แกร่ก..

"แม่ครับ" อาทิตย์ตรงมาที่ห้องของผู้เป็นแม่ก่อนเป็นอันดับแรก พอเปิดเข้าไปก็เจอแต่ความว่างเปล่า คนร่างหนารีบวิ่งลงบันไดมา โดยมีภรรยารีบเดินตามลงมาด้วย..โชคดีที่เธอใส่เสื้อผ้าเสร็จแล้ว ถ้าไม่งั้นคงได้ลงมาสภาพเดียวกับแน่เลย

"จะรีบไปไหนกัน" คุณย่าที่กำลังหยอกเย้ากับหลานอยู่หันไปมอง

"เปล่าครับ" พอเห็นลูกชายปลอดภัยดี เขาก็เลยไม่รู้จะพูดอะไร

"ไหนบอกว่าจะฝากไว้แป๊บเดียวไง"

"แม่ได้ยินเหรอครับ" อาทิตย์ผู้ซึ่งกำลังจะกลับขึ้นบ้านต้องรีบหันกลับมาอีกรอบ

"ได้ยินตั้งแต่บอกว่า..ถ้าหาเพื่อนเล่นให้ตะวันได้แล้วจะกลับมารับแกไปนอนด้วย" อรชรแอบพูดเหมือนไม่จริงจังแค่อยากจะหยอกลูกชายเล่น

"คุณอาทิตย์!" ดวงตางามมองค้อนไปที่สามี

"ก็ผมคิดว่าแม่นอนหลับไปแล้วนี่" อาทิตย์แก้เขินด้วยการวิ่งกลับขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า

ส่วนวาดเดือนก็รีบตามขึ้นไปติดๆ

"คู่นี้มันน่ารักดี" อรชรแอบมองตามลูกชายและลูกสะใภ้ที่เขินอายกันใหญ่ขึ้นไปด้านบน "เดี๋ยวหนูก็จะได้น้องมาเล่นเป็นเพื่อนแล้วนะลูกดีใจไหม" แล้วนางก็หันกลับมาพูดกับหลานชายที่กำลังอุ้มอยู่ ด้วยใบหน้าที่ขำแบบเอ็นดูลูกชาย

[บริษัท]

"วันนี้ท่านประธานมากับภรรยาเพื่อสยบข่าวลือแน่เลยว่ะ" พอทั้งสองเดินผ่านไปที่ลิฟต์ก็มีเสียงซุบซิบนินทาตามหลัง

"ข่าวลืออะไร"

"ก็ข่าวลือเรื่องเตียงหักไง"

"มีข่าวลือแบบนั้นออกมาด้วยเหรอ"

"ฉันว่าท่านประธานไม่ค่อยจริงจังกับเมียเท่าไรหรอก เห็นไหมตอนเมียมาทำงานใหม่ๆ ตอนนั้นยังควงกับไอซ์มันอยู่เลย" ทีแรกทุกคนคิดว่าเป็นเลขาใหม่เฉยๆ แต่เอาเข้าจริงๆ กลับเป็นภรรยาของท่านประธาน

"ขอให้เลิกกันเร็วๆ ทีเถอะ ฉันจะได้สวมแทน" อีกคนรีบพูดขึ้นแบบมีความหวัง

"แบบแกเนี่ยนะจะสวมแทน"

"เผื่อท่านเอาไม่เลือกไง..แบบว่าใครก็ได้อะไรอย่างเงี้ย" ที่ใดมีมนุษย์ที่นั่นไม่พ้นคำนินทา

ห้องทำงานของท่านประธาน

"ผมขอโทษด้วยที่ไม่ได้เซ็นต์อนุมัติการประชุมให้" ชายหนุ่มหยิบเอกสารที่ผู้จัดการนำเข้ามาให้เซ็นต์พร้อมกับกล่าวคำขอโทษก่อนที่จะ..

ก๊อก ก๊อก

"เอกสารจากฝ่ายบัญชีค่ะ" ช่วงนี้ฝ่ายบัญชีกำลังทำเรื่องเงินเดือนและเงินล่วงเวลาของพนักงาน เอกสารก็เลยถูกส่งขึ้นมาให้ท่านประธานเซ็นต์อนุมัติ

แต่ก็ต้องผ่านเลขาหน้าห้องก่อน

มือเรียวของหญิงสาววางแฟ้มเอกสารลงที่โต๊ะทำงาน ซึ่งในมือของท่านประธานก็มีแฟ้มของผู้จัดการอยู่ก่อนหน้านั้นแล้ว แต่ทันใดนั้นชายหนุ่มก็วางแฟ้มของผู้จัดการลง แล้วยื่นมือไปหยิบแฟ้มของเธอขึ้นมาเปิดดูแทน

เขาเช็คดูตัวเลขแบบคร่าวๆ แล้วก็เซ็นต์ชื่อลงไปเพื่ออนุมัติ แล้วฝ่ายบัญชีก็จะได้ส่งให้ฝ่ายการเงินอีกที

ใบหน้างามมีรอยยิ้มขึ้นมาให้เห็น เขาคงจะกลัวเธอน้อยใจเหมือนวันนั้น

"ตอนเที่ยงรอไปทานข้าวพร้อมผมนะ"

"ผมเหรอครับ" เห็นท่านประธานพูดโดยไม่เงยหน้ามอง ก็เลยไม่รู้ว่าท่านชวนใคร