สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 145

หร่วนซิงหว่านเปิดประตู เห็นคนที่ยืนอยู่ข้างนอกคิดไม่ถึงว่าจะเป็นโจวอานอาน เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบว่า : "คุณมีธุระอะไร"

โจวอานอานสองมือกอดอก ทั้งตัวเต็มไปด้วยความหยิ่งผยองและดูถูก : "เกิดเรื่องขึ้นใหญ่ขนาดนี้ ดูเหมือนว่าสำหรับแกแล้วจะไม่ส่งผลกระทบเลยสักนิด แกใช้ชีวิตอย่างมีความสุขเลยทีเดียวนะ "

หร่วนซิงหว่านเห็นท่าทางที่ยั่วยุของเธอนี้ เธอไม่ได้มาดี จงใจที่จะมาหาเรื่อง

ตอนนี้เธอก็แบกรับเรื่องความเห็นของประชาชนในอินเทอร์เน็ตอยู่แล้วก็ไม่อยากทะเลาะกับเธอ เพียงแค่พูดว่า : "คุณอยากจะพูดอะไร"

"ฉันไม่ได้อยากจะพูดอะไร" โจวอานอานพูดเยาะเย้ย "แกไม่รู้เลยงั้นเหรอ ว่าตั้งแต่ที่แกเข้ามาในตระกูลของพวกเรา ก็มีแต่เรื่องร้ายเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า แถมแกยังอยู่ที่นี่ได้อย่างรู้สึกสงบและสบายใจอย่างนี้"

หร่วนซิงหว่านพูดกล่าว : "ถ้าหากคุณสามารถพูดให้ท่านใหญ่โจวยินยอมได้ ฉันก็จะออกไปตอนนี้เลย"

สาเหตุที่หร่วนซิงหว่านพูดคำพูดนี้ ก็เพื่อที่จะปกป้องตัวเอง

เธออยู่ที่นี่มาเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์แล้ว อยู่ด้วยความสงบและไม่มีเหตุทะเลาะเบาะแว้งมาโดยตลอด และโจวอานอานกลับว่าเลือกใช้เวลานี้มาหาเรื่องเธอ ไม่มีอะไรมากไปกว่าอยากจะใช้โอกาสนี้ก่อเรื่อง

เอ่ยถึงท่านใหญ่โจวออกมา ก็เพื่อย้ำเตือนโจวอานอาน ถือโอกาสกดดันเธอด้วย

เป็นไปอย่างที่คิดไว้ สีหน้าของโจวอานอานสาดส่องความเปลี่ยนแปลงไปเล็กน้อย แต่กลับว่าเปลี่ยนมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว พูดเยาะเย้ย "แกอย่าคิดว่าเอ่ยถึงน้าเขยแล้วฉันจะกลัวแกนะ เขาก็แค่อยากจะได้เด็กคนนี้ที่อยู่ในท้องของแกมาเพื่อควบคุมพี่......ควบคุมโจวฉือเซิน ส่วนแกจะเป็นหรือตาย เขาก็ไม่สนใจ"

หร่วนซิงหว่านยิ้มอ่อนครู่หนึ่ง : "ใช่ไง ฉันจะเป็นหรือตายก็ไม่มีใครมาสนใจทั้งนั้น เพราะงั้นโจวอานอาน คุณอยากจะเอาชีวิตของตัวเองมาเดิมพันเพื่อจัดการกับฉันในตอนนี้ หรือว่าจะรอให้ฉันคลอดลูกออกมาแล้ว จัดการกับฉันโดยที่ไม่ต้องกังวลหรือเกรงกลัวสิ่งใด? "

ได้ยินคำพูดนี้แล้ว นัยน์ตาของโจวอานอานก็สาดส่องความเกลียดชังออกมา : "หร่วนซิงหว่าน แกคิดว่าไอ้เด็กนรกที่อยู่ในท้องของแกนี่จะสามารถเกิดออกมาจริงๆเหรอ "

รอยยิ้มที่มุมปากของหร่วนซิงหว่านค่อยๆหายไป มองไปที่เธออย่างเยือกเย็น

โจวอานอานพอใจในปฏิกิริยาของเธออย่างมาก พูดอย่างไม่แยแสว่า : "แกก็รู้เด็กที่แกตั้งครรภ์อยู่นั้นก็เป็นเพียงแค่หุ่นเชิดเท่านั้น ใช่ว่าจะไม่มีใครแทนที่ไม่ได้ ในเมื่อน้าเขยสามารถหาลูกนอกสมรสกลับมาได้แล้วหนึ่งคน งั้นเขาก็สามารถหาคนที่สอง คนที่สามกลับมาได้ แกคงไม่ได้คิดจริงๆว่าลูกที่อยู่ในท้องของแก ไม่มีใครแทนที่ได้หรอกนะ"

เมื่อได้ยินแล้ว ในที่สุดหร่วนซิงหว่านก็รู้แล้วว่าทำไมโจวอานอานถึงได้มาหาเธอ

ดูจากความกลัวที่โจวอานอานมีต่อโจวฉือเซินในเมื่อก่อน เธอน่าจะไม่รู้เรื่องที่โจวฉือเซินเป็นลูกนอกสมรสนี้

และสาเหตุที่ช่วงเวลานี้เธอสงบนิ่งเช่นนี้ โจวฉือเซินน่าจะเคยพูดตักเตือนเธอแล้ว

แต่วันนี้ หลังจากที่เรื่องลูกนอกสมรสถูกเปิดเผยแล้ว ท่าทีของเธอก็เปลี่ยนแปลงไปเลย

เมื่อกี้ตอนที่เธอพูดถึงโจวฉือเซิน ในระหว่างคำพูดล้วนแต่ดูถูก

ถ้าหากเป็นเมื่อวาน ไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน

หร่วนซิงหว่านเงียบไปครู่หนึ่ง ถึงจะมองไปที่เธอ ใจเย็นอย่างมาก : "ถ้าหากไม่มีใครแทนที่ได้จริงๆ คุณคิดว่าเขาจะขังฉันไว้ที่นี่เหรอ"

ในเวลานี้ มาถึงคราวที่โจวอานอานไม่พูดแล้ว

ผ่านไปครู่หนึ่ง เธอถึงได้พูดเย้ยหยันว่า : "แกก็อย่ารีบได้ใจเร็วเกินไป ฉันไม่มีทางที่จะปล่อยแกไปแบบนี้แน่"

หร่วนซิงหว่านยิ้ม : "คำพูดนี้ฉันก็มอบให้กับคุณด้วยเช่นกัน"

ทำใดนั้นโจวอานอานก็นึกถึงคำเตือนที่หร่วนซิงหว่านพูดกับเธอ ตอนที่เพิ่งกลับมาประเทศ สีหน้าก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

เธอไม่ได้กลัวหร่วนซิงหว่าน เพียงแค่ถ้าหากโจวฉือเซินรู้เรื่องที่แท้จริงของเรื่องนั้นเข้า จะต้องฆ่าเธอแน่ๆ

หลังจากที่โจวอานอานออกไปแล้ว หร่วนซิงหว่านปิดประตูสนิท เหมือนว่ายังรู้สึกไม่พอ หลังจากที่ล็อคกลอนประตูแล้ว ถึงจะนั่งที่บนเตียง รู้สึกคนทั้งคนราวกับว่าถูกสูบพลังไปจนหมดไม่มีเรี่ยวแรงเลย ฝ่ามือเต็มไปด้วยเหงื่อ

อันตรายมากๆ

จัดการกับโจวอานอานคนที่ยโสโอหังเช่นนี้ ไม่สามารถแสดงความอ่อนแอให้เห็นได้เด็ดขาด

โชคดีที่คืนนี้รับมือได้แล้ว