สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 220

หลังจากเฉิงเว่ยพาหร่วนซิงหว่านไปส่งที่ห้องแล้ว ก็ยื่นคีย์การ์ดห้องพักให้เธอ "ซิงหว่าน ผมพักอยู่ห้องตรงข้าม อีกครู่หนึ่งตอนที่ถึงเวลาลงไปที่ชั้นล่าง ผมจะมาเรียกคุณ"

หร่วนซิงหว่านยิ้มน้อยๆ และพยักหน้า "ค่ะ"

เมื่อเข้าไปในห้อง หร่วนซิงหว่านก็วางสัมภาระลงแล้วไปล้างหน้าที่ห้องอาบน้ำ ก่อนจะเดินไปที่ระเบียงและพิงตัวเข้ากับรั้วเพื่อให้ลมพัดผ่าน

ห้องนี้ของเธออยู่ตรงข้ามกับทะเลสาบที่ถูกขุดขึ้นพอดี เมื่อมองจากที่ไกลๆ ผิวน้ำทะเลสาบนั้นสวยกว่าแต่ก่อนมาก เหมือนกับประดับไปด้วยอัญมณีขนาดเล็กจำนวนนับไม่ถ้วน ทอแสงประกายระยิบระยับ

หร่วนซิงหว่านโคลงศีรษะครู่หนึ่ง ความคิดสับสนวุ่นวายเหล่านั้นก็ล้วนปลิวออกไปจากสมอง

ภายใต้แสงอาทิตย์ที่สาดส่อง เธอบิดขี้เกียจอย่างรู้สึกสบายตัว เมื่อหันกลับไปกลับพบว่าระเบียงห้องข้างๆมีคนคนหนึ่งยืนอยู่ตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้

หร่วนซิงหว่าน "......."

ท่าทางบิดขี้เกียจของเธอค้างอยู่กลางอากาศ ทั่วทั้งร่างแข็งทื่อไปหมด

ส่วนโจวฉือเซินกลับทำราวกับไม่เห็นการคงอยู่ของเธอ เพียงแต่มองไปด้านหน้านิ่งๆ เครื่องหน้าทั้งห้าเคร่งขรึมเสียจนมองไม่ออกถึงอารมณ์ความรู้สึก

หร่วนซิงหว่านค่อยๆเก็บมือกลับมา ริมฝีปากขยับเล็กน้อย คล้ายกับลังเลว่าจะเอ่ยปากดีหรือไม่

เรื่องที่มีความเป็นไปได้ที่จะเกิดขึ้นหนึ่งในหมื่นเช่นนี้ไม่สามารถใช้คำว่าบังเอิญมาอธิบายได้หรอกนะ

นี่มันดูจะจงใจมากเกินไปแล้ว

ผู้ชายเฮงซวยคนนี้คิดจะทำอะไรอีก?

ไม่จบไม่สิ้นจริงๆ

หร่วนซิงหว่านก้าวขึ้นไปด้านหน้าก้าวหนึ่ง "โจว...."

"ประธานโจว นี่คือรายงานบัญชีของรีสอร์ทตลอดทั้งปีนี้ รวมไปถึงแผนการพัฒนาในปีหน้าครับ พวกเราเตรียมซ่อมแซมสวนน้ำ และเพิ่มเติมเครื่องเล่นข้างริมทะเลสาบที่ถูกขุดด้วยครับ"

หร่วนซิงหว่านตะลึงมองภาพเบื้องหน้า ด้วยท่าทางมึนงง

ตอนนี้เองที่ชายหนุ่มคล้ายกับว่าเห็นเธอ จึงหันหน้ามา และเอ่ยอย่างมีมารยาทว่า "คุณสุภาพสตรี ผมคือผู้จัดการโรงแรมแห่งนี้ มีอะไรต้องการให้ช่วยเหลือไหมครับ"

"ขอ...ขอโทษค่ะ"

หร่วนซิงหว่านรีบวิ่งกลับไปในห้อง รู้สึกกระอักกระอ่วนจนแทบจะไม่ไหว

สิ่งที่โชคดีเพียงหนึ่งเดียวของเธอในตอนนี้ก็คือยังไม่ได้เอ่ยออกไป

ไม่อย่างนั้นก็ไม่แน่ว่าผู้ชายเฮงซวยคนนั้นจะเยาะเย้ยเธอว่าคิดไปเองอย่างไรอีก

ริมระเบียง

โจวฉือเซินพลิกรายงานบัญชีตรงหน้า หลังจากนั้นก็ยื่นเอกสารคืนไป

ผู้จัดการเอ่ยว่า "โครงการสวนน้ำนั้น ประธานโจวคิดว่าเป็นอย่างไรบ้างครับ"

"ทำรายละเอียดโครงการอย่างละเอียดให้ผม" ระหว่างที่เอ่ย โจวฉือเซินก็เหลือบตามองไปยังริมระเบียงที่ไร้ผู้คนข้างๆ หลังจากนั้นก็มองไปยังทะเลสาบที่อยู่ไกลๆ น้ำเสียงสงบนิ่ง "เพิ่มพื้นที่สำหรับเด็กๆเข้าไปอีกหนึ่ง"

ผู้จัดการน่าจะคิดไม่ถึงว่าเขาจะพูดแบบนี้ หลังจากประหลาดใจไปครู่หนึ่ง ก็มีปฏิกิริยาตอบสนองอย่างรวดเร็ว ตอบว่า "ได้ครับ ผมจะรีบให้พวกเขาเขียนร่างแผนการออกมาอย่างเร็วที่สุด"

โจวฉือเซินจัดแขนเสื้อ หมุนกายเดินกลับไปในห้อง

รอจนผู้จัดการจากไปแล้ว ผ่านไปไม่นาน หลินหนานก็เคาะประตูแล้วเข้ามา "ประธานโจว แผนงานเลี้ยงประจำปีของบริษัทเทคโนโลยีดาวสว่างตรวจสอบชัดเจนแล้วครับ" โจวฉือเซินนั่งอยู่บนโซฟา นิ้วเรียวยาวเคาะไปบนหัวเข่า "พูด"

"ตอนกลางวันพวกเขาจะกินข้าวกันที่ร้านอาหารบนทะเลสาบ ตอนบ่ายมีกิจกรรมล่องเรือเที่ยวและพักผ่อนอื่นๆ สามารถเลือกเข้าร่วมเองได้ ตอนกลางคืนทุ่มหนึ่งจะเริ่มงานเลี้ยงในห้องจัดเลี้ยงอย่างตรงเวลา พรุ่งนี้เช้าก็จะเป็นกิจกรรมปีนเขา หลังจากกินอาหารกลางวันแล้วก็จะกลับเมืองหนานเฉิงครับ"

โจวฉือเซินเอ่ย "จัดการเรียบร้อยแล้วใช่ไหม"

หลินหนานพยักหน้า "ประธานโจววางใจได้ครับ ล้วนสั่งการลงไปล่วงหน้าแล้ว"

โจวฉือเซินเลิกคิ้วเล็กน้อย หันหน้าไปมองนอกหน้าต่างอย่างไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่

.......

หร่วนซิงหว่านล้างหน้าด้วยน้ำเย็นไปสองนาทีเต็มๆกว่าจะทำให้ความกระอักกระอ่วนที่ล้อมรอบตัวเองอยู่หายไปได้บ้าง เธอก็ไม่รู้ว่ามีสาเหตุจากตัวเอง หรือว่าจากห้องนี้กันแน่ที่มักจะทำให้รู้สึกหายใจไม่ออก

เธอเดินออกไป เตรียมจะลงไปเดินเล่นที่ชั้นล่าง สูดอากาศบริสุทธิ์