สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 162

ไม่ว่ายังไงโจวอานอานก็นามสกุลโจว ถ้าหากเธอแต่งเข้าตระกูลจี้แล้วได้สร้างปัญหาออกมา ตระกูลโจวเองที่จะเสียหน้า

เห็นได้ชัดว่า ท่านใหญ่โจวไม่เต็มใจที่จะจัดการแก้ปัญหาอันจะเกิดขึ้นในภายหลังให้เธอ

ใบหน้าของโจวอานอานเต็มไปด้วยความไม่เต็มใจ ราวกับว่ายังจะพูดอะไรอีก ท่านใหญ่โจวได้ยืนขึ้นด้วยไม้ค้ำและพูดว่า:"เอาเถอะ เรื่องมันก็บานปลายถึงขั้นนี้แล้ว คุณก็ต้องรับผิดชอบอะไรไว้บ้าง นี่ถือได้ว่าเป็นบทเรียนสำหรับคุณ เพื่อเตือนคุณว่าหลังจากนี้เวลาจะพูดจะทำอะไรให้ผ่านสมองก่อน"

ในทันที โจวอานอานก็ตระหนักว่าเขากำลังหมายถึงเรื่องของหร่วนซิงหว่าน

ลูกของหร่วนซิงหว่านได้เสียชีวิตในอุบัติเหตุทางรถยนต์ครั้งนั้น อันที่จริง น้าเองที่เป็นผู้วางแผนตั้งแต่แรกเริ่ม

ก่อนอื่นให้เธอบอกน้าเขยเรื่องที่หร่วนซิงหว่านตั้งครรภ์ พาคนไปที่ตระกูลโจว ถึงได้มีแผนหลังจากนั้น......

น้าเขยคงจะรู้สาเหตุ ถึงได้เตือนเธอ

ลูกของหร่วนซิงหว่านไม่มีแล้ว ความหวังของคุณอาก็หายไป แต่เรื่องนี้จะต้องมีคนหนึ่งที่รับผิดชอบกับผลที่ตามมา

โจวอานอานมองไปที่โจงเสียนโดยไม่รู้ตัว และทันใดนั้นก็รู้สึกหนาวสั่นไปทั้งตัว

เธอนั้น ถูกคุณน้าหลอกใช้แล้วหรือ?

โจงเสียนก็มองไปทางเธอ ด้วยรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าของเธอ:"อานอาน ได้ยกเลิกงานแต่งกับตระกูลจี้แล้วก็ช่างมันเถอะ รอหลังจากนั้น น้าค่อยหาคนที่ดีกว่านี้ให้ใหม่ "

เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว โจวอานอานทำได้เพียงพยักหน้าและอดทนกับสิ่งนี้

แต่สุดท้ายแล้วก็ยังไม่สบายใจ:"น้า พี่ชาย ฉันขึ้นไปข้างบนก่อนแล้วนะ"

โจงเสียนพยักหน้า:"ไปเถอะ"

หลังจากที่โจวอานอานจากไป โจงเสียนมองไปทางโจวจู้นเหนียน:"วันนี้คุณไปหาหร่วนซิงหว่านมาหรือ?"

โจวจู้นเหนียนได้กล่าว:"ยังไงก็ต้องไปอยู่ดี"

"เป็นเธอใช่ไหมที่ให้อานอานกับจี้หวยเจี้ยนนั้นยกเลิกงานแต่ง"

"นี่เป็นสิ่งที่ผมสัญญากับเธอ"โจวจู้นเหนียนได้กล่าว"ตระกูลโจวติดค้างเธอไม่น้อย"

โจงเสียนเยาะเย้ย:"ถ้าจะโทษก็โทษเธอที่แต่งงานกับโจวฉือเซิน จะโทษคนอื่นไม่ได้"

โจวจู้นเหนียนถอนหายใจอย่างเงียบๆ :"แม่ แม่จะทำเช่นนี้ไปจนถึงเมื่อไหร่กัน ฉือเซินเขาไม่ได้ทำผิดอะไรเลย "

"การเกิดของเขาเป็นความผิดพลาด ความผิดพลาดที่ใหญ่ที่สุดที่เขาเคยทำ คือการเป็นลูกชายของผู้หญิงคนนั้น"

บนชั้นสอง โจวอานอานฟังการสนทนาของพวกเขา และกำหมัดอย่างช้าๆ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

เป็นผู้หญิงสำส่อนคนนั้นอีกแล้ว เป็นเธออีกแล้ว!

ครั้งนี้เธอจะไม่มีวันปล่อยเธอไป!

......

ในตอนกลางคืน ขณะที่หร่วนซิงหว่านและเพ้ยซานซานกำลังกลับไป ก็เห็นข้างบ้านกำลังย้ายบ้านพอดี

ก่อนหน้านี้ที่หร่วนซิงหว่านได้เช่าอพาร์ตเมนต์นั้นเล็กเกินไป เพียงพอสำหรับหนึ่งคนเท่านั้น และดูเหมือนว่าคนสองคนจะแออัดเล็กน้อย

ดังนั้นเมื่อพวกเธอมองหาสตูดิโอนั้น พวกเธอก็เช่าบ้านอยู่ที่ไม่ไกลจากสตูดิโอด้วย

เพ้ยซานซานถามด้วยความประหลาดใจ:"คนที่อยู่ข้างบ้านพวกเรานั้นเป็นหญิงชราไม่ใช่หรือ คนในครอบครัวอยู่ต่างประเทศกันหมด แล้วนี่เธอจะย้ายไปที่ไหน?"

หร่วนซิงหว่านถามพนักงานขนของ แต่อีกฝ่ายหนึ่งบอกว่าเมื่อพวกเขามาก็ไม่มีใครอยู่ในบ้านแล้ว และพวกเขามีหน้าที่รับผิดชอบในการขนย้ายเท่านั้น เรื่องนอกเหนือจากนั้นก็ไม่รู้อะไรมากแล้ว

หลังจากที่กลับถึงบ้านแล้ว เพ้ยซานซานนอนลงบนโซฟาซึ่งเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้าและไม่สนใจเรื่องของคนอื่นเลย

หร่วนซิงหว่านได้เทน้ำแก้วหนึ่ง กำลังดื่มได้แค่ครึ่งแก้ว ก็ได้เพ้ยซานซานพูดว่า:"ซิงซิง ฉันได้ยินมาว่าเสี่ยวเฉินได้นำรูปไปลงในหนังสือพิมพ์ต่างๆ นานา คุณว่ามันจะได้ผลไหม "

หร่วนซิงหว่านวางแก้วน้ำลงและยิ้ม:"ไม่ว่าจะได้ผลหรือไม่ก็ตาม ฉันไม่เคยคิดว่าจะหามันเจอ"

"แล้วทำไมคุณยัง......"

"ตั้งแต่ที่เสี่ยวเฉินรู้ว่าฉันไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของหร่วนจุน ในใจเขารู้สึกผิดต่อฉันมาตลอด"