สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 124

หร่วนซิงหว่านมองดูกล่องเครื่องประดับที่กระจัดกระจายอยู่รอบ ๆ เท้าของเธอ สร้อยคอด้านในถูกหักออกเป็นสองชิ้นและกระจัดกระจายอยู่บนพื้น

หลินจืออี้ได้สติและรีบพูดขึ้น: "อานอาน เธอทำอะไรน่ะ..."

โจวอานอานพูด: "พี่จืออี้ ผู้หญิงคนนี้แกล้งท้องเพื่อบังคับให้พี่ชายแต่งงานด้วย จากนั้นก็ยังหาทางคิดหาทางยั่วยวนพี่หวยเจี้ยนอีก!"

"Ruan ไม่ใช่คนแบบนั้น อานอาน เธอเข้าใจผิดอะไรรึเปล่า?"

โจวอานอานหัวเราะออกมาอย่างประชดประชัน แต่กลับมองไปที่หร่วนซิงหว่านและพูด: "แกเสแสร้งเก่งจริงนะ หากโดนกระชากหนังหน้า คนอื่นคงจะไม่รู้ว่าแกแท้จริงแล้วเป็นคนแบบไหน?"

"นี่..."

หร่วนซิงหว่านหันกลับมาและมองหน้าโจวอานอานอย่างสงบ "แท้จริงแล้วฉันเป็นยังไงล่ะ?"

"ตัวเธอไม่รู้ตัวเองรึไง หลังจากหย่ากับพี่ฉัน ก็เริ่มไปพัวพันกับพี่หวยเจี้ยน ตอนนี้ฉันกับพี่หวยเจี้ยนหมั้นกันแล้ว เธอยังไม่หยุดเข้ามายุ่ง เธอคงจะอยู่ไม่ได้หลังจากหย่ากับพี่ชายฉันล่ะสิ!"

หร่วนซิงหว่านพูดอย่างเรียบเฉย: "ถ้าหากฉันเข้าไปยุ่งกับจี้หวยเจี้ยนจริงล่ะก็ เธอคิดว่าพวกเธอจะยังได้หมั้นกันอยู่ไหม?"

โจวอานอานพูดอย่างเคียดแค้น: "ในที่สุดก็ยอมรับแล้ว!"

"ฉันมีอะไรที่จะไม่ยอมรับ? เธอก็แค่กลัวว่าจะถูกฉันแย่งจี้หวยเจี้ยนไปสักวัน ในเมื่อเธอกลัวขนาดนั้น งั้นฉันทำให้เธอสมหวังเสียตั้งแต่ตอนนี้เลยดีไหมล่ะ?"

"แก..."

โจวอานอานง้างมือขึ้นเพื่อจะตบเธอแต่กลับถูกหลินจืออี้ห้ามไว้: "อานอาน อย่าวู่วาม"

โจวอานอานในตอนนี้ไม่มีเหตุผลอีกแล้ว: "เธอพูดจาหน้าไม่อายขนาดนี้แล้ว จะโดนอะไรก็สมควรแล้ว!"

หลินจืออี้ขมวดคิ้ว: "งานวันนี้เป็นงานใหญ่ หวยเจี้ยนกับลุงจี้ก็อยู่ ถ้าหากมีเรื่องทะเลาะกันใหญ่โต มันจะส่งผลเสียกับเธอนะ"

เมื่อคำพูดนี้ถูกพูดออกไป กลับทำให้โจวอานอานใจเย็นลงได้มาก เพียงแต่ว่าสิ่งที่เธอกลัวไม่ใช่สิ่งนี้ แต่เป็นพี่ชายเธอที่อยู่ในงาน

ถ้าหากรู้ว่าเธอลงมือกับหร่วนซิงหว่านจะต้องไม่ปล่อยเธอไว้แน่

โจวอานอานดึงมือกลับแล้วหันไปมองที่ท้องของหร่วนซิงหว่านและเกิดความคิดขึ้นในใจ

ในตอนนั้นเอง จู่ ๆ ก็เกิดเสียงดังเอะอะจากในงาน ลูกน้องของหลินจืออี้เข้ามากระซิบที่ข้างหูเธอ สีหน้าเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อยแล้วหันหลังเพื่อกลับเข้าไปในงาน เมื่อเดินไปได้ก้าวหนึ่งกลับหยุดแล้วหันไปทางหร่วนซิงหว่าน "คุณ Ruan คงจะต้องรบกวนให้คุณไปกับฉันแล้ว ผลงานของเครื่องประดับเซิ่งกวางกรุ๊ปมีปัญหานิดหน่อย"

หลังจากพวกเขาไปแล้ว ก็มีเงาของคนคนหนึ่งโผล่ออกมาจากมุมมืดและยืนอยู่ตรงนั้นครู่หนึ่ง มองดูสร้อยคอที่อยู่บนพื้นแล้วใช้ความคิดไม่กี่วินาทีและเก็บมันขึ้นมาใส่ไว้ในหน้าอกแล้วหันหลังเดินออกไป

......

ณ งานประมูลการกุศล

ผลงานของเครื่องประดับเซิ่งกวางกรุ๊ปถูกจัดแสดงตามลำดับ จนถึงรอบผลงานของหร่วนซิงหว่าน ไม่เพียงแต่หลินซือที่มีสีหน้าแปลกไป เวินเฉี่ยนยังก้าวเข้ามาและถามด้วยความสงสัย: "นี่ไม่ใช่ที่คุณหลินสั่งทำไว้กับเราเหรอคะ..."

แม้น้ำเสียงของเธอจะไม่ดัง แต่ก็ทำให้เกิดความปั่นป่วนในห้องจัดเลี้ยงอันเงียบสงบได้

แขกที่เดินไปมาต่างพากันพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้เบา ๆ: "เซิ่งกวางทำอะไรน่ะ? จู่ ๆ ก็เอางานสั่งทำส่วนตัวของลูกค้าออกมาประมูล?"

"ไม่ใช่นะ ตอนนี้ที่นำออกมาประมูลเป็นผลงานของ Ruan เหรอ จะเป็นไปได้ไง...มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?"

"Ruan ที่พวกเธอพูดถึง คือนักออกแบบที่มีข่าวลือว่ามีคนเลี้ยงดูใช่รึเปล่า งานเปิดตัวสินค้าเครื่องประดับเซิ่งกวางกรุ๊ปครั้งก่อนฉันก็ไป เธอหน้าตาสวยอยู่นะ มีผู้หญิงแบบนี้อยู่ใกล้ตัวเอาไว้เล่น ๆ ก็ไม่เลวนะ"

ทันทีที่เสียงของคนที่พูดคำนี้จบลง เขาก็รู้สึกเย็นชาและมีสายตาจ้องมองมาที่เขา แต่เมื่อเขาหันไปก็ไม่พบอะไรเลย