สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 123

ณ งานเลี้ยงการกุศล

ตั้งแต่โจวฉือเซินและหลินจืออี้ปรากฏตัวพร้อมกัน ฉากทั้งหมดก็ตกอยู่ในความเงียบแปลก ๆ

ผู้คนต่างรู้ดีว่าตระกูลจี้นั้นเหลือแต่เปลือกมานานแล้ว งานเลี้ยงการกุศลครั้งนี้แต่เดิมเป็นโอกาสที่ตระกูลจี้จะได้รับความสัมพันธ์กับท่านใหญ่โจวเท่านั้น

แม้ตระกูลจี้จะล่มสลายแต่ก็ยังมีเส้นสายและศักดิ์ศรีที่สะสมไว้ตั้งแต่ในอดีต

ยิ่งกว่านั้นคนไม่น้อยก็อยากจะเดินเข้าไปในเส้นทางของตระกูลโจว แต่ทุกคนต่างก็รู้ดีว่าถึงแม้ตระกูลโจวฉากนอกนั้นจะมีท่านใหญ่โจวเป็นผู้นำ แต่ความจริงแล้ว อำนาจทั้งหมดอยู่ในมือของโจวฉือเซิน

แต่ตั้งแต่แต่งงานเพื่อเชื่อมสัมพันธ์กับตระกูลจี้ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป

ยิ่งกว่านั้นไม่รู้ว่าทำไมโจวฉือเซินถึงคิดแบบนั้น ในช่วงเวลาสำคัญ จู่ ๆ ก็เดินทางไปพัฒนารีสอร์ตที่พักต่างอากาศนอกพื้นที่ แล้วส่งโจวซื่อกรุ๊ปที่ยิ่งใหญ่ไปให้ท่านใหญ่โจวที่จ้องพร้อมตะครุบดั่งพญาเสืออย่างนั้น

ต่อให้รูปการณ์จะเปลี่ยนไป แต่ก็ไม่ควรมองข้ามความสามารถและหนทางการของโจวฉือเซิน คนที่มางานในวันนี้ล้วนอยู่ภายใต้หน้ากากของการเข้าร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำเพื่อสำรวจความจริง

แต่สิ่งที่พวกเขาคิดไม่ถึงเลยก็คือ จู่ ๆ โจวฉือเฉินก็ปรากฏตัวพร้อมกับคุณหนูตระกูลจี้

เมื่อเป็นแบบนี้ ดูสถานการณ์จะชัดเจนแล้ว

ท้ายที่สุดตระกูลจี้ที่เหลือแต่เพียงเปลือก ต่อให้มีเส้นสายมากกว่านี้ ก็ไม่มีทางสู้ตระกูลหลินที่มั่งคั่งได้

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ทุกคนก็พูดคุยกันเบา ๆ

คนพวกนี้ต่างมีความคิดเป็นของตัวเอง ทั้งงานนี้คนที่รู้สึกดีใจกับหลินจืออี้คงจะมีแค่จี้หรันเพียงคนเดียวเท่านั้น

ส่วนท่านจี้เมื่อเห็นภาพนี้นั้น ถึงแม้จะมีสีหน้าเคร่งขรึม แต่กลับไม่พูดอะไร

ในตอนที่หลินจืออี้คล้องแขนโจวฉือเซินเข้ามากล่าวทักทายนั้น เขาพยักหน้าเพียงเล็กน้อย เขาเคยชินกับโจวฉือเซินที่ไม่มีใครอยู่ในสายตามานานแล้ว เย่อหยิ่งไม่มีมารยาท และไม่สนใจอะไรพิธีหยุมหยิม

เขาพูด: "เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ประธานโจวสามารถมาร่วมงานเลี้ยงการกุศลที่ตระกูลจี้จัดในคืนนี้ได้"

โจวฉือเซินพูดอย่างเรียบเฉย: "ประธานจี้ ไม่ต้องพูดจาเป็นมารยาทพวกนี้หรอกครับ คุณคงจะทราบดีว่าทำไมผมถึงมา"

ท่านจี้นั้นเป็นผู้มากประสบการณ์ผ่านร้อนผ่านหนาวมากโชกโชน เขาไม่ได้จนมุมเมื่อถูกถาม เขาตอบอย่างสี่ตำลึงปาดพันช่าง "ประธานโจวพูดอะไรกันครับ วันนี้เป็นการงานประมูลเครื่องประดับเพื่อการกุศล ทุกคนต่างมาเพื่อการกุศลอยู่แล้ว นอกจากเหตุผลนี้แล้ว ผมคิดไม่ออกเลยว่าประธานโจวจะมาที่นี่ด้วยเหตุผลอื่นใดได้อีก"

โจวฉือเซินยกริมฝีปากบางอย่างเย็นชาและไม่พูดอะไร

หลินจืออี้เปิดปากในเวลาที่เหมาะ เธอยิ้มแล้วพูด: "ลุงจี้พูดถูกค่ะ คืนนี้พวกเราต่างก็มาทำการประมูลเพื่อการกุศล"

เวลานี้ คนอื่นเริ่มเข้ามากล่าวทักทายกันแล้ว

หลินจืออี้พูดขึ้นอีก: "ถ้าอย่างนั้นเชิญลุงจี้ทำธุระเถอะค่ะ"

หลังจากออกมา โจวฉือเซินดึงมือออกจากแขนของหลินจืออี้หยิบแชมเปญหนึ่งแก้วในมือแล้วพูดเบา ๆ: "แสดงได้ไม่เลว"

หลินจืออี้ปิดปากเงียบ และหยิบแชมเปญแก้วหนึ่งแล้วชนแก้วกับเขาและเขยิบเข้าไปกระซิบที่ข้างหู: "ละครฉากนี้เพิ่งจะเริ่มต้น คุณมองดูรอบ ๆ สิ พวกเขากำลังจ้องมองเรา เพียงพอที่จะยืนยันได้ว่าแผนของเราในคืนนี้มันประสบความสำเร็จมาก"

โจวฉือเซินเอียงหัวหลบ ในรอยยิ้มนั้นมีความเย็นชาแฝงอยู่

ทันทีที่เสียงของหลินจืออี้สิ้นสุด จี้หรันก็เข้ามาพร้อมท้องใหญ่และตะโกน: "จืออี้"

"พี่จี้หรัน"

จี้หรันขบริมฝีปากเล็กน้อยเมื่อมองไปที่โจวฉือเซินจากนั้นจึงถอนสายตาอีกครั้ง ดึงหลินจืออี้ไปพูดคุยด้วยรอยยิ้ม

จี้หรันไม่รู้จริงๆ ว่าตระกูลโจวและตระกูลจี้กำลังวางแผนอะไร เธอมีเพียงความคิดเพื่อเพื่อนของเธอเท่านั้น

ถึงแม้เธอจะไม่ชอบโจวฉือเซิน แต่ก็ไม่สามารถปฏิเสธความสามารถของเขาได้ อีกทั้งสถานะของเขาในโจวซื่อกรุ๊ปที่ไม่อาจจะมองข้ามได้

ยิ่งกว่านั้น เขายังเป็นคนที่หลินจืออี้ชอบมาหลายปี

จี้หรันพูด: "จืออี้ฉันจะบอกเธอว่าฉันชอบเครื่องประดับเซิ่งกวางกรุ๊ปส่งมามากเลย เพียงแต่ว่า..."

แน่นอนว่าหลินจืออี้รู้ว่าเธอลังเลเรื่องอะไร ก็เพียงแค่ว่าเธออาจจะไม่สามารถควักเงินจำนวนมากขนาดนั้นออกมาได้เท่านั้น