สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 203

เมื่อมาถึงห้องอาหาร ก็มีคนใช้อีกคนเดินเข้ามาจากข้างนอก เอ่ยพูดอะไรบางอย่างกับท่านจิ้นเสียงเบา

ท่านจิ้นพยักหน้าเล็กน้อย "เชิญเขาเข้ามา"

พูดจบ ท่านจิ้นก็มองมาที่หร่วนซิงหว่านกับเฉิงเว่ย เอ่ยพูดยิ้มๆว่า "ยังมีแขกอีกคน รอสักครู่นะ"

ผ่านไปไม่กี่นาที ผู้ชายคนหนึ่งก็เดินตามหลังคนใช้เข้ามา

เมื่อเห็นเขา หร่วนซิงหว่านแปลกใจเล็กน้อย "คุณWilliam?"

Williamมองมา พยักหน้าแล้วพูดว่า "สวัสดีครับคุณหร่วน"

ท่านจิ้นเอ่ยขึ้น "ทั้งสองรู้จักกัน?"

หร่วนซิงหว่านกำลังจะเปิดปากพูด แต่พออ้าปาก กลับไม่รู้ว่าควรพูดอะไร

Williamหัวเราะออกมาเบาๆเพื่อคลายความอึดอัดให้เธอ "ก่อนหน้านี้บังเอิญได้เจอคุณหร่วนน่ะครับ"

"งั้นหรอกหรือ ช่างเป็นความบังเอิญที่หายากจริงๆ"

พูดจบ ท่านจิ้นก็แนะนำให้Williamและเฉิงเว่ยรู้จักกัน

Williamพูดขึ้น "ก่อนจะมาที่เมืองหนานเฉิงผมได้ยินเกี่ยวกับประธานเฉิงมาก่อน เป็นหนุ่มอนาคตไกลอย่างที่คิดไว้จริงๆด้วย"

เฉิงเว่ยจับมือทักทายกับเขา พูดแค่ว่า "สวัสดีครับคุณWilliam"

ท่านจิ้นเอ่ยพูดยิ้มๆว่า "มาๆๆ อย่ามัวแต่ยืนอยู่เลย มานั่งๆ"

พวกเขานั่งลงได้ไม่ทันไร คนรับใช้ก็เดินเข้ามาด้วยท่าทางรีบเร่ง จากนั้นก็ก้มกระซิบอะไรบางอย่างข้างหูของท่านจิ้นอีกครั้ง

ท่านจิ้นได้ยินแบบนั้นสีหน้าก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ "เขามาได้ยังไง?"

Williamเอ่ยพูดขึ้นมา "คงจะเป็นแขกที่ผมเชิญมาสินะครับ"

ท่านจิ้นพยักหน้า ยกมือส่งสัญญาณให้คนใช้

ในระหว่างที่ทั้งสองกำลังคุยกัน Williamก็มองมาที่หร่วนซิงหว่าน ด้วยท่าทางรู้สึกผิด "ต้องขอโทษคุณหร่วนด้วยนะครับ ผมไม่รู้ว่าวันนี้คุณก็อยู่ที่นี่ด้วย"

เฉิงเว่ยที่ยืนอยู่ข้างๆ เพียงแค่ขมวดคิ้ว ไม่ได้พูดอะไรออกมา

หร่วนซิงหว่านชะงักนิ่ง แม้ว่าเขาจะไม่ได้บอกว่าแขกที่มาเป็นใคร แต่เธอก็พอจะเดาได้

บางทีโชคชะตา ก็ชอบเล่นตลกกับชีวิตคนจริงๆ

เธอขบเม้มริมฝีปาก ยิ้มออกมาแห้งๆ "ไม่...เป็นไรค่ะ"

เธอเองก็ไม่รู้ว่าควรพูดอะไรดี

ในตอนที่โจวฉือเซินเดินเข้ามา เขาเองก็คงไม่คิดเหมือนกันว่าหร่วนซิงหว่านจะอยู่ที่นี่ ถึงได้หยุดสายตาไว้ที่เธอครู่ใหญ่

หร่วนซิงหว่านรู้สึกอึดอัดแปลกๆ จึงยกน้ำขึ้นมาดื่มแก้เก้อ

หลังจากทักทายกันพอประมาณ โจวฉือเซินก็นั่งลงตรงข้ามหร่วนซิงหว่าน โครงหน้าหล่อเหลาดุดันไม่ฉายอารมณ์ความรู้สึกใดๆออกมา

ท่านจิ้นเอ่ยขึ้น "เป็นครั้งแรกเลยที่มีแขกมาเยอะขนาดนี้ รู้สึกเป็นเกียรติจริงๆ ในเมื่อทุกคนรู้จักกันแล้ว งั้นก็ไม่ต้องเกรงใจแล้วนะ ทานข้าวกันเถอะ"

Williamหยิบแก้วไวน์ขึ้นมา "วันนี้มาแบบไม่ได้รับเชิญ คงรบกวนคุณแย่ หวังว่าท่านจิ้นจะไม่ถือสา"

"นายก็พูดซะเหมือนฉันเป็นคนนอก ฉันเคยบอกแล้วไง นายก็เหมือนคนในครอบครัว อยากมาหาฉันเมื่อไหร่ ก็ได้ทั้งนั้น"

ขณะนั้นเอง โจวฉือเซินก็เอ่ยขึ้นอย่างนิ่งๆ "คิดไม่ถึงเลยว่าคุณWilliamกับท่านจิ้นจะรู้จักกันด้วย"

Williamพูดกลั้วยิ้ม "ตอนไปเข้าร่วมสัมมนาที่ต่างประเทศ ผมมีโอกาสได้รู้จักท่านจิ้นน่ะครับ"

ท่านจิ้นพยักหน้า "ใช่ ตอนที่เจอกัน ฉันก็รู้สึกว่าWilliamดูคุ้นๆ พอลองถามดูถึงได้รู้ว่า เขาเป็นคนเมืองหนานเฉิงเหมือนกัน"

Williamยิ้มบางเบาให้กับสิ่งนี้ ไม่ได้อธิบายอะไรมากมาย

โจวฉือเซินเอ่ยขึ้นมาอีกว่า "ผมได้ยินมาว่าช่วงนี้คนของตระกูลโจงตามมาวุ่นวายประธานเฉิง แถมยังตามมาก่อกวนท่านจิ้นถึงที่นี่ เรื่องนี้จัดการเรียบร้อยแล้วเหรอครับ"

ท่านจิ้นตีหน้าขรึม รู้อยู่แล้วว่าเขามาเพราะเรื่องนี้