สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 102

ตอนบ่าย รถส่งสินค้ากว่าหลายคันของร้านเบบี้ช็อปมาส่งอย่างไม่ขาดสาย

เนื่องจากภาพฉากยิ่งใหญ่มากเกินไป ทำให้ดึงดูดเพื่อนบ้านเข้ามามุงดูกันไม่น้อยเลย

หร่วนซิงหว่านไม่อยากอับอายขายขี้หน้า ก็แสร้งทำเป็นนอนกลางวัน ไม่ว่าข้างนอกจะเสียงดังโวยวายแค่ไหน ไม่มียอมที่ลงมาข้างล่าง

สวี่เยว่เห็นสิ่งของเหล่านั้นที่ค่อยๆย้ายเข้ามาทีละกล่องๆก็สับสนมึนงงอย่างมาก

แต่น้าฉินสะกิดๆที่แขนของเธอ พูดด้วยสีหน้าท่าทางที่มีความสุขว่า "เห็นแล้วยังเห็นแล้วยัง"

"เห็นอะไรเหรอ?"

"นี่ก็เห็นได้ชัดว่ามีโอกาสที่จะได้แต่งงานซ้ำอีกรอบนะ" น้าฉินก็พูดกล่าวเสียงเบาๆอีกว่า "จากที่ฉันได้สังเกตเมื่อหลายวันมานี้ เห็นได้ชัดว่าเสี่ยวหร่วนและเสี่ยวโจวต่างก็ชอบพอกัน คุณรอดูเลยนะ อีกไม่กี่วัน พวกเขาจะต้องแต่งงานกันอีกรอบแน่ คุณก็รอเป็นคุณย่าที่จะอุ้มหลานได้อย่างสบายใจเลยนะ"

เมื่อได้ยินประโยคสุดท้าย สวี่เยว่ก็หลับตาลงแล้ว ค่อนข้างยิ้มอ่อน

เสียงที่ลานบ้านไม่รู้ว่าจะสิ้นสุดลงเมื่อไหร่ หร่วนซิงหว่านเคลิ้มหลับไปแล้ว รอจนเธอตื่นขึ้นมา โทรศัพท์บนหัวเตียงก็กำลังมีสายเรียกเข้า

หร่วนซิงหว่านเห็นว่าเป็นหมายเลขที่ไม่รู้จัก หลังจากที่รับสายก็กล่าวว่า : "สวัสดีค่ะ ใครคะ?"

"คุณหร่วน สวัสดีครับ พวกเราโทรมาจากเรือนจำเมืองหนานเฉิง ขอสอบถามหน่อยว่าหร่วนจุนใช่พ่อของคุณหรือเปล่า?"

หร่วนซิงหว่านเงียบขรึมไปครู่หนึ่งถึงพูดกล่าวว่า : "ใช่ค่ะ"

"คุณหร่วน เมื่อคืนมีผู้ต้องหาสามสี่คนจงใจแหกคุก ทำให้เกิดไฟไหม้ในเรือนจำแล้ว พวกที่แหกคุกสามสี่คนไม่สามารถหนีรอดไปได้ เสียชีวิตในที่เกิดเหตุ หนึ่งในนั้นก็มีหร่วนจุน ตามกฎแล้ว เถ้ากระดูกควรที่จะส่งมอบให้แก่ครอบครัว ถ้าหากครอบครัวไม่ต้องการ ทางเรือนก็จะทำลายเอง"

เมื่อได้ยินเข้า หร่วนซิงหว่านค่อนข้างตกตะลึง ผ่านไปนานถึงจะพูดว่า : "ตายแล้ว?"

"ใช่แล้ว ถ้าหากทางคุณหร่วนต้องการขอรับคืนเถ้ากระดูก กรุณามาถึงเรือนจำเมืองหนานเฉิงภายในสามวันนะครับ"

"โอเค ขอบคุณค่ะ"

วางสายไปแล้ว หร่วนซิงหว่านนั่งเหม่ออยู่บนเตียงนอนเป็นเวลานาน

หลายวันก่อนเธอก็กำลังคิดว่า ถ้าหากเป็นไปได้ล่ะก็ ทั้งชีวิตนี้ไม่อยากจะได้ยินข่าวคราวของหร่วนจุนอีกแล้ว แต่ไม่ว่ายังไงเธอก็คิดไม่ถึงว่า เมื่อได้ยินข่าวคราวของหร่วนจุนอีกครั้ง จู่ๆจะเป็นการเรียกให้เธอไปเอาเถ้ากระดูก

ตอนที่หร่วนซิงหว่านเดินลงมาชั้นล่าง โจวฉือเซินกำลังนั่งทำงานอยู่ที่ลานบ้าน และหลินหนานก็ยืนอยู่ข้างๆเขา หลังจากที่เห็นหร่วนซิงหว่านมาแล้ว พยักหน้าให้เธอเล็กน้อย เดินออกไปอย่างรู้ตัว

หร่วนซิงหว่านนั่งลงตรงข้ามกับโจวฉือเซิน คิดพิจารณาอยู่นานถึงเอ่ยปากพูดว่า : "ประธานโจว"

เส้นสายตาของโจวฉือเซินอยู่ที่หน้าจอโน๊ตบุ๊ค หน้าก็ไม่เงยขึ้นมา : "ว่ามา"

"เรื่องที่หร่วนจุนเข้าไปในเรือนจำ คุณเป็นคนจัดการเหรอ"

"เกี่ยวอะไรกับฉันด้วย......" โจวฉือเซินเงยหน้า เห็นสีหน้าของเธอค่อนข้างซีดขาว: "หลินหนานเป็นคนจัดการ"

หร่วนซิงหว่านพูดอ๋อออกมาคำนึง : "ขอบคุณค่ะประธานโจว"

เธอรู้ว่า ถ้าหากไม่จัดการหร่วนจุนตัวอันตรายที่แอบแฝงอยู่คนนี้ให้เรียบร้อย แม้ว่าเธอไปแล้ว เขาก็จะต้องหาเสี่ยวเฉินเจอ

ไม่จบไม่สิ้น ไม่ตายก็ไม่มีวันหยุด

โจวฉือเซินพับหน้าจอโน๊ตบุ๊ค : "คุณอยากจะพูดอะไร"

หร่วนซิงหว่านส่ายๆหน้า : "ไม่มีอะไร ฉันก็แค่มาขอบคุณประธานโจวสักหน่อยเท่านั้นเอง"

พูดขึ้นมาแล้ว เหมือนว่าตอนที่เธอไม่รู้ โจวฉือเซินได้ช่วยเหลือเธอไว้เยอะมากเลยทีเดียว

"ประธานโจวทำงานต่อเถอะค่ะ ฉันจะออกไปเดินเล่นสักหน่อย"

รอจนหร่วนซิงหว่านเดินออกไปแล้ว หลินหนานรีบเดินเข้ามา : "ประธานโจวครับ เมื่อกี้เพิ่งจะได้รับแจ้งข่าวว่า เมื่อคืนเกิดเหตุไฟไหม้ที่เรือนจำเมืองหนานเฉิง พ่อของคุณหญิง......เสียชีวิตในที่เกิดเหตุ ทางเรือนจำ เหมือนว่าจะติดต่อมายังคุณหญิงให้ไปขอรับเถ้ากระดูกแล้ว"

โจวฉือเซินเม้มริมฝีปากแล้ว ลุกขึ้นยืนพร้อมพูดเสียงราบเรียบว่า : "เข้าใจแล้ว"

......

ตอนที่โจวฉือเซินหาหร่วนซิงหว่านเจอ เธอกำลังฟุบลงตากลมอยู่บนรั้วหินข้างริมแม่น้ำ

เขาค่อยๆเดินก้าวเข้าไป ยืนอยู่ข้างกายของเธอ

หร่วนซิงหว่านได้ยินเสียงหันหน้าไปมอง : "ประธานโจว?"

โจวฉือเซินพูดกล่าว : "คุณมาทำอะไรถึงที่นี่"