สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 194

ไม่ต้องคิดอะไรให้มากมายสวี่วานก็พอจะรู้ว่าเขาจะพูดอะไร "ประธานโจว แบบนี้มันค่อนข้างที่จะ...."

โจวฉือเซินทำเสียงเข้ม "ค่อนข้างที่จะอะไร? ช่างเถอะ เอาเป็นว่าเธอไปงานเลี้ยงแล้วกัน"

"ไม่เอาๆๆๆ ประธานโจวฉันรับปากก็ได้!"

โจวฉือเซินเก็บโทรศัพท์แล้วโยนไปให้หลินหนาน "งานเลี้ยงพรุ่งนี้หาคนไปแทนด้วย"

"ครับ"

นิ่งเงียบไปสักพัก โจวฉือเซินก็พูดขึ้นมาว่า "พรุ่งนี้ฉันมีงานที่ไหนไหม?"

"ตอนแรกก็มีอยู่ครับ...." หลินหนานรีบเปลี่ยนคำพูด "ตอนนี้ไม่มีแล้วครับ"

โจวฉือเซินตอบอืม จากนั้นก็เดินไปข้างหน้าต่อ

เมื่อมาถึงรถ หลินหนานก็พูดขึ้นมาว่า "ประธานโจว ยังมีอีกเรื่องหนึ่งครับ"

"พูดมา"

"ช่วงนี้คุณหลินกับชาวต่างชาติที่ชื่อว่าDanielดูจะสนิทกันเป็นพิเศษ"

โจวฉือเซินเอ่ยพูด "เพื่อนบ้านของหร่วนซิงหว่านน่ะเหรอ?"

หลินหนานพยักหน้า "ใช่ครับ"

"ที่มาที่ไปของเขาเป็นยังไง สืบมาแล้วหรือยัง"

"เขาเป็นลูกครึ่งจีนอิตาลี กำพร้าพ่อแม่ เป็นนักเชลโล่ที่มีชื่อเสียงระดับนานาชาติ ไม่กี่เดือนก่อนเขามีเดินสายแสดงทั่วประเทศ ซึ่งแสดงรอบสุดท้ายที่เมืองหนานเฉิงพอดี"

โจวฉือเซินเอ่ยพูดขึ้นมาว่า "เขากับหลินจืออี้รู้จักกันได้ยังไง"

"เขาถูกเชิญมาแสดงที่งานวันเกิดของคุณหลินเมื่ออาทิตย์ที่แล้วครับ" หลินหนานพูดต่อว่า "หลังจากนั้น ทั้งสองก็เจอกันลับๆอยู่สองสามครั้ง ดูท่าทางแล้ว เหมือนกับว่า...."

"พอแล้ว" โจวฉือเซินเอ่ยตัดบทเขา "ฉันไม่สนใจเรื่องพวกนี้ จับตาดูเธอเอาไว้ อย่าให้เธอไปหาหร่วนซิงหว่านก็พอแล้ว"

"ได้ครับ"

......

ในวันเหมายัน หิมะเริ่มตกตั้งแต่เช้า อุณหภูมิก็ลดลงอย่างพรวดพราด

หร่วนซิงหว่านและเพ้ยซานซานออกไปซื้อวัตถุดิบมาทำหม้อไฟตั้งแต่เช้า พวกเธอมาถึงหน้าประตูได้ไม่ทันไร ก็เห็นหร่วนเฉินยืนรออยู่ตรงนั้นแล้ว

หร่วนซิงหว่านเปิดประตูพร้อมกับพูดว่า "บอกว่าให้มาตอนบ่ายไม่ใช่เหรอ ทำไมมาไวจังเลยล่ะ"

หร่วนเฉินรับของในมือของเธอไปถือเอาไว้ "คาบเช้าอาจารย์มีธุระ ก็เลยปล่อยเร็วน่ะ"

เพ้ยซานซานเอ่ยพูดอย่างอิจฉา "ดีจัง ฉันเองก็อยากให้เจ้านายมีธุระ แล้วปล่อยให้เลิกงานเร็วแบบนี้เหมือนกัน"

หร่วนซิงหว่านพูดกลั้วยิ้ม "แกเป็นเจ้านายนะ คิดอะไรของแกเนี่ย"

"เออว่ะ น่าเสียดายจัง"

ในตอนที่พวกเขากำลังคุยกันอยู่นั้น ประตูห้องถัดไปก็ถูกเปิดออกมา

Danielยืนอยู่หน้าประตู หลังจากกวาดสายตามองคนทั้งสาม สายตาของเขาก็วกมาหยุดอยู่ที่หร่วนเฉิน

เขาเอ่ยถามขึ้นมาว่า "คนนี้คือ?"

หร่วนซิงหว่านเอ่ยพูด "น้องชายฉันเอง"

Danielยิ้ม "คุณหร่วนมีน้องชายด้วยเหรอเนี่ย"

ขณะที่พูด เขาก็พยักหน้าทักทายหร่วนเฉิน

หร่วนเฉินผงกหัวตอบรับ

Danielเอ่ยพูดขึ้นมาอีกว่า "วันนี้พวกคุณมีสังสรรค์กันเหรอ"

"วันนี้วันเหมายัน เลยชวนเพื่อนมาทานข้าวด้วยกันน่ะค่ะ"

Danielเลิกคิ้วขึ้น ราวกับไม่เข้าใจ "วันเหมายัน?"

เพ้ยซานซานที่อยู่ข้างๆอธิบายอย่างง่ายๆว่า "เทศกาลดั้งเดิมของประเทศจีนน่ะ ผ่านวันเหมายันไป แปลว่าหลังจากนี้จะหนาวขึ้นเรื่อยๆ"

Danielกระจ่างในทันที "อย่างนี้นี่เอง ผมเพิ่งเคยได้ยินเทศกาลอะไรแบบนี้ครั้งแรก ขายขำให้พวกคุณซะงั้น"

เพ้ยซานซานอุทานว่า "คุณพูดจีนเก่งขนาดนี้ ฉันก็นึกว่าคุณจะเข้าใจวัฒนธรรมของจีนเยอะซะอีก"

"ผมโง่เองแหละครับ"

"นั่นสิ ในเมื่อคุณไม่รู้จักวันเหมายัน เพราะงั้นก็น่าจะไม่รู้ว่าในวันเหมายันพวกเราต้องทานอะไรสินะ?"

Danielเอ่ยถามอย่างขาดความมั่นใจ "ทานอะไรเหรอครับ"

เพ้ยซานซานเอ่ยพูดอย่างจริงจังว่า "เบียร์กระป๋อง"

Daniel "........"