สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 207

เมื่อมาถึงรถ Williamก็หันกลับมาพูดว่า "งั้นผมลาล่ะครับ วันนี้คงลำบากประธานโจวแย่"

ในตอนที่Williamกำลังจะขึ้นรถ โจวฉือเซินก็เอ่ยพูดออกมาอย่างไม่ปิดบังว่า "คุณWilliamเข้าหาหร่วนซิงหว่าน มีจุดประสงค์อะไรหรือเปล่าครับ"

Williamคิดไม่ถึงว่าจู่ๆเขาจะถามออกมาอย่างนี้ นิ่งไปสักพักถึงได้เอ่ยขึ้นมาว่า "ผมไม่ค่อยเข้าใจความหมายของประธานโจวเท่าไหร่"

โจวฉือเซินล้วงกระเป๋ากางเกงมือเดียว ท่าทางแปรเปลี่ยนเป็นเยือกเย็น

Williamหลุดขำออกมา "ผมไม่มุ่งร้ายคุณหร่วนหรอกน่า ก็แค่รู้สึกสนใจในตัวเธอ แถมยังคุยกันถูกคอก็เท่านั้น"

โจวฉือเซินเอ่ยพูดเสียงนิ่ง "อายุของเธอเป็นลูกสาวคุณได้เลยนะ"

"....." Williamยกมือข้างหนึ่งขึ้นมาป้องปากพร้อมกระแอมไอ "ประธานโจวเข้าใจผิดไปกันใหญ่แล้ว ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้น แต่ว่าที่ประธานโจวพูดมาก็ถูก คุณหร่วนกับลูกสาวผมอยู่ในช่วงวัยไล่เลี่ยวกัน เพียงแต่ว่า....."

โจวฉือเซินเอ่ยพูดขึ้นมา "คุณWilliamมีลูกสาวด้วยเหรอครับ?"

ได้ยินดังนั้น รอยยิ้มของWilliamก็แข็งค้าง จากนั้นก็พยักหน้าช้าๆ

ในตอนนี้เอง คนขับรถก็เดินเข้ามาบอกว่า "คุณผู้ชาย ได้เวลาแล้วครับ"

Williamหันไปโค้งให้โจวฉือเซินเล็กน้อย "ประธานโจว ลาล่ะนะครับ"

"คุณWilliamเดินทางระวังครับ"

หลังจากที่รถของWilliamขับออกไป หลินหนานก็เดินเข้ามา "ประธานโจว"

โจวฉือเซินเอ่ยถาม "ตรวจสอบได้หรือยัง"

"ผมสอบถามกับร้านแถวนี้ ได้ความว่าผู้หญิงคนนั้นมาก่อกวนตั้งแต่เมื่อวาน น่าจะเพราะเรื่องเงิน"

โจวฉือเซินเหลือบมอง "เธอไม่มีทางมาหาหร่วนซิงหว่านโดยไม่มีต้นสายปลายเหตุแน่นอน เพราะงั้นสืบต่อไป"

"ครับ"

ไม่กี่วินาทีต่อมา โจวฉือเซินก็เอ่ยถาม "ทางเจียงย่านมีความคืบหน้าอะไรหรือยัง"

หลินหนานเอ่ยตอบ "ยังครับ....ประวัติของWilliamค่อนข้างจะขาวใส ไม่มีความผิดปกติใดๆเลย แต่ว่าที่แปลกก็คือ ผมตามสืบอดีตที่เขาเคยอาศัยอยู่ที่เมืองหนานเฉิงไม่ได้เลย"

โจวฉือเซินยิ้มเยาะออกมา ก้าวยาวๆไปข้างหน้า "แปลกตรงไหน ก็เขาเตรียมตัวมาแล้ว"

แม้ว่าWilliamจะบอกว่ามาที่เมืองหนานเฉิงครั้งนี้เพื่อร่วมงานกับโจวซื่อกรุ๊ป แต่เห็นได้ชัดว่ามันก็แค่ข้ออ้างในการกลับมาประเทศเท่านั้น

ส่วนเรื่องความสัมพันธ์ของเขากับท่านจิ้น ไม่ได้ธรรมดาเหมือนที่พวกเขาพูดมาแน่นอน

ไม่ว่าWilliamคิดจะทำอะไรมันไม่เกี่ยวกับเขาอยู่แล้ว ขอแค่อย่ายุ่งกับคนของเขาก็พอ

ฝีเท้าของโจวฉือเซินชะงัก จากนั้นก็ออกคำสั่งเสียงบางเบา "สองสามวันนี้ส่งคนติดตามหร่วนซิงหว่านเอาไว้ ไม่ว่าใครมาหาเธอ ให้บอกฉันเป็นอย่างแรก อย่าให้เกิดปัญหาเหมือนอย่างวันนี้อีก"

หลินหนานพยักหน้า "ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้"

ผ่านไปสักพัก เมื่อขึ้นมานั่งบนรถโรลส์-รอยซ์ หลินหนานก็ได้รับสายโทรศัพท์จากใครคนหนึ่ง แล้วหันไปเอ่ยพูดกับโจวฉือเซิน "ประธานโจว คนของตระกูลโจงไปที่บ้านใหญ่ เพื่อรับตัวคุณหนูอานอานไปครับ"

โจวฉือเซินเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงเนิบช้า โดยไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมา "เรื่องนี้ไม่ต้องบอกฉันหรอก จัดการได้ตามสมควร"

ขณะเดียวกัน ณ ตระกูลโจว

แม่ของโจวอานอานเอ่ยพูดกับลูกน้องที่มายืนขวางหน้า "ลูกสาวฉัน ไปกับฉันแล้วมันจะทำไม ฉันไม่เชื่อหรอกว่าโจวฉือเซินจะยิ่งใหญ่จนฉันพาลูกฉันกลับไปไม่ได้！"

เธอพูดพร้อมกับลากข้อมือโจวอานอานเตรียมออกเดิน

ทว่าลูกน้องสองสามคนกลับไม่มีทีท่าว่าจะยอมถอย

แม่ของโจวอานอานจึงพูดเสียงเย็น "พวกแกรู้จักกฎหมายไหม คิดว่าโจวฉือเซินใหญ่คับฟ้าหรือยังไง"

ลูกน้องเอ่ยพูดขึ้นมา "ประธานโจวบอกว่า คุณหนูอานอานทำอะไรไว้ เธอรู้ดีอยู่แก่ใจ"

"เธอจะทำอะไรแล้วแกมีสิทธิ์มายุ่งเหรอ แกคิดว่าแกเป็นใคร วันนี้ฉันต้องพาลูกฉันกลับให้ได้ ถ้าพวกแกคิดจะทำอะไรก็ข้ามศพฉันไปก่อน！"

โจวอานอานยืนอยู่กับที่ กระตุกชายเสื้อของเธอแล้วพูดว่า "แม่ ไม่งั้นก็ช่างมันเถอะ...."

"ช่างมันบ้าอะไรล่ะ" แม่ของโจวอานอานพูดเยาะเย้ยออกมา "ก็แค่ลูกนอกสมรส พวกแกกลัว แต่ฉันไม่กลัว มีปัญหาอะไรก็ให้เขามาหาฉัน！"

ในตอนที่ทั้งสองฝ่ายต่างไม่มีใครยอมใคร โจงเสียนก็ผลักโจวจู้นเหนียนให้เดินออกมา

โจวจู้นเหนียนเอ่ยพูดขึ้นมาว่า "หลีกทางให้พวกเธอ"

ลูกน้องโค้งให้เขาเล็กน้อย แล้วเอ่ยพูดขึ้นมาว่า "คุณชายใหญ่ ประธานโจวกำชับเอาไว้ พวกผมไม่อาจขัดคำสั่งได้"

โจวจู้นเหนียนยิ้มออกมา "ฉันรู้ว่าฉือเซินหมายความว่ายังไงน่า ก็แค่ให้อานอานกลับบ้านเท่านั้นเอง ฉันรับประกันได้ เธอจะไม่สร้างความวุ่นวายอีกแน่นอน"

ลูกน้องลังเล แต่กระนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

โจวจู้นเหนียนเอ่ยขึ้นมาอีกว่า "ถ้าพวกนายรู้สึกลำบากใจ ฉันโทรไปหาฉือเซินตอนนี้เลยก็ได้นะ"

"คุณชายใหญ่ไม่ต้องก็ได้ครับ"

ลูกน้องถอยไปยืนข้างๆ เพื่อหลีกทางให้

พวกเขาต่างก็รู้ดี แม้ว่าความสัมพันธ์ของประธานโจวกับตระกูลโจวจะย่ำแย่แค่ไหน แต่ความสัมพันธ์กับโจวจู้นเหนียนกลับดีมาก

ปกติถ้าเป็นเรื่องที่ออกมาจากปากของโจวจู้นเหนียน ประธานโจวก็แทบจะไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว

แม่ของโจวอานอานมองมาที่โจวจู้เหนียน โดยไร้ซึ่งคำพูดใดๆ จากนั้นก็ลากโจวอานอานไปที่ประตูใหญ่ เมื่อเดินมาถึงรถ โจวอานอานพรูลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก เผลอคิดไปว่าเรื่องมันจบแล้ว ขณะนั้นรถโรลส์-รอยซ์คันสีดำก็ขับมาจอดใกล้ๆพวกเธอ

เธอหวีดร้องเสียงแหลมออกมา วิ่งไปหลบข้างหลังผู้เป็นแม่

ประตูรถถูกเปิดออกมา ร่างกายของโจวฉือเซินก็มาปรากฏตรงหน้าของพวกเธอ

เขาตวัดตามองโจวอานอานที่หลบอยู่ข้างหลังแม่ตัวสั่น ด้วยสายตาเยือกเย็น

แม่ของโจวอานอานยื่นมือมากันเธอเอาไว้ "โจวฉือเซิน มีอะไรก็มาลงที่ฉัน รังแกเด็กนี่เก่งมากหรือไง！"

ได้ยินดังนั้น โจวฉือเซินทำเพียงแค่หัวเราะออกมาเบาๆ ทุกคำพูดราวกับห่อหุ้มไปด้วยน้ำแข็ง "เด็ก?"

ใบหน้าของโจวอานอานเต็มไปด้วยความตื่นกลัว จับชายเสื้อของผู้เป็นแม่เอาไว้แน่น

โจวฉือเซินไม่ได้พูดอะไรออกมามากมาย เพียงแค่เอ่ยขึ้นมาว่า "วันนี้คุณพาอานอานกลับไปได้ แต่ถ้าให้ผมเห็นหรือรู้ว่าเธอไปที่ไหนอีก แบบนั้นคงไม่ได้เสียขาแค่ข้างเดียวแน่นอน"

แม่ของโจวอานอานเอ่ยอย่างเหลือเชื่อ "แกกำลังขู่ฉันเหรอ?"

"ผมก็แค่เตือน"

"โจวฉือเซินแกชักจะเหิมเกริมแล้วนะ！กะอีแค่ลูกนอกสมรส แกคิดว่าทุกคนต้องกลัวแกหมดเหรอ ฉันจะบอกแกให้นะ ในสายตาของฉัน แกกับนังเมียน้อยแม่ของแกก็ไม่ต่างอะไรกับตัวซวย！ ตัวหายนะ! มิน่าล่ะแกถึงได้คว้าคนชั้นต่ำมาเป็นเมีย！"

หลังจากที่เธอพูดจบ ทั่วบริเวณก็เงียบลงทันตา ได้ยินแค่เสียงลมแว่วๆ ตามมาด้วยไอความเยือกเย็นเป็นระยะ

โจวฉือเซินไม่โกรธซ้ำยังยิ้มออกมา เขายืนนิ่งอยู่ที่เดิม ไม่มีใครดูออกว่าเขากำลังคิดอะไร

โจวจู้นเหนียนเอ่ยเสียงเข้มขึ้นมาว่า "คุณป้า อานอานไม่รู้ความไม่เป็นไร แต่คุณป้าเป็นผู้ใหญ่ ไม่รู้เหรอครับว่าอะไรควรพูด อะไรไม่ควรพูด"

"ฉันพูดแล้วมันจะทำไม มีตรงไหนไม่ใช่ความจริงบ้าง ตอนแรกดึงดันจะเอาลูกนอกสมรสกลับมาให้ได้ ตอนนี้เป็นไง ลูกนอกสมรสเริ่มทำตัวเป็นเจ้าของบ้านแล้ว จู้นเหนียน ถ้าแกรู้จักสู้สักนิด ก็คงไม่กลายเป็นคนไม่เอาไหนเหมือนอย่างตอนนี้หรอก อยู่บ้านตัวเองแท้ๆยังต้องเกรงใจคนอื่นอีก....."

เธอพูดยังไม่จบ ก็ถูกตบหน้าฉาดใหญ่

ซึ่งฝ่ามือปริศนานี้เป็นของโจงเสียน

แม่ของโจวอานอานกุมหน้าของตัวเอง ราวกับไม่อยากจะเชื่อว่าโจงเสียนจะกล้าตบเธอ

โจวอานอานสะดุ้งตัวโหยง พูดขึ้นมาเสียงเบา "คุณน้า...."

โจงเสียงมองมาที่เธอสองแม่ลูกอย่างเย็นชา "ไสหัวไปให้หมด ต่อไปนี้ห้ามกลับมาเหยียบตระกูลโจวแม้แต่ก้าวเดียว"