สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 141

ณ ห้างสรรพสินค้า

โจวอานอานเลือกเสื้อผ้ามาสิบกว่าตัวอย่างรวดเร็ว หันหน้ามาพูดว่า : "พี่จืออี้ คุณว่าชุดนี้เป็นยังไงบ้าง?"

หลินจืออี้มองดูอย่างใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ฉีกยิ้ม : "ก็ดีนะ"

โจวอานอานพูดกับพนักงานว่า : "เอาชุดนี้ด้วย"

"โอเคค่ะ"

ตอนที่พนักงานเอาชุดนี้ไปคิดเงิน โจวอานอานมองไปยังหลินจืออี้พร้อมพูดว่า : "พี่จืออี้ คุณเป็นอะไรไป ไม่สบายเหรอ?"

หลินจืออี้พูดกล่าว : "เปล่า ฉันแค่กำลังคิดว่า ในเมื่อพวกเราออกมากันแล้ว ซื้อของกลับไปให้คุณหร่วนสักหน่อยดีไหม"

เมื่อโจวอานอานได้ยิ้มเธอพูดถึงหร่วนซิงหว่านก็รู้สึกรำคาญ : "พี่จืออี้ วันนี้คุณก็ได้เห็นแล้ว ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีอะไรเลย คุณปฏิบัติดีต่อเธอ เธอไม่ได้รับน้ำใจด้วยความขอบคุณสักนิด"

หลินจืออี้ยิ้ม : "เธอจะรับน้ำใจด้วยความขอบคุณไหมเป็นเรื่องของเธอ ขอเพียงแค่ฉันทำแล้วไม่รู้สึกละอายใจต่อตัวเองก็พอ อีกอย่างนะ ในท้องของเธอยังตั้งครรภ์ลูกของพี่ชายของคุณด้วย ไม่ว่ายังไงก็เกี่ยวข้องกับฉัน จะให้ฉันเพิกเฉยคงไม่ได้หรอกนะ "

"คุณจะช่วยผู้หญิงคนนั้นเลี้ยงลูกจริงๆเหรอ" โจวอานอานพูดกระซิบกระซาบว่า "ลูกพันธุ์ผสมที่ไม่รู้ว่าแม่มั่วจนไม่รู้ว่าเป็นลูกใครของเธอนั้นจะเกิดออกมาได้หรือไม่ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งนะ"

เมื่อหลินจืออี้ได้ยินแล้ว ทำได้เพียงก้มหน้าลง ยกมุมปากขึ้นอย่างคลุมเครือแล้ว : "พอแล้วอานอานเดินซื้อเสื้อผ้าพอประมาณแล้ว เราไปดูพี่จี้หรันกัน หลังจากที่เธอคลอดลูกแล้ว คุณน่าจะยังไม่เคยเจอเธอเลยใช่ไหม?"

กล่าวถึงเรื่องนี้ โจวอานอานก็ค่อนข้างร้อนตัว ฝืนยิ้มครู่หนึ่ง : "ฉันพึ่งคิดขึ้นได้วันนี้พ่อแม่ให้ฉันกลับบ้านนะ คุณไปเถอะ ฉันไม่ไปแล้ว"

หลังจากที่โจวอานอานพูดจบ เร่งรีบออกไปเลย

รอจนเธอเดินออกไปไกล หลินจืออี้ถึงจะค่อยๆเก็บเส้นสายตากลับมา นัยน์ตาแสดงให้เห็นความเย็นชาเล็กน้อย

......

มาถึงห้องผู้ป่วยแล้ว

หลินจืออี้เห็นจี้หรันนั่งอยู่ข้างเตียง สีหน้าท่าทางดูเลื่อนลอย ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่

เธอวางดอกไม้ที่ซื้อมาลง เดินเข้าไปพร้อมเอ่ยถามว่า : "พี่จี้หรัน กำลังคิดอะไรอยู่เหรอ ลูกล่ะ"

จี้หรันได้สติกลับมาพูดว่า : "ลูกเหรอ แม่ของฉันพาไปตรวจที่โรงพยาบาลนั่นแล้ว"

พูดแล้ว เธอเอ่ยถามว่า : "จืออี้ ทำไมวันนี้คุณถึงว่างมาหาได้"

"วันนี้ฉันไม่มีธุระอะไร ไปที่ตระกูลโจวมาแล้ว ออกไปเดินช้อปปิ้งกับอานอานก็เลยมาหาคุณ"

เมื่อได้เธอได้ยินว่าเอ่ยถึงตระกูลโจว นัยน์ตาของจี้หรันก็สาดส่องความลังเลและอึดอัดเข้ามาแล้ว

เห็นเธอพูดจาอึกๆอักๆ หลินจืออี้นั่งอยู่ข้างๆเธอ พูดถามเบาๆว่า : "พี่จี้หรัน เกิดอะไรขึ้นเหรอ?"

จี้หรันกัดริมฝีปาก ดึงมือของหลินจืออี้ไว้ : "จืออี้ เรื่องนี้ฉันก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดกับใครแล้วจริงๆ คุณต้องช่วยฉันรักษาไว้เป็นความลับนะ!"

หลินจืออี้พยักหน้าแล้ว : "พี่จี้หรันคุณวางใจได้"

นัยน์ตาของจี้หรันส่องแสงระยิบระยับ ยังคงลังเลอยู่ครู่หนึ่งถึงจะเอ่ยปากพูด ถึงอย่างไรนี่ก็ไม่ใช่เรื่องที่มีหน้ามีตาอะไร

เธอพูดด้วยเสียงต่ำว่า : "คุณยังจำเรื่องที่อดีตภรรยาของโจวฉือเซินคนนั้นตกน้ำในงานเลี้ยงวันเกิดคุณหญิงโจววันนั้นได้ไหม? "