สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 199

หลังจากได้ยินว่าเฉิงเว่ยกลับไปเพราะมีเรื่องด่วน หร่วนซิงถึงได้พรูลมหายใจออกมาเงียบๆ

เธอเอ่ยพูดขึ้นมาว่า "งั้นฉันไม่รบกวนนายแล้ว ฉัน...."

"ซิงหว่าน" เฉิงเว่ยเอ่ยขัดเธอ

"มีอะไรเหรอ?"

เขาหัวเราะออกมาเบาๆ "เปล่า รีบนอนเถอะ ฝันดีนะ"

คำถามที่อยากถาม สุดท้ายก็ไม่ได้ถามออกไป

หลังจากวางสาย หร่วนซิงหว่านก็ฟุบหน้าลงกับโต๊ะอีกครั้ง

เธอไม่รู้ว่าควรพูดมันออกไปให้ชัดเจนกับเฉิงเว่ยดีไหม แต่กระนั้นเฉิงเว่ยก็ไม่เคยบอกว่าชอบเธอจริงๆจังๆ ถ้าเธอเดินเข้าไปพูดตรงๆ แบบนั้นมันจะไม่ดูหลงตัวเองไปหน่อยเหรอ

คืนนี้หร่วนซิงหว่านไม่อาจข่มตาหลับได้ จึงวาดแบบร่างเล่นไปพลางๆ

แต่วาดไปวาดมา ปลายดินสอก็เอาแต่ตวัดเป็นรูปร่างของตาหมาบ้านั่น

ตอนที่หร่วนซิงหว่านรู้ตัว ก็พบว่าวาดจนเกือบจะเสร็จแล้ว

เธอเตรียมขยำทิ้ง แต่ในขณะที่กำลังขยำ เธอก็หยุดชะงัก

ช่างเถอะ

เก็บไว้ก็ได้

จะได้เตือนตัวเองไม่ให้เลอะเลือน

หร่วนซิงหว่านพลิกเปิดอีกหน้า พร้อมกับตบหน้าตัวเองเบาๆ เพื่อเรียกสติกลับมา จากนั้นก็เริ่มวาดแบบร่างใหม่

ในขณะเดียวกัน

ณ ตระกูลหลิน

ภายในห้องหนังสือ ผู้เป็นลูกน้องเอ่ยรายงานว่า "คุณท่าน ทางเราได้ไปสืบมาแล้ว รูปนั้นมีผู้ชายคนหนึ่งให้สำนักข่าวครับ"

หลินจื้อหย่วนขมวดคิ้ว "ผู้ชาย? ผู้ชายคนไหน?"

"ผู้ชายคนนั้นชื่อว่าหร่วนเฉิน อายุสิบเก้าปี ปัจจุบันเรียนอยู่ชั้นปีที่หนึ่งมหาวิทยาลัยAครับ"

"สืบมาได้หรือเปล่าว่าเขาได้รูปนั้นมาได้ยังไง?"

ลูกน้องพยักหน้าเล็กน้อย "หร่วนเฉินมีพี่สาวคนหนึ่ง ชื่อว่าหร่วนซิงหว่าน"

หลินจื้อหย่วนลุกพรวดขึ้นทันที "ว่าไงนะ!"

"ผมตรวจสอบมาแล้วครับ หร่วนซิงหว่านคือภรรยาเก่าของโจวฉือเซิน"

หลินจื้อหย่วนได้ยินดังนั้น ใบหน้าที่มักจะทอแววอ่อนโยนก็ปรากฏริ้วรอยขมวดมุ่น "แกแน่ใจนะ?"

"แน่ใจครับ สอบถามกับทางสำนักข่าวมาแล้ว หร่วนเฉินเป็นคนนำรูปไปประกาศตามหาคนหาย อีกอย่าง เขาน่าจะรู้ว่าแจ้งความไปก็ไม่ได้ผล เลยอาศัยช่องทางอื่นแทน แต่ว่าผมระงับเอาไว้หมดแล้วล่ะครับ"

เงียบอยู่ครู่ใหญ่ หลินจื้อหย่วนถึงได้พูดขึ้นมาว่า "แกไปสืบประวัติความเป็นมาของหร่วนซิงหวานกับหร่วนเฉินมาให้ฉันเดี๋ยวนี้ เอาตั้งแต่เกิดจนถึงปัจจุบัน อย่าให้ขาดไปแม้แต่จุดเดียว แล้วก็...."

ในตอนนี้เอง จู่ๆเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นมา

หลินจืออี้เปิดประตู "พ่อคะ เรียกฉันมามีอะไรหรือเปล่า?"

หลินจื้อหย่วนกลับไปนั่งดังเดิม จากนั้นก็โบกมือไล่ลูกน้อง "แกออกไปก่อนไป"

"ครับ"

เมื่อลูกน้องออกไป หลินจืออี้ก็ปิดประตูแล้วเดินเข้ามานั่งตรงข้ามกับหลินจื้อหย่วน "พ่อคะ เมื่อกี้ฉันเหมือนได้ยินว่าประวัติอะไรสักอย่าง เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือเปล่า?"

หลินจื้อหย่วนเอ่ยพูดเรียบนิ่ง "ที่บริษัทมีเรื่องนิดหน่อย ไม่ต้องกังวลไปหรอก ฉันให้คนไปจัดการแล้ว

หลินจืออี้พยักหน้า

หลินจื้อหย่วนนิ่งไปชั่วครู่ถึงได้พูดต่อว่า "ได้ยินมาว่าช่วงนี้แกสนิทกับไอ้หนุ่มต่างชาติคนนั้นนี่?"

"เขาไม่ใช่คนต่างชาติซะทีเดียวเสียหน่อย มีเชื้อจีนอยู่ครึ่งหนึ่ง"