สามี(ไร้)รัก นิยาย บท 62

"รู้แบบนี้แล้วน้องอย่าไปพูดให้ใครฟังนะคะ เดี๋ยวงานจะเข้าพี่เอา" น้ำฝนยังเน้นย้ำกับวาดดาว ว่าไม่ให้บอกเรื่องที่เธอพูดกับใคร

หญิงสาวถึงกับพูดไม่ออกกับสิ่งที่เพิ่งได้ยิน นี่เหรอที่เขาเรียกว่าช็อก เธออุตส่าห์คิดไว้แล้วว่าเรื่องมันต้องเป็นแบบนี้ ..แต่พอได้ยินจากปากของเพื่อนร่วมงาน มันก็รับไม่ได้อยู่ดี เมื่อคืนนี้แทบจะนอนไม่หลับเรื่องที่เขาขอคบ

"เข้างานนานแล้วทำอะไรกันอยู่ แล้วเมื่อไรเอกสารจะถึงมือแต่ละแผนกล่ะ" มันคือเสียงหัวหน้าแผนก แต่วันนี้ฟังดูเสียงแตกต่างไปจากทุกวัน คงเพราะอารมณ์ดีมาจากที่ไหน

"ผมมารับเอกสารที่จะใช้ในวันพรุ่งนี้ครับ" ขณะที่วาดดาวกำลังหยิบเอาเอกสารให้ได้มากที่สุด ก็ได้ยินเสียงที่คุ้นหูดังมาจากทางด้านหลัง แต่เธอก็ไม่ได้หันไปมอง เพราะรู้แล้วว่าเขาคงจะเข้ามาหาแฟนของเขา..ไม่สิ..เมียของเขา

"เอกสารของคุณนักรบ ชุเตรียมไว้ให้แล้วค่ะ" วิชุดายิ้มหวานออกมาพร้อมกับแฟ้มเอกสาร แต่นักรบไม่ได้มองหน้าวิชุดาเลย เขามองมาที่หน้าของเธอ

พอได้เอกสารแล้ว วาดดาวก็หอบมันเดินผ่านเขาออกมา นักรบรีบตามออกมาโดยที่ไม่สนใจเอกสารที่วิชุดายื่นมาให้เลย

"เป็นอะไร ไม่สบายหรือเปล่า" เขาดูตาเธอแดงๆ

"เปล่า"

หมั่บ!

"เอาคืนมานะฉันจะรีบเอาไปส่ง"

ตอนนี้เขาแย่งหอบเอกสารที่อยู่ในมือของเธอไปหมด

"ทำไมต้องเอามาทีละเยอะขนาดนี้ เก็บไว้ให้คนอื่นทำบ้าง"

"เก็บไว้ให้คนอื่นงั้นเหรอ เก็บไว้ให้ตัวเองน่ะสิไม่ว่า"

"หมายความว่ายังไง" เธอพูดออกมาแค่เบาๆ แต่เขาก็ได้ยิน

"เปล่าหรอกค่ะ ฉันจะรีบทำงานจะได้รีบเสร็จ เอาคืนมานะ"

"ไหนดูสิ ว่าต้องส่งแผนกไหนบ้าง" เขาไม่ยอมคืนเอกสารพวกนั้น ชายหนุ่มยังเปิดดูว่าต้องส่งที่ไหนบ้าง

พอพวกเขาออกไปแล้วคนทั้งแผนกต่างก็มองตาม

"ไม่คิดว่าจะหน้าด้านหน้าทนขนาดนี้ อุตส่าห์บอกแล้วว่าเป็นผัวของหัวหน้า ยังเดินยิ้มระรื่นออกไปกับเขาอีก"

"ฝนบอกแล้วเหรอ"

"บอกแล้ว..บอกไปเมื่อเช้านี้เอง"

"หัวหน้ารู้หรือยังว่าฝนพูด"

"ก็หัวหน้านั่นแหละเป็นคนให้พูด" มันคือเสียงน้ำฝนที่คุยกับเพื่อนในแผนก ที่ทำไปแบบนั้น เพราะอยากจะได้หน้า เผื่อว่าหัวหน้าดันให้ขึ้นมาทำในตำแหน่งที่สูงกว่านี้หน่อย

ตอนเย็นที่คอนโด..

วันนี้ก็เหมือนเมื่อวาน วาดดาวซื้อลูกชิ้นปิ้งรถเข็นคันนั้น แล้วก็นั่งกินมาบนรถประจำทาง

พอมาถึงคอนโดเธอก็ขึ้นมาด้านบน

หรือว่าเราจะกลับไปอยู่ที่บ้านดี ถ้าเรายังอยู่ห้องนี้กับเขาต่อไป สักวันหนึ่งแฟนเขาก็ต้องรู้ ..ที่เธอแก้ปัญหาโดยการจะกลับไปอยู่บ้าน เพราะถ้าไปอยู่ที่อื่นเขาต้องตามกลับมาแน่ และวาดดาวรู้ดีว่าทำไมเขาถึงตามเธอกลับมา เพราะกลัวโดนต่อว่าที่ทิ้งขว้างเธอ

ในขณะที่กำลังเก็บของอยู่นั้น ประตูคอนโดก็ได้ถูกเปิดเข้ามา

"ทำอะไร"

"ฉันมาคิดดูแล้วค่ะ ฉันควรจะกลับไปอยู่บ้านสักที"

"ทำไมถึงจะกลับ"

"เรื่องทุกอย่างมันเงียบลงแล้วนี่คะทางครอบครัวฉันก็คงไม่เอาเรื่องลุงแล้วล่ะ"

"ลุง?" เขาอยากจะได้ยินเธอเรียกคำนี้ เพราะมันดูสนิทกัน แต่ทำไมเขาถึงสัมผัสไม่ได้ว่าคำนี้เธอพูดออกมาจากใจ