สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 126

ในตอนที่เกิดเรื่องขึ้นใหม่ ๆ นั้น จี้หวยเจี้ยนไปพบกับพนักงานของเซิ่งกวางและหลังจากยืนยันกับพวกเขาว่าเกิดปัญหาอะไรระหว่างการขนส่งหรือไม่แล้วนั้น ก็ไปดูกล้องวงจรปิดของทางโรงแรม

แต่อีกฝ่ายก็มีการเตรียมการและรู้ว่าโรงแรมมีกล้องวงจรปิด ดังนั้นก่อนจะเข้ามาในรัศมีของกล้องวงจรปิดจึงได้ปลอมตัวเป็นพนักงานของจี้ซื่อกรุ๊ปและหาเหตุผลว่าจะต้องตรวจสอบก่อนเข้ามาในงาน และเพราะถึงโรงแรมแล้วทางพนักงานของเซิ่งกวางจึงไม่ได้สงสัยอะไร

ซึ่งในระหว่างนั้นเอง พวกมันได้แอบสลับเครื่องประดับของหร่วนซิงหว่านไป

พวกมันคิดว่าตนเองนั้นกระทำการอย่างไม่ทิ้งร่องรอยอะไรแล้ว แต่ไม่ว่าจะอย่างไรเมื่อพวกมันขยับตัว ก็ย่อมทิ้งเบาะแส

กล้องวงจรปิดจับภาพผู้ชายคนหนึ่งยื่นกล่องเครื่องประดับให้คนคนหนึ่งไว้ได้ ถึงแม้ว่าจะไม่มีภาพของอีกบุคคลหนึ่งปรากฏอยู่ในกล้องก็ตาม แต่หร่วนซิงหว่านก็ถูกใส่ร้าย ซึ่งนั่นเป็นเรื่องที่ชัดเจนมาก

สุดท้ายจี้หวยเจี้ยนจึงพูด: "อีกอย่าง ผมกับ Ruan เป็นเพื่อนกันมานานหลายปี เธอไม่ใช่คนประเภทที่จะปล่อยข่าวลือให้แพร่สะพัด ส่วนคนที่คิดร้ายและปล่อยข่าวนั้น จี้ซื่อกรุ๊ปจะให้ใช้กฎหมายเพื่อดำเนินการเรื่องนี่"

ทุกคนไม่ได้คาดหวังว่าจะเรื่องราวจะพลิกผันออกมาแบบนี้

ใครจะไปคิดว่าดีไซเนอร์ของเซิ่งกวางตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งจะเป็นเพื่อนของคุณชายจี้กันล่ะ

ในกลุ่มคนนั้น ท่านจี้หน้าดำคร่ำเครียดและเดินออกไปด้วยความโกรธเกรี้ยว

ในที่สุดเรื่องตลกก็จบลง

จี้หวยเจี้ยนเดินไปข้าง ๆ หร่วนซิงหว่าน: "ซิงหว่าน ผมไปส่งคุณนะ"

หร่วนซิงหว่านอ้าปากแล้วพูด: "อันที่จริงคุณไม่ต้องทำแบบนี้"

จี้หวยเจี้ยนพูด: "เมื่อก่อนผมไม่ได้ปกป้องคุณให้ดี ดังนั้นผมจึงได้เสียคุณไปตลอดกาล ตอนนี้ผมก็แค่ทำในสิ่งที่ผมพอจะทำได้ในขอบเขตของผมเท่านั้น"

หร่วนซิงหว่านเองก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดว่าอะไร ทันใดนั้นเธอก็คิดอะไรขึ้นได้และมองไปรอบ ๆ: "โจวอานอานล่ะ?"

ตามหลักแล้วจี้หวยเจี้ยนช่วยชี้แจงให้เธอ โจวอานอานไม่มีทางจะสงบได้แบบนี้

"คนของผมเฝ้าเธออยู่ วางใจเถอะ เธอไม่มาหาเรื่องคุณแล้ว" จี้หยวนเจี้ยนพูด "ไปเถอะ ผมไปส่ง"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้า ในสถานการณ์ตอนนี้ ลำพังเธอคนเดียวคงไม่สามารถจะออกไปเองได้

เธอหันหลังแล้วเดินออกไปพร้อมกับจี้หวยเจี้ยน โดยไม่สนใจการจ้องมองที่ไร้อารมณ์ที่มุมมุมหนึ่ง

หลังจากพวกเขาไปแล้ว หลินจืออี้ก็พูดขึ้น: "คิดไม่ถึงเลยจริง ๆ นะคะว่า Ruan จะรู้จักกับจี้หวยเจี้ยน ก่อนหน้านี้ฉันยังให้เธอเป็นคนออกแบบของขวัญแต่งงานให้อานอาน บังเอิญจริง ๆ

โจวฉือเซินเหลือบมองเธอด้วยสีหน้าที่ไม่ชัดเจน

หลินจืออี้ยิ้มและสบตาเขา: "ทำไมคะ?"

"การแสดงของเธอดีกว่าที่ฉันคิดไว้อีกนะ"

หลินจืออี้นิ่งไปและรู้ว่าเขาหมายถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องรับรอง เธอยิ้มหวานและพูด: "แน่นอนว่าจะแสดงก็ต้องแสดงให้ครบรส เสแสร้งเกินไป คนอื่นก็จะจับได้"

โจวฉือเซินส่งเสียงหัวเราะและไม่พูดอะไร

หลินจืออี้พูดขึ้นอีก: "ฉือเซิน อันที่จริงฉันเองก็ไม่ได้แสดงไปเสียหมดหรอกนะคะ สิ่งที่ฉันพูด ฉันพูดจริง เรื่องแต่งงาน คุณลองเก็บไปคิดดูนะคะ"

โจวฉือเซินเงยหน้าขึ้นและดื่มแชมเปญในมือจนหมด แล้ววางแก้วเปล่าไว้ข้างๆ: "ละครจบแล้ว ฉันไปก่อน"

หลินจืออี้มองตามหลังเขาแล้วค่อย ๆ หุบยิ้มลง

......

ภายในห้องรับรอง โจวอานอานกำลังทุบประตูเสียงดัง

"พวกสุนัขอย่างแกกล้าขังฉันไว้ที่นี่ ฉันจะฆ่าพวกแกให้หมด! ปล่อยฉันออกไปนะ!"

เธอโวยวายอยู่อย่างนั้นถึงยี่สิบนาที คนด้านนอกประตูพูดขึ้น: "คุณโจว นี่คือประสงค์จากคุณชายของเรา รอเขาเสร็จธุระแล้ว จะรีบมารับคุณ รบกวนคุณกรุณารอก่อนครับ"

"ฉันจะออกไปเดี๋ยวนี้! พวกแกได้ยินไหม! ถ้าน้าของฉันรู้ว่าพวกแกขังฉันไว้ที่นี่ล่ะก็ พวกแกตายแน่!"