สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 101

ภายในโรงพยาบาล คนมาตรวจครรภ์เยอะมาก และอีกอย่างโดยพื้นฐานแล้วล้วนแต่ท้องโตกันทั้งนั้น

สำหรับพวกเธอแล้ว หร่วนซิงหว่านดูสบายๆกว่ามาก

แต่ว่าก่อนหน้านี้เธอก็มาคนเดียวตลอด กลับว่าเป็นครั้งแรกที่มีคนมาเป็นเพื่อนเธอด้วย และที่นี่คนก็เยอะมาก เสียงดังโวยวาย แถมมีหญิงตั้งครรภ์ที่กำลังโวยวายด้วยความโมโหกับสามีของตัวเองด้วย หร่วนซิงหว่านนอกจากที่ตัวเองต้องเข้าตรวจแล้ว ยังจะต้องแบ่งเวลาไปดูแลโจวฉือเซินผู้ชายที่มีชาติตระกูลสูงส่งไม่เหมาะสมที่แห่งนี้อีก ขนาดที่ว่าหาที่เหยียบย่างให้ไม่ได้เลย

จู่ๆเธอก็คิดว่า มีผู้ชายมาด้วยแล้วจะมีประโยชน์อะไร อย่าว่าแต่ช่วยอะไรไม่ได้สักอย่างเลย ทำได้แค่เพียงเพิ่มความวุ่นวาย สู้มาเองคนเดียวยังจะสบายใจสบายตามากกว่าอีก

มิน่าล่ะพวกหญิงตั้งครรภ์เหล่านั้นที่มีอายุครรภ์มากกว่าเธอ ถึงยังไงก็มองไปยังสามีของตัวเองอย่างขัดตา

โจวฉือเซินสัมผัสได้ถึงเส้นสายตาของเธอ ชำเลืองมองดู พูดอย่างไม่สบอารมณ์ : "มองฉันทำไมกัน"

หร่วนซิงหว่านยิ้มให้กับเขา : "คนในนี้ค่อนข้างเยอะ ถ้าประธานโจวรู้สึกเสียงดังล่ะก็ ไปรอฉันที่ด้านนอกแล้วกัน"

"ฉันรู้สึกว่าเสียงดังตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอ"

หร่วนซิงหว่านเลียๆริมฝีปาก ท่าทางของคุณแสดงให้เห็นทุกอย่างแล้ว

เธอไม่ควรพูดประโยคนั้นออกมาจริงๆ ถ้าหากว่าเธอมาเอง จะเกิดเรื่องพวกนี้ได้ที่ไหนกันล่ะ

หร่วนซิงหว่านพูดกล่าว : "งั้นฉันเข้าไปก่อนนะ หากประธานโจวรู้สึกว่ารอไม่ไหวแล้ว สามารถออกไปได้ทุกเมื่อ"

โจวฉือเซินมองไปที่เธออย่างเยือกเย็น ไม่พูดจา

หลังจากที่หร่วนซิงหว่านเดินเข้าไปแล้ว โจวฉือเซินมองถึงได้เก็บสายตากลับมา พิงกำแพงที่หน้าประตู เส้นสายตามองไปยังหญิงตั้งครรภ์ที่นั่งอยู่ไม่ไกลโดยไม่ได้ตั้งใจ

ท้องของเธอใหญ่มาก น่าจะใกล้คลอดแล้ว

สามีของเธอนั่งยองๆอยู่ข้างเธอ มือลูบที่หน้าท้องของเธอ แล้วก็เอาหูเข้าไปแนบฟัง ตามมาด้วยส่งเสียงตกใจ : "ที่รัก เขาแตะผมแล้ว!"

ผู้หญิงพูดกล่าว : "ตอนที่เข้าไปตรวจเมื่อตะกี้นี้เขานอนหลับตลอดเลย ไม่ยอมขยับเลย"

"งั้นดูเหมือนว่าต้องให้ผมมาถึงจะได้" พูดแล้ว ผู้ชายก็พูดกับท้องของเธอว่า: "ลูกรัก ได้ยินเสียงของพ่อแล้วใช่ไหม ลูกอยากเจอหน้าพ่อแล้วใช่ไหม รออีกสักหน่อยนะ ลูกก็จะได้ออกมาจากท้องของแม่แล้ว"

ผู้หญิงผลักๆผู้ชาย ยิ้มพร้อมพูดว่า : "คุณพูดสิ่งเหล่านี้กับเขาทำไมกันล่ะ เขาไม่เข้าใจสักหน่อย"

"คุณอย่าว่าไปนะ ผมได้ยินคนเคยพูดกันว่า ลูกอยู่ในท้องของแม่ ความเป็นจริงแล้วสามารถสัมผัสถึงอารมณ์ที่แตกต่างกันไปของผู้ใหญ่ได้ พวกเราจะต้องพูดสิ่งเหล่านี้กับเขาให้มากๆหน่อย ถึงจะทำให้เขารับรู้ได้ว่า บนโลกใบนี้ยังมีคนที่กำลังรอคอยการมาของเขาอยู่นะ รอจนถึงตอนนั้นที่เขาคลอดออกมาก็จะเร็วขึ้นมาหน่อย คุณจะได้ทรมานน้อยลงหน่อย"

ผ่านไปไม่นาน คู่สามีภรรยาวัยรุ่นก็ออกไป

ตอนที่หร่วนซิงหว่านเดินออกไป เห็นโจวฉือเซินมองไปยังที่ว่างเปล่าสองที่ สายตาคลุมเครือ ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่

เธอยื่นมือออกไปโบกๆตรงหน้าของเขา : "ประธานโจว?"

โจวฉือเซินเก็บสายตากลับมา มองไปที่เธออย่างเย็นชาแวบหนึ่ง : "ตรวจเสร็จแล้ว?"

"อื้ม เสร็จแล้ว พวกเราไปกันเถอะ"

วันนี้หร่วนซิงหว่านตื่นค่อนข้างเช้า ระหว่างทางกลับไปก็ค่อนข้างง่วงนอน ในรถก็ช่างเงียบสงบๆจริงๆ ผ่านไปไม่นาน เธอก็อิงแอบกับหน้าต่างรถแล้วก็หลับไปแล้ว

จนกระทั่งเธอลืมตาขึ้นมา กลับพบว่ารถกำลังจอดที่ข้างห้างสรรพสินค้า

โจวฉือเซินปลดเข็มขัดนิรภัย : "ตื่นแล้วก็ลงจากรถ"

หร่วนซิงหว่านขยี้ๆตา ยังคงงงๆกับเหตุการณ์อยู่ ลงจากรถไปเลย รอจนเดินไปกับเขาสักระยะหนึ่ง ถึงจะมารู้ตัวอีกทีพร้อมพูดถามว่า : "ประธานโจว คุณจะซื้ออะไรเหรอคะ?"

หลังจากพูดถามคำนี้ออกไป หร่วนซิงหว่านก็รู้สึกว่าค่อนข้างเกินความจำเป็น นักธุรกิจมาห้างสรรพสินค้า น่าจะมาประเมินผลKPI(เป็นดัชนีชี้วัดผลงานหรือความสำเร็จของงาน)นะ

เมื่อคิดถึงว่าโจวฉือเซินไปเป็นเพื่อนเธอไปโรงพยาบาล แม้ว่าจะไม่มีความหมายอื่น แต่ก็ควรปฏิบัติกับผู้อื่นเช่นเดียวกับที่เขาปฏิบัติตัวเอง เธอก็ยอมฝืนเดินเป็นเพื่อนเขาแล้วกัน

หร่วนซิงหว่านพยายามทำหน้าที่เป็นผู้ติดตามอยู่เบื้องหลังของเขาให้ดีที่สุด หาวอย่างต่อเนื่อง

จนกระทั่งโจวฉือเซินหยุดอยู่ครู่หนึ่ง เธอถึงจะตระหนักถึงตำแหน่งที่พวกเขายืนอยู่ ก็คือโซนเด็ก

หลังจากที่เธออึ้งไป1วินาที ก็คิดประโยคหนึ่งขึ้นมาได้ สิ่งที่ทำรายได้ได้ดีที่สุดในตอนนี้ก็เป็นเงินของผู้หญิงและเด็ก เขามาที่นี่ก็ไม่ได้น่าแปลกอะไร

ในเวลานี้ โจวฉือเซินหันหน้ามา สีหน้าท่าทางหยิ่งผยอง : "ไปเลือกเอง"