สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 144

เขาทำได้เพียงฝืนยิ้มอยู่ในใจ คุณช่วยสนใจตัวคุณเองก่อนได้ไหม!ตอนนี้สถานการณ์ของเขาเห็นได้ชัดว่ารุนแรงกว่าหลายร้อยเท่า!

ระงับเรื่องนั้นของหร่วนซิงหว่านไปตั้งแต่เช้าแล้ว

โจวฉือเซินพูดต่อ : "ถ้าหากฉันไม่สนใจเธอ แม้แต่ตัวเองจะตายยังไงเธอก็อาจจะไม่รู้ด้วยซ้ำ "

"ประธานโจว......"

ตั้งแต่งานเลี้ยงการกุศลในครั้งก่อน จนกระทั่งข่าวแฉของวันนี้ดูเหมือนว่า สาเหตุที่คนคนนั้นทำแบบนี้ ดูเหมือนว่าอยากจะทำลายชื่อเสียงของหร่วนซิงหว่านให้ป่นปี้ ถ้าหากเธอไปจากเซิ่งกวางเพราะสาเหตุนี้ มันมีผลประโยชน์กับใครมากที่สุด

หลินหนานหยุดไปครู่หนึ่ง เข้าใจความหมายของเขาแล้ว : "ประธานโจวหมายความว่า......มีความเป็นไปได้ที่จะเป็นคนในของเซิ่งกวาง?"

โจวฉือเซินเอนพิงที่เก้าอี้ สีหน้าท่าทางเย็นชา : "คำพูดของเธอนั้นทำให้คนขุ่นเคืองไม่น้อย เริ่มสืบหาจากคนที่น่าสงสัยมากที่สุดก่อนแล้วกัน"

"ครับ" หลินหลานเดินไปไม่กี่ก้าว ก็หันกลับมาแล้ว "งั้น......เรื่องอื่นล่ะครับ?"

"เรื่องอื่นๆรีบร้อนไปก็แก้ไขปัญหาไม่ได้ รอเธอบรรลุผลตามที่ต้องการแล้ว จะลงมือจัดการเองแน่นอน"

หลินหนานได้ยินเข้าก็ค่อนข้างประหลาดใจ : "ประธานโจวรู้ว่าใครเป็นคนทำงั้นเหรอ?"

โจวฉือเซินยกเปลือกตาขึ้น ใบหน้าที่เงียบสงบมองไม่ออกว่าอารมณ์ไหนเลย

หลินหนานรีบพูดทันที : "ผมจะไปสืบเรื่องของคุณหญิงเดี๋ยวนี้เลย"

รอจนหลินหนานเดินออกไปแล้ว ห้องทำงานขนาดใหญ่ก็ตกอยู่ในห้วงแห่งความเงียบสงัด ไม่ได้ยินเสียงแม้แต่นิดเดียว

โจวฉือเซินลุกขึ้นยืน ยืนตรงหน้าต่างบานใหญ่ถึงพื้น สองมือล้วงที่กระเป๋ากางเกง มองไปยังถนนที่เจริญรุ่งเรือง ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่

ผ่านไปครู่หนึ่ง มือถือที่อยู่บนโต๊ะก็ดังขึ้น

โจวฉือเซินหันหน้าไปมองดูแวบหนึ่ง เห็นเป็นหมายเลขโทรศัพท์ของหร่วนซิงหว่าน

เขายืนอยู่กับที่ไม่ขยับ

หลังจากที่เสียงเรียกสายสิ้นสุดลง หน้าจอโทรศัพท์ก็ตกอยู่ในความมืดสนิท

โจวฉือเซินเก็บเส้นสายตากลับมา และก็ยืนอยู่อีก3-4นาที ถึงหันหลังไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กดโทรออกไปแล้ว

ถัดจากนั้นไม่กิ่วินาที น้ำเสียงเบาๆของหร่วนซิงหว่านถึงจะแผ่ซ่านเข้ามา : "ประธานโจว คุณกำลังยุ่งอยู่ไหม?"

โจวฉือเซินตอบอืมด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น : "ยุ่ง"

เหมือนว่าแม้แต่พูดเพิ่มอีกสักคำหนึ่งก็รู้สึกว่าขี้เหนียว

"งั้นคุณยุ่งต่อเถอะ ฉันไม่รบกวนคุณแล้ว"

หร่วนซิงหว่านเตรียมที่จะวางสาย ก็ได้ยินน้ำเสียงที่ไม่พอใจอย่างมากของเขาแผ่ซ่านเข้ามา : "พูดมา"

เธอพูดด้วยน้ำเสียงเบา : "เมื่อกี้น้าสวี่โทรมาหาฉัน เธอเป็นห่วงคุณมาก"

"มีอะไรให้น่าเป็นห่วง คิดว่าฉันจะปลงไม่ตกหรือว่ายังไง?"

เดิมทีหร่วนซิงหว่านเป็นห่วงเขาด้วยความหวังดี จะไปคิดว่าเขาจะมีท่าทีที่แย่เช่นนี้ได้ที่ไหนกันล่ะ ค่อนข้างรำคาญนิดหน่อย : "ประธานโจวคุณจำเป็นต้องพูดกันแบบนี้เลยเหรอ"

โจวฉือเซินเงยหน้าขึ้น เห็นเงาสะท้อนกลับของหน้าต่างบานใหญ่ถึงพื้นพอดี ไม่รู้ว่านึกอะไรขึ้นได้

เขาเงียบไปครู่หนึ่งถึงพูดว่า : "ขอโทษ คุณถามมาใหม่อีกครั้ง"

หร่วนซิงหว่าน:"......"

โจวฉือเซินเอ่ยปากพูดเบาๆ: "ฉันสบายดี ไม่ต้องเป็นกังวล"

"งั้นคุณ......ถ้าหากไม่เป็นอะไรจริงๆ ก็โทรศัพท์ไปหาน้าสวี่หน่อยละกันนะ"

"รู้แล้ว"

หร่วนซิงหว่านพูดกล่าว : "งั้นฉันวางสายแล้ว ไม่รบกวนประธานโจวแล้วนะ"

โจวฉือเซินกลับว่าเรียกชื่อของเธออย่างไม่มีสัญญาณใดๆเลย : "หร่วนซิงหว่าน"

ได้ยินน้ำเสียงของเขา หร่วนซิงหว่านตกใจราวกับว่าหัวใจหยุดเต้นไปชั่วขณะ: "อะไร?"

"ฉันให้โอกาสคุณเป็นครั้งสุดท้าย" โจวฉือเซินพูดเสียงช้าลงแล้ว "จะแต่งงานกับฉันอีกครั้งไหม"

หร่วนซิงหว่านเงียบขรึมไปนาน : "ประธานโจวทำไมจู่ๆถึงพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา"

"คุณแค่ตอบมา"