สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 190

หร่วนซิงหว่านที่นั่งอยู่ข้างๆ ได้ยินแบบนี้เธออยากจะเอาหน้ามุดดิน เธอรู้สึกอายแทนเขา

ไอ้สารเลวคนนี้ไร้ยางอายจริงๆเลย

Williamยังคงยิ้มเหมือนเดิม เขามีอายุแล้ว ทำธุรกิจมานาน นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เจอกับคนหน้าด้านแบบนี้

เขามองไปที่หร่วนซิงหว่าน สายตาของเขามืดมนลง แต่มันก็หายวับไปอย่างรวดเร็ว เขาชื่นชมว่า "คุณนายโจวก็สวยมากครับ"

โจวฉือเซินพูด "บางครั้งความสวยก็เท่ากับนิสัย"

หร่วนซิงหว่าน "..."

ไอ้สารเลวคนนี้กำลังบอกว่าเธอเจ้าอารมณ์งั้นเหรอ?

หลังจากที่หร่วนซิงหว่านแอบยิ้มแห้งในใจ เธอก็เริ่มพูดกับWilliam "ฟังสำเนียงของคุณWilliam คุณน่าจะเป็นคนเมืองหนานเฉิงใช่ไหมคะ"

ได้ยินแบบนี้ Williamก็หยุดชะงักไปพักหนึ่ง เขาพยักหน้า "ใช่ครับ แต่ว่าผมไปอยู่ต่างประเทศนานแล้ว"

"แล้วจุดประสงค์ที่Williamกลับมาครั้งนี้คืออะไรเหรอ มาเยี่ยมญาติหรือมาเที่ยว"

Williamไม่ตอบคำถามของเธอ เขาแค่พูดว่า"ไม่มีกำหนดการอะไรครับ หลักๆก็มาเรื่องของโปรเจกต์ครั้งนี้"

หร่วนซิงหว่านก็สังเกตเห็นว่าเขาไม่ตอบคำถามตัวเอง เธอรู้ว่านี่อาจเป็นเรื่องต้องห้าม

เธอคิดดูแล้วก็ถามว่า "คุณWilliamไปอยู่ต่างประเทศตั้งนานแล้ว ยังมีญาติอยู่ที่เมืองหนานเฉิงไหมคะ"

Williamหยิบถ้วยชาขึ้นมา เขายิ้มอย่างแผ่วเบา "ไม่มีครับ"

"งั้น..."

เมื่อหร่วนซิงหว่านกำลังจะถามต่อ กลับมีเค้กยัดเข้ามาในปากของเธอ

โจวฉือเซินพูดว่า "เวลากินอย่าพูดมาก ระวังจะกัดโดนลิ้น"

หลังจากที่หร่วนซิงหว่านกลืนเค้กลงไปแล้ว โจวฉือเซินกับWilliamก็เริ่มพูดเรื่องอื่นแล้ว เธอพูดแทรกไม่ได้ จึงเงียบไปอีกครั้ง

เมื่อกินไปได้ครึ่งทาง หร่วนซิงหว่านไปห้องน้ำ

แต่สิ่งที่เธอคิดไม่ถึงก็คือ เธอเจอกับคนรู้จักที่นี่

Danielเห็นเธอ เขาก็แปลกใจ

เขาพูดว่า "คุณหร่วนมา?"

หร่วนซิงหว่านพูด "ฉันมากินข้าวที่นี่ คุณก็เหมือนกันเหรอ"

Danielส่ายหน้าแล้วพูดช้าๆ "ผมมาแสดงที่นี่"

"อ๋อ" หร่วนซิงหว่านพูด "งั้นฉันไม่รบกวนคุณดีกว่า คุณไปทำงานเถอะ"

Danielพยักหน้าเบาๆ

หลังจากที่หร่วนซิงหว่านเดินออกไปแล้ว เขาหรี่ตาลงมองแผ่นหลังของเธอ ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

หร่วนซิงหว่านไม่ได้อยากกลับเร็วขนาดนี้ เธอเดินไปตากลมหนาวที่ระเบียงของโรงแรมพักหนึ่ง

หลังจากสงบสติอารมณ์แล้ว หร่วนซิงหว่านรู้สึกว่าพฤติกรรมเมื่อกี้ของตัวเองเกินไปจริงๆ

เดิมที่เธออยากจะทำให้โปรเจกต์ครั้งนี้พัง แต่ไม่ว่ายังไง เธอก็ไม่ควรไปสะกิดรอยแผลเป็นของคนอื่น

แบบนี้มันต่างอะไรกับไอ้สารเลวอย่างโจวฉือเซิน

หร่วนซิงหว่านสูดหายใจเข้าลึกๆ จนกระทั่งเริ่มหนาวแล้วเธอก็เดินกลับไปที่ห้องอาหาร

ในห้อง มีแค่Williamคนเดียว

Williamพูดออกมาก่อน "คุณนายโจว ประธานโจวออกไปตามหาคุณ"

หร่วนซิงหว่านพูด "ขอโทษด้วยนะคะ เมื่อกี้ฉันออกไปตากลม"

Williamยิ้ม "ฟังพวกเราคุยเรื่องธุรกิจคงเบื่อใช่ไหมครับ"

"เปล่าค่ะ ฉันแค่..." หร่วนซิงหว่านเม้มปาก "คุณWilliam เมื่อกี้ฉันขอโทษนะคะ"

Williamรินชาลงในถ้วย "อ๋อ? คุณนายโจวหมายความว่า?"

"ฉันไม่ควรถามเรื่องส่วนตัวของนายWilliam ฉันขอโทษจริงๆค่ะ"

"ไม่เป็นไรครับ" Williamพูด "อันที่จริงผมก็มองออกว่า คุณนายโจวกับประธานโจวดูเหมือนจะทะเลาะกัน คุณถึงจงใจถามผมแบบนั้น"