สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 125

ท่านจี้พูดจบแล้วและกำลังจะออกไป เสียงเคาะประตูห้องรับรองแขกก็ดังขึ้น

โจวฉือเซินยืนอยู่ที่หน้าประตูและพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย: "เกิดความผิดพลาดแบบนี้ จี้ซื่อกรุ๊ปในฐานะเจ้าภาพไม่อาจจะผลักความรับผิดชอบนี้ได้ ประธานจี้จะปล่อยเรื่องนี้และไม่สนใจจะจัดการอย่างนั้นเหรอครับ?"

เมื่อเห็นเขา ท่านจี้ก็มีสีหน้าแย่ยิ่งกว่าเดิม: "ประธานโจวพูดแบบนี้ หรือว่าอยากจะยื่นมือเข้ามาแทรกแซงเรื่องนี้"

"ประธานจี้เข้าใจผิดแล้ว ผมแค่ผ่านมาเท่านั้น"

"..."

ในกลุ่มคนเหล่านี้มีเพียงหลินซือเท่านั้นที่รู้ว่าเขาไม่ได้แค่ผ่านมาง่าย ๆ แบบนั้น

หลินซือกระแอมแล้วเดินไปข้างหน้า: "ประธานจี้ ผมรับรองได้ ก่อนการจัดส่งนั้นไม่มีปัญหาอะไรกับเครื่องประดับเลย ระหว่างทางพนักงานก็จับตาดูอยู่ตลอดเวลา ไม่มีการ ปล่อยปละละเลยแม้แต่น้อย ดังนั้นต้องรบกวนประธานจี้ให้ทางโรงแรมให้ความร่วมมือด้วยการตรวจดูกล้องวงจรปิดด้วย"

ท่านจี้พูดด้วยความรำคาญ: "นี่คุณจะให้ฉันทิ้งแขกจำนวนมากไว้ที่นั่นเพื่อผู้หญิงที่ถูกวิพากษ์วิจารณ์เสีย ๆ หาย ๆ งั้นเหรอ"

ครั้งนี้ หลินซือยังไม่ทันได้เปิดปาก โจวฉือเซินก็พูดขึ้นมาอย่างไม่แสดงอารมณ์: "ประธานจี้คงจะยังไม่ทราบ ลูกชายของคุณจี้หวยเจี้ยน เกือบจะทำงานหมั้นหมายกับตระกูลโจวล่มเพราะผู้หญิงที่คุณบอกว่ามีชื่อเสียงเสียหายคนนี้"

ใบหน้าของท่านจี้แข็งทื่อ และไม่มีความคิดจะแสร้งรับหน้ากับโจวฉือเซิน: "คุณพูดอะไรน่ะ?"

ที่มุมห้องเวินเฉี่ยน ยิ้มอย่างเคร่งขรึมที่มุมริมฝีปากของเธอและมองขึ้นไปอย่างเหลือเชื่อ

นี่หร่วนซิงหว่านรู้จักคุณชายตระกูลจี้อย่างนั้นเหรอเนี่ย?

ตอนนี้เอง เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น

ท่านจี้จัดเสื้อผ้าแล้วหายใจเข้าลึก ๆ: "เข้ามา"

หร่วนซิงหว่านกับหลินจืออี้ปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขาทีละคน

ถึงแม้หลินจืออี้กับจี้หรันจะมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน แต่ตระกูลจี้กับตระกูลหลินก็ไม่เคยติดต่อทำการค้ากัน ยิ่งบวกกับการที่หลินจืออี้ออกงานกับโจวฉือเซินในวันนี้ด้วยแล้ว เป็นการป่วนแผนการทั้งหมดของพวกเขา

ตอนนี้ทั้งเธอและโจวฉือเซินตามกันเข้ามาจึงดูเหมือนนัดกันและจงใจจะมาป่วน เขาย่อมอารมณ์ไม่ดี จึงพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยเกรงใจนัก: "เธอเข้ามาทำไม"

หลินจืออี้รู้สึกได้ว่าเขาพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจและไม่ได้สนใจ ได้แต่พูดขึ้นเบา ๆ: "ลุงจี้คะ ฉันขอแนะนำ นี่คือดีไซเนอร์ของเซิ่งกวาง คุณ Ruanค่ะ"

เพราะข่าวลือเมื่อครู่ที่ด้านนอกนั่น ทำให้ความรู้ประทับที่ท่านจี้มีต่อหร่วนซิงหว่านที่แย่อยู่แล้ว บวกกับเรื่องที่โจวฉือเซินพูดขึ้นมาเมื่อครู่นั้น ทำให้เขานึกถึงเรื่องครั้งนั้นที่ทะเลาะกับโจวอานอานใหญ่โต

เดิมทีเขาเข้าใจว่าโจวอานอานโกหกพกลม หาเรื่องทะเลาะอย่างไม่มีเหตุผล คิดไม่ถึงว่าจี้หวยเจี้ยนจะยอมรับว่าผู้หญิงคนนั้นมีตัวตนอยู่จริง

ในตอนที่ท่านจี้มองไปที่หร่วนซิงหว่านจึงอดไม่ได้ที่จะมีความรังเกียจไม่น้อยอยู่ในแววตา

หร่วนซิงหว่านพูดอย่างมีมารยาท: "สวัสดีค่ะประธานจี้ ฉันมาเพราะเรื่องการประมูล..."

"ไม่ต้องพูดมาก เรื่องนี้ฉันตัดสินแล้ว ส่วนพวกเธออยากจะพูดอะไรก็เป็นเรื่องของพวกเธอ ไม่เกี่ยวกับฉันและไม่เกี่ยวกับงานเลี้ยงการกุศลนี้ด้วย"

พูดจบเขาก็ไม่อยู่รอแล้วก้าวเท้าเดินออกไป

หร่วนซิงหว่านหายใจออกอย่างเงียบ ๆ และเมื่อเงยหน้าขึ้นเขาก็พบว่าดวงตาสีเข้มคู่หนึ่งจ้องมองเธออย่างเย็นชาอยู่ไม่ไกล

"..."

ทำไมเขาถึงอยู่ที่นี่?

เธอรับปากว่าจะไม่มาที่นี่ แต่คิดไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องพวกนี้ขึ้น

หลินจืออี้เห็นดังนั้นจึงเดินเข้าไปคล้องแขนโจวฉือเซินแล้วยิ้มและพูด: "ใช่แล้ว Ruan ลืมแนะนำคุณไป นี่คือคู่หมั้นฉัน ประธานบริษัทโจวซื่อกรุ๊ป"

พูดแล้วก็หันไปมองโจวฉือเซิน "ฉือเซิน นี่คือดีไซเนอร์ของเครื่องประดับเซิ่งกวางกรุ๊ป ฉันชอบผลงานที่เธอออกแบบมาเลยค่ะ"

สีหน้าของโจวฉือเซินยังคงเดิม ริมฝีปากบางพูดออกเพียงสองคำอย่างเย็นชา: "งั้นเหรอ"