สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 200

เนื่องจากใกล้จะสิ้นปี อากาศจึงหนาวขึ้นเรื่อยๆ ธุรกิจของออฟฟิศก็ดีขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน

ในออฟฟิศนอกจากจะทำเองส่วนตัวแล้ว ยังมีเครื่องประดับเล็กๆที่ประดิษฐ์ขึ้นมาอีกมากมาย ไม่เพียงแค่ขยายฐานลูกค้าให้กว้างขึ้น แต่ยังเป็นที่พึงพอใจในด้านราคาอีกด้วย

หร่วนซิงหว่านถึงขั้นได้รับการเชื้อเชิญจากบริษัทลงทุนหลายๆแห่ง บางแห่งต้องการโปรโมทแบรนด์โดยใช้คำว่าRuan บางแห่งต้องการดันแบรนด์เพื่อเพิ่มฐานการผลิต

แต่เธอปฏิเสธไปทั้งหมด

ตอนนี้ออฟฟิศยังอยู่ในขั้นเริ่มต้น ที่ต้องให้ความสำคัญก็คือการทำแบรนด์ออกมาให้ดีๆ ส่วนเรื่องอื่น ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติดีกว่า

ช่วงบ่าย หร่วนซิงหว่านวาดแบบร่างอยู่ทั้งวัน เธอยืนขึ้นเพื่อบิดขี้เกียจ จากนั้นก็เดินไปเปิดหน้าต่างเพื่อสูดอากาศ

เปิดออกไปได้ไม่ทันไร หร่วนซิงหว่านก็เห็นดอกยิปโซที่เรียงรายอยู่ข้างนอก

ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า อากาศแถวนี้ดีมากจริงๆ

เธอมองไปยังแปลงดอกยิปโซเหล่านั้นอย่างเหม่อลอย

ตั้งแต่คราวนั้น ก็ผ่านมาแล้วครึ่งเดือน หมาบ้านั่นแวะมาหาเป็นครั้งคราว แต่ว่าไม่ได้ตามมาวอแวเหมือนเมื่อก่อน เขามาสักพัก ก็กลับไป

บางทีเขาก็ส่งคนเอาของมาให้ มีทั้งของกินและเครื่องดื่ม

หร่วนซิงหว่านไม่เคยแตะเลยสักครั้ง แต่นำไปแจกจ่ายให้พนักงานกินแทน

ไม่กี่อาทิตย์ก่อนที่โจวฉือเซินมาหา เขาบอกว่าต้องไปดูงานที่อิตาลี อย่างน้อยหนึ่งอาทิตย์ถึงจะกลับมา

แต่ว่าแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน เธอจะได้อยู่แบบเงียบสงบสักที

ในตอนที่หร่วนซิงหว่านเตรียมกลับไปร่างแบบต่อ ด้านนอกก็มีเสียงเอะอะโวยวาย

เธอปิดหน้าต่าง แล้วเดินออกไปจากห้องทำงาน

ด้านนอก ผู้หญิงวัยกลางคนกำลังจับแขนเด็กผู้หญิงในชุดนักเรียนพร้อมกับด่าทอเสียงดัง "พวกแกหลอกเอาเงินเด็ก พวกแกนี่มันไร้คุณธรรมจริงๆ เด็กเพิ่งเรียนอยู่แค่ม.ปลาย จะไปมีเงินได้ยังไง ที่มีอยู่ก็เป็นเงินที่มาจากน้ำพักน้ำแรงของผู้ปกครองอย่างพวกฉันทั้งหมด พวกแกทำธุรกิจยังไงทำไมไม่มีอะไรดีสักอย่าง พวกแกมันจิตใจมืดบอด! ข้างในเน่าเฟะหมดแล้ว!"

คู่กรณีของเธอคือพนักงานหญิงคนหนึ่งในออฟฟิศ และยังเป็นนักศึกษาจบใหม่ พอถูกคนชี้หน้าด่าอย่างเจ็บแสบอย่างนี้ จึงยืนนิ่งอยู่กับที่ไม่รู้ว่าควรรับมือยังไง

หญิงวัยกลางคนเห็นอย่างนั้น ก็ยิ่งขึ้นเสียงใส่ "อย่ามาทำตัวน่าสงสารตรงนี้ ฉันไม่สนหรอกนะ คืนเงินฉันมา!"

หญิงสาวพูดอย่างอึกอัก "คุณลูกค้าใส่สร้อยคอกับต่างหูมาหลายครั้งแล้ว แถมยังมีรอยขีดข่วน คืนเงินไม่ได้จริงๆค่ะ....."

ได้ยินดังนั้น หญิงวัยกลางคนก็ตบหน้าเธอฉาดใหญ่

หญิงสาวไม่ทันได้ตั้งรับ จึงเซถลาไปชนกับตู้ข้างๆ

หร่วนซิงหว่านรีบเดินเข้าไปพยุงหญิงสาวคนนั้น ขมวดคิ้วถามว่า "ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?"

หญิงสาวส่ายหน้า พร้อมกับหลั่งน้ำตาออกมา

หร่วนซิงหว่านสังเกตดีๆ ถึงได้พบว่าหน้าผากของเธอแตก จนมีเลือดไหลซิบ

เธอเม้มปากเล็กน้อย แล้วหันไปมองหญิงวัยกลางคนที่ไม่มีแววรู้สึกผิดเลยแม้แต่นิด "ฉันเป็นเจ้าของที่นี่ คุณมีปัญหาอะไรก็มาบอกฉัน ทำไมต้องตบตีคนอื่นด้วย?"

"แล้วจะทำไม!" หญิงวัยกลางคนพูดพร้อมผลักไหล่หร่วนซิงหว่านหลายครั้ง "พวกแกมันไร้จิตสำนึก หาเงินด้วยวิธีสกปรก ก็สมแล้วที่พวกแกโดนตบ แกเป็นเจ้าของที่นี่ก็ดี รีบเอาของพังๆพวกนี้คืนไป แล้วชดใช้ค่าทำขวัญมาให้ฉัน ไม่อย่างนั้นวันนี้ไม่จบแน่!"

เธอพูดพร้อมกับปาของลงข้างเท้าของหร่วนซิงหว่าน

หร่วนซิงหว่านก้มหน้ามอง จากนั้นก็เหลือบมองเด็กผู้หญิงที่หลบอยู่ข้างหลังหญิงวัยกลางคน แล้วหันไปถามหญิงสาวที่อยู่ข้างหลัง "เธอซื้อกับเราเหรอ?"