สามี(ไร้)รัก นิยาย บท 60

เอกสารได้ถูกจัดส่งตามแผนกจนเสร็จเรียบร้อย วันนี้ดูเหมือนว่าพนักงานในแผนกจะร่วมมือร่วมใจกันมาก

"น้ำค่ะ" คนที่ไปซื้อน้ำครั้งนี้ก็คือวาดดาวเหมือนเดิม พอได้น้ำแล้วเธอก็เอามาวางไว้ที่โต๊ะ

"มาจ้ะ ใครจะดื่ม" ที่จริงวิชุดาก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร แค่อยากจะแกล้งวาดดาวให้ทำงานหัวหมุนแค่นั้น ก็เลยถือโอกาสเลี้ยงน้ำลูกน้องในแผนก แต่ครั้งนี้บางคนก็ไม่มาหยิบเอาน้ำ เพราะเริ่มเกรงใจคนที่ไปซื้อ

"ทำไมพี่ชุยังกล้าใช้น้องดาวอยู่อีกล่ะคะ" เมื่อลับหลังวาดดาวลูกน้องก็เลยถามหัวหน้าดู

"ทำไมจะใช้ไม่ได้ ในเมื่อท่านประธานส่งมาทำงานแผนกนี้ ก็แสดงว่าเป็นลูกน้องของพี่" น้องสาวของภรรยาท่านประธานนั้นก็ประเด็นหนึ่ง แต่อีกประเด็นที่วิชุดาไม่ชอบมากก็คือ..นักรบให้ความสนใจเด็กคนนี้มากเกินไป

12 : 20 น. ณ.มุมกระถางต้นไม้ใหญ่ข้างบริษัท

"ไปทานข้าวกัน"

วาดดาวมองซ้ายมองขวาดูว่าเขาพูดกับใคร..

แต่พอรู้ว่าพูดกับตัวเอง หญิงสาวก็หยิบแซนด์วิชและนมขึ้นมา "กำลังกินอยู่นี่ไง" ..เขารู้ได้ไงว่าเธออยู่ตรงนี้ อุตส่าห์แอบหลบมุมไม่ให้ใครเห็นแล้วเชียว

"แค่นี้จะไปอิ่มอะไร"

มือเรียวฉีกแซนด์วิชแล้วก็ยัดใส่ปาก ตามด้วยดูดนมเข้าไป เพื่อไม่ให้ขนมปังติดคอ โดยที่ไม่สนใจสิ่งที่เขาพูด

นักรบหมดปัญญาจะคุยกับเด็กหัวดื้อ เขาก็เลยเดินออกมาจากตรงนั้นปล่อยให้เธอกินไป ชีวิตนี้ไม่เคยง้องอนผู้หญิงแบบนี้มาก่อน

พอเขาจากไปแล้วน้ำตาของเธอก็เล็ดออกมา ..เขาคงจะสมเพชเรามากสินะ อุตส่าห์คิดว่าหลบมุมดีแล้ว เพราะไม่อยากให้ใครเห็นและมองเธอแบบสมเพชเวทนา ทั้งๆ ที่ความจริงมันก็เป็นแบบนั้นขนาดตัวเองยังสมเพชตัวเองเลย

ดูดนมเข้าไปอีกแค่ไม่กี่คำก็รู้สึกอิ่ม ทั้งๆ ที่ ยังหิวอยู่ วาดดาวก็เลยไม่กินต่อ

มือเรียวล้วงลงไปในกระเป๋ากางเกงตัวเองเพื่อที่จะควักเงินออกมานับดูว่ามันยังเหลือพอที่จะกลับไปถึงที่พักไหม "กลับถึงที่พักแล้วไง แล้วจะเอาเงินที่ไหนคืนพี่ยามเขาล่ะ" พูดกับเงินอันน้อยนิด แล้วก็จับมันยัดลงที่เดิม

ห้องท่านประธาน..

"เงินอะไรของมึง" อาทิตย์มองเงินที่นักรบเพิ่งจะวางลงตรงหน้าแบบสงสัย

"กูฝากมึงเอาเงินไปให้น้องสาวเมียมึงหน่อยสิ"

"น้องสาวเมียกู? น้องดาวน่ะเหรอ"

"มึงก็มีน้องคนเดียวนั่นแหละ"

"แล้วทำไมมึงไม่เอาให้เองล่ะ"

"มึงคิดว่าเธอจะเอาจากกูไหม"

"กูไม่ว่างหรอก มึงเห็นไหมงานกูท่วมหัวอยู่เนี่ย" อาทิตย์พูดพร้อมกับแกล้งเปิดเอกสารที่อยู่ตรงหน้า

"กูเป็นเพื่อนมึงนะเว้ย แล้วนั่นก็น้องเมียมึง"

"มึงทะเลาะกับเมีย แล้วมันเกี่ยวอะไรกับกู"

"กูไม่ได้ทะเลาะ" ..ถ้าทะเลาะก็ดีน่ะสิ แต่นี่เล่นไม่พูดด้วยเลย "ตกลงมึงจะช่วยกูไหม"

"ไอ้นักรบกูเป็นท่านประธานนะ เรื่องจุกจิกพวกนั้นกูมีเวลาไปช่วยมึงเหรอ"

"มึงจำได้ไหมตอนที่มึงจำอะไรไม่ได้ใครเป็นคนช่วยเมียมึง"

"เล่นทวงบุญคุณแบบนี้เลยเหรอวะ" อาทิตย์คิดว่าจะแกล้งเพื่อนให้หัวเสียสักหน่อย แต่พอถูกทวงบุญคุณก็เลยใจอ่อน

"เงินเนี่ยเหรอ" มือหนายื่นไปหยิบเงินที่เพื่อนเพิ่งจะวางลงขึ้นมาคลี่ดู

"อืม"

"ทำไมให้น้อยจัง"

"มึงคิดว่าให้เยอะแล้วเธอจะเอาเหรอ"

"ได้ๆ กูว่างก่อนเดี๋ยวเอาไปให้" เงินนั้นถูกยัดเข้าไปกระเป๋ากางเกง..แล้วก็ทำงานต่อ

"กูไม่น่าเหนื่อยขับรถพามึงไปถึงรีสอร์ทเลย เพราะความรักเพื่อนของกู อยากให้มันจำเมียได้เร็วๆ" นักรบพูดออกมาเหมือนพูดกับตัวเอง ทั้งๆ ที่จงใจให้เพื่อนได้ยินด้วย

"กูไปเดี๋ยวนี้แหละเว้ย บุญคุณมึงนี่เยอะมากเลยนะ" อาทิตย์ลุกขึ้นจากโต๊ะทำงาน แล้วเดินออกมาที่ลิฟต์

"ขอโทษครับเมื่อเช้านี้คุณนักรบคืนให้ผมแล้ว"

"หมายความว่ายังไงคะ"

"คุณสงสัยอะไรถามคุณนักรบเลยครับ เดินมานั่นแล้ว"

ใบหน้างามหันมองไปตามเสียงที่บอกกล่าว..ใช่เขาจริงด้วย หญิงสาวรีบก้าวเดินตามเข้าไป

นักรบแอบกดลิฟต์ค้างไว้รอให้เธอได้เข้ามารอบเดียวกัน ทั้งสองไม่พูดคุยอะไรจนลิฟต์ได้เปิดออกที่ชั้นบน

พอเข้ามาถึงในห้อง นักรบก็เดินตรงไปที่ตู้เย็น..แล้วหยิบน้ำออกมาดื่ม

ส่วนวาดดาวพอวางของเรียบร้อยแล้วเธอก็เอาเงินหนึ่งร้อยบาทไปวางไว้โต๊ะที่อยู่ใกล้ตัวเขา แล้วก็เดินออกมานั่งที่โซฟา

ชายหนุ่มทำเป็นไม่สนใจเงินร้อยนั่น แล้วก็เดินเข้ามาในห้องนอน

ก๊อก ก๊อก หญิงสาวเปิดประตูเข้ามาทันทีโดยไม่รอให้คนด้านในอนุญาต

พอเข้ามาเธอก็เอาเงินไปวางลงใกล้ๆ ตรงที่เขานั่ง และตอนนี้เขาก็นั่งอยู่บนเตียง

"เงินอะไร" นักรบรีบถามออกไปก่อนที่เธอจะออกจากห้อง

"เงินที่ฉันยืมพี่ยามเมื่อเช้านี้"

"พี่?" แอบขัดใจที่เธอเรียกรปภ.ว่าพี่ ทั้งๆ ที่ อายุแก่กว่าเขา แต่เธอกลับเรียกเขาว่าลุง

"วันหลังถ้ามันลำบากใจมากคุณก็ไม่ต้องช่วยหรอก เดี๋ยวจะหาทางเอาเงินมาคืนเอง" พูดโดยไม่ได้หันหน้ากลับไปมองคู่สนทนา เพราะไม่รู้ว่าจะทำหน้ายังไง อายที่เขารู้ว่าเธอยืมเงินรปภ.ด้วย

เท้าเรียวก็ก้าวเดินมาที่ประตูโดยไม่รอฟังว่าเขาจะพูดยังไงต่อ แต่ยังไม่พ้นธรณีประตูเลยด้วยซ้ำก็ถูกกระชากกลับเข้าไปในห้อง

"โอ้ย" พอร่างกายสัมผัสกับเตียงนอนนุ่มๆ หญิงสาวก็พยายามดันตัวให้ลุกขึ้น แต่ก็ไม่เป็นผล

เพราะตอนนี้เขาได้ตามมาขึ้นคร่อมทับร่างของเธอไว้ ..แล้วชายหนุ่มก็ไม่พูดพร่ำ กดริมฝีปากหนาแนบลงที่ริมฝีปากของอีกฝ่ายแบบโมโห