สามี(ไร้)รัก นิยาย บท 60

เอกสารได้ถูกจัดส่งตามแผนกจนเสร็จเรียบร้อย วันนี้ดูเหมือนว่าพนักงานในแผนกจะร่วมมือร่วมใจกันมาก

"น้ำค่ะ" คนที่ไปซื้อน้ำครั้งนี้ก็คือวาดดาวเหมือนเดิม พอได้น้ำแล้วเธอก็เอามาวางไว้ที่โต๊ะ

"มาจ้ะ ใครจะดื่ม" ที่จริงวิชุดาก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร แค่อยากจะแกล้งวาดดาวให้ทำงานหัวหมุนแค่นั้น ก็เลยถือโอกาสเลี้ยงน้ำลูกน้องในแผนก แต่ครั้งนี้บางคนก็ไม่มาหยิบเอาน้ำ เพราะเริ่มเกรงใจคนที่ไปซื้อ

"ทำไมพี่ชุยังกล้าใช้น้องดาวอยู่อีกล่ะคะ" เมื่อลับหลังวาดดาวลูกน้องก็เลยถามหัวหน้าดู

"ทำไมจะใช้ไม่ได้ ในเมื่อท่านประธานส่งมาทำงานแผนกนี้ ก็แสดงว่าเป็นลูกน้องของพี่" น้องสาวของภรรยาท่านประธานนั้นก็ประเด็นหนึ่ง แต่อีกประเด็นที่วิชุดาไม่ชอบมากก็คือ..นักรบให้ความสนใจเด็กคนนี้มากเกินไป

12 : 20 น. ณ.มุมกระถางต้นไม้ใหญ่ข้างบริษัท

"ไปทานข้าวกัน"

วาดดาวมองซ้ายมองขวาดูว่าเขาพูดกับใคร..

แต่พอรู้ว่าพูดกับตัวเอง หญิงสาวก็หยิบแซนด์วิชและนมขึ้นมา "กำลังกินอยู่นี่ไง" ..เขารู้ได้ไงว่าเธออยู่ตรงนี้ อุตส่าห์แอบหลบมุมไม่ให้ใครเห็นแล้วเชียว

"แค่นี้จะไปอิ่มอะไร"

มือเรียวฉีกแซนด์วิชแล้วก็ยัดใส่ปาก ตามด้วยดูดนมเข้าไป เพื่อไม่ให้ขนมปังติดคอ โดยที่ไม่สนใจสิ่งที่เขาพูด

นักรบหมดปัญญาจะคุยกับเด็กหัวดื้อ เขาก็เลยเดินออกมาจากตรงนั้นปล่อยให้เธอกินไป ชีวิตนี้ไม่เคยง้องอนผู้หญิงแบบนี้มาก่อน

พอเขาจากไปแล้วน้ำตาของเธอก็เล็ดออกมา ..เขาคงจะสมเพชเรามากสินะ อุตส่าห์คิดว่าหลบมุมดีแล้ว เพราะไม่อยากให้ใครเห็นและมองเธอแบบสมเพชเวทนา ทั้งๆ ที่ความจริงมันก็เป็นแบบนั้นขนาดตัวเองยังสมเพชตัวเองเลย

ดูดนมเข้าไปอีกแค่ไม่กี่คำก็รู้สึกอิ่ม ทั้งๆ ที่ ยังหิวอยู่ วาดดาวก็เลยไม่กินต่อ

มือเรียวล้วงลงไปในกระเป๋ากางเกงตัวเองเพื่อที่จะควักเงินออกมานับดูว่ามันยังเหลือพอที่จะกลับไปถึงที่พักไหม "กลับถึงที่พักแล้วไง แล้วจะเอาเงินที่ไหนคืนพี่ยามเขาล่ะ" พูดกับเงินอันน้อยนิด แล้วก็จับมันยัดลงที่เดิม

ห้องท่านประธาน..

"เงินอะไรของมึง" อาทิตย์มองเงินที่นักรบเพิ่งจะวางลงตรงหน้าแบบสงสัย

"กูฝากมึงเอาเงินไปให้น้องสาวเมียมึงหน่อยสิ"

"น้องสาวเมียกู? น้องดาวน่ะเหรอ"

"มึงก็มีน้องคนเดียวนั่นแหละ"

"แล้วทำไมมึงไม่เอาให้เองล่ะ"

"มึงคิดว่าเธอจะเอาจากกูไหม"

"กูไม่ว่างหรอก มึงเห็นไหมงานกูท่วมหัวอยู่เนี่ย" อาทิตย์พูดพร้อมกับแกล้งเปิดเอกสารที่อยู่ตรงหน้า

"กูเป็นเพื่อนมึงนะเว้ย แล้วนั่นก็น้องเมียมึง"

"มึงทะเลาะกับเมีย แล้วมันเกี่ยวอะไรกับกู"

"กูไม่ได้ทะเลาะ" ..ถ้าทะเลาะก็ดีน่ะสิ แต่นี่เล่นไม่พูดด้วยเลย "ตกลงมึงจะช่วยกูไหม"

"ไอ้นักรบกูเป็นท่านประธานนะ เรื่องจุกจิกพวกนั้นกูมีเวลาไปช่วยมึงเหรอ"

"มึงจำได้ไหมตอนที่มึงจำอะไรไม่ได้ใครเป็นคนช่วยเมียมึง"

"เล่นทวงบุญคุณแบบนี้เลยเหรอวะ" อาทิตย์คิดว่าจะแกล้งเพื่อนให้หัวเสียสักหน่อย แต่พอถูกทวงบุญคุณก็เลยใจอ่อน

"เงินเนี่ยเหรอ" มือหนายื่นไปหยิบเงินที่เพื่อนเพิ่งจะวางลงขึ้นมาคลี่ดู

"อืม"

"ทำไมให้น้อยจัง"

"มึงคิดว่าให้เยอะแล้วเธอจะเอาเหรอ"

"ได้ๆ กูว่างก่อนเดี๋ยวเอาไปให้" เงินนั้นถูกยัดเข้าไปกระเป๋ากางเกง..แล้วก็ทำงานต่อ

"กูไม่น่าเหนื่อยขับรถพามึงไปถึงรีสอร์ทเลย เพราะความรักเพื่อนของกู อยากให้มันจำเมียได้เร็วๆ" นักรบพูดออกมาเหมือนพูดกับตัวเอง ทั้งๆ ที่จงใจให้เพื่อนได้ยินด้วย

"กูไปเดี๋ยวนี้แหละเว้ย บุญคุณมึงนี่เยอะมากเลยนะ" อาทิตย์ลุกขึ้นจากโต๊ะทำงาน แล้วเดินออกมาที่ลิฟต์