สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 143

ในการเปิดเผยแม้ว่าจะไม่ได้เขียนถึงตัวตนของเจ้าพ่อนักธุรกิจที่เลี้ยงดูหร่วนซิงหว่านไว้ แต่ละประโยคล้วนแต่เปิดเผยให้เห็นว่าอีกฝ่ายมีสถานะที่สูงส่งมาก เป็นคนที่แม้แต่เซิ่งกวางก็ไม่กล้าที่จะยั่วยุได้ เพราะงั้นข่าวอื้อฉาวกว่าหลายครั้งของหร่วนซิงหว่านล้วนแต่ถูกระงับไว้แล้ว นี่ก็เป็นสาเหตุที่เซิ่งกวางพยายามปกป้องเธอให้ดีที่สุด

หลังจากข่าวแฉถูกกระจายออกไป เรื่องทั้งหมดเริ่มกระจายออกสู่ภายนอกทำให้ทุกคนรู้เรื่องกันหมดแล้ว ไม่รู้เป็นยังไง จู่ๆก็มีคนที่เรียกตัวเองว่าเป็นผู้ที่รู้รายละเอียดของเหตุการณ์ออกมาแฉ บอกว่าสถานที่ที่ถ่ายภาพทั้งหมดนี้ ก็คือตระกูลโจวที่มีชื่อเสียงในเมืองหนานเฉิง

ในเวลานี้ มีคนตามมาตอบกลับใต้ข่าวแฉเป็นจำนวนมาก แถมยังมีคนบอกว่าตัวเองเป็นพนักงานของนิตยสารเซิ่งกวาง เคยเห็นหญิงชราที่สูงศักดิ์ไปหาหร่วนซิงหว่านที่เซิ่งกวาง

อ่านคำบรรยายของโพสต์นี้ ก็นึกถึงภาพฉากในตอนนั้นอีกครั้ง น่าจะเป็นคุณหญิงโจว

ตามมาด้วย ก็มีคนกล่าวถึงเรื่องของลูกนอกสมรสนี้ เดิมทีเริ่มแรกทุกคนต่างก็พูดถึงลูกนอกสมรสนั่นที่อยู่ในท้องของหร่วนซิงหว่าน สรุปว่าเป็นลูกของใครในตระกูลโจวกันแน่ แต่ไม่รู้ว่าใครเอ่ยถึงประโยคนี้แล้ว ตระกูลโจวไม่ใช่มีเพียงลูกนอกสมรสนั่นคนเดียวเท่านั้น

เมื่อหร่วนซิงหว่านรู้เรื่องนี้เข้า ก็เป็นเวลาสี่ทุ่มแล้ว

เพ้ยซานซานเป็นคนโทรศัพท์มาบอกเธอ

ตอนนี้เรื่องราวบานปลายไปใหญ่แล้ว ราคาหุ้นของโจวซื่อกรุ๊ปได้รับผลกระทบบางส่วนแล้ว

เพ้ยซานซานกลืนน้ำลาย อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกลัวบ้างแล้ว : "ซิงซิง พวกเขาจะโทษเรื่องทั้งหมดนี้ว่าเป็นความผิดของคุณหรือเปล่า ตอนนี้คุณหนีได้ไหม?ไม่งั้นฉันจะแจ้งตำรวจให้ไปช่วยคุณ?"

หร่วนซิงหว่านรู้สึกว่าเรื่องนี้แปลกประหลาดมาก ข่าวแฉทั้งหมดนี้เหมือนว่าจงใจจัดการมาที่เธอโดยเฉพาะตั้งแต่แรก หลังจากนั้นก็เปลี่ยนทิศทางไปอย่างแปลกประหลาด เบนเข็มโจมตีไปยังเรื่องลูกนอกสมรสแล้ว

ไม่ว่าจะเป็นเธอ หรือว่าคนของตระกูลโจวในใจต่างก็รู้ดีทุกอย่าง ลูกนอกสมรสสี่คำนี้ เป็นอุปสรรคและช่องว่างที่ใหญ่ที่สุดระหว่างโจวฉือเซินและพวกเขามาโดยตลอด และก็เป็นต้นเหตุของปัญหาทั้งหมด

คิดมาถึงตรงนี้ หร่วนซิงหว่านส่ายหน้าแล้ว : "คุณช่วยฉันเฝ้าสังเกตแนวโน้มข้างนอกหน่อยนะ มีเรื่องอะไรก็บอกฉันได้ทุกเมื่อเลย"

เงียบไปครู่หนึ่ง เธอก็พูดอีกว่า : "และก็ช่วยฉันดูเสี่ยวเฉินด้วยนะ"

"ทราบแล้ว" ไม่ว่าจะพูดยังไง เพ้ยซานซานก็ยังคงเป็นกังวลเธออยู่ดี "อย่างนี้แล้วกัน คุณส่งข้อความรายงานความปลอดภัยให้ฉันทุกๆหนึ่งชั่วโมงนะ ทำแบบนี้ฉันก็สามารถยืนยันได้ว่าพวกเขาได้ใช้วิธีการที่โหดเหี้ยมกับคุณหรือเปล่า"

"ได้"

ก่อนที่จะวางสาย เพ้ยซานซานก็พูดถามว่า : "จริงสิ เรื่องนี้โจวฉือเซินวางแผนที่จะจัดการยังไง?"

หร่วนซิงหว่านส่ายหน้า : "ฉันไม่รู้ เขาไปที่บริษัทตั้งแต่เช้าแล้ว ยังไม่กลับมาเลย"

เพ้ยซานซานพูด : "ได้ ฉันจะให้เพื่อนไปสอบถามถึงสถานการณ์ในตอนนี้ของโจวซื่อกรุ๊ปว่าเป็นยังไงบ้าง ถ้ามีข่าวคราวแล้วจะบอกคุณนะ"

หร่วนซิงหว่านเพิ่งจะวางสายไป ก็รู้สึกว่ามีเสียงดังแผ่ซ่านมาจากห้องหนังสือด้านล่างตึก

ดูท่าทางแล้วท่านใหญ่โจวน่าจะกำลังโมโหทำลายข้าวของอะไรแน่

หร่วนซิงหว่านจับโทรศัพท์ไว้แน่น ปรับลมหายใจครู่หนึ่งถึงจะเปิดประตู

ตอนที่เธอกำลังจะเดินลงไปข้างล่าง ก็เจอกับโจวจู้นเหนียนพอดี

โจวจู้นเหนียนพูด : "ซิงหว่าน ทำไมคุณถึงได้ออกมาแล้วล่ะ"

หร่วนซิงหว่านเม้มริมฝีปาก : "ที่เรื่องนี้เกิดขึ้นก็เพราะฉัน ฉันอยากจะ......"

"ซิงหว่าน คุณไม่ต้องคิดมากแล้ว นี่ไม่ใช่ความผิดของคุณ"

และในเวลานี้ โทรศัพท์ของหร่วนซิงหว่านก็ดังขึ้นมา

โจวฉือเซินเป็นคนโทรศัพท์เข้ามา

เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่งถึงจะรับสาย อย่างรวดเร็ว เสียงที่เย็นชาของโจวฉือเซินก็แผ่ซ่านเข้ามา : "อยู่ในห้องของคุณ ห้ามไปที่ไหนทั้งนั้น เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับคุณ"

หร่วนซิงหว่าน : "......"

เขาได้ติดตั้งกล้องวงจรปิดไว้ที่ตัวเธอจริงๆหรือเปล่า?

หลังจากที่โจวฉือเซินพูดจบแล้ว ไม่ได้รอให้เธอตอบกลับ วางสายไปเลย

เมื่อเห็นหร่วนซิงหว่านค่อยๆวางโทรศัพท์ลง โจวจู้นเหนียนยิ้มครู่หนึ่ง : "ฉือเซินสินะ?"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้าแล้ว