สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 221

หร่วนซิงหว่านมาถึงชั้นล่างของโรงแรมแล้ว พนักงานของบริษัทเทคโนโลยีดาวสว่างก็ลงมาแล้วเช่นกัน

จะมีเพียงเฉิงเว่ยเท่านั้นที่ยังไม่โผล่มา

ผ่านไปสักพัก เขาก็ยังไม่ปรากฏตัว

พนักงานบริษัทเทคโนโลยีดาวสว่างต่างยืนมองซ้ายมองขวา ซุบซิบกันประปราย

พอผู้ช่วยเตรียมที่จะขึ้นไปชั้นบนเพื่อเรียกเฉิงเว่ย เขาก็เดินออกมาจากโรงแรมพอดี ก่อนจะขอโทษแล้วยิ้มๆ " ผมทำให้ทุกคนรอนานเกินไปแล้ว เราออกเดินทางเถอะ "

เดินทางไปร้านอาหารแห่งนี้ใช้เวลาเพียงแค่ 10 นาทีเท่านั้น เคียงแป๊บเดียวก็ถึงที่หมาย

เมื่อรอให้ทุกคนทยอยออกไปแล้ว เฉิงเว่ยก็เดินไปยืนข้างๆ หร่วนซิงหว่าน: " ซิงหว่าน เราก็ไปกันเถอะ "

หร่วนซิงหว่านกำลังจะพยักหน้ารับ ตาของเธอก็เหลือบไปเห็นแผลที่มุมปากข้างหนึ่งของเฉิงเว่ยแตก และมีรอยเลือดไหลออกมา

เธอตกใจจนพูดว่า: " คุณเป็นอะไรคะ? "

เฉิงเว่ยเอียงหัวไปด้านข้าง แล้วจะยกมือขึ้นมาเช็ด: " ไม่มีอะไรหรอก พอดีไม่ระวังเลยเดินไปชนอะไรเข้าน่ะ "

หร่วนซิงหว่านดึงมือของเขาออก: " คุณอย่าขยับสิ "

จากนั้นเธอก็รีบหยิบแผ่นแอลกอฮอล์จากในกระเป๋า แล้วฉีกมันส่งให้เขา : " อย่าใช้มือโดนค่ะ ฆ่าเชื้อก่อนเถอะ "

เฉิงเว่ยไม่ได้รับไว้: " ผมมองไม่เห็นน่ะ ซิงหว่าน คุณช่วยผมหน่อยได้ไหม? "

หร่วนซิงหว่านลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้า

เธอใช้แผ่นแอลกอฮอล์เช็ดลงบนแผลของเขาเบาๆ ท่าทีดูตั้งใจและละเอียดลออสุดๆ

ไม่ไกลนะ โจวฉือเซินที่ยืนอยู่ตรงทางเข้าโรงแรม ไม่เห็นฉากนั้น สายตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาทันที และมีกลิ่นอายเย็นยะเยือกแผ่ออกมา

หลินหนานที่อยู่ด้านหลังเขาถอยไปหนึ่งเก้าโดยไม่ส่งเสียง และเริ่มเอาตัวห่างออกไปจากเขา

แต่หร่วนซิงหว่านที่เช็ดแผลให้เฉิงเว่ยได้เพียงครึ่งเดียว เมื่อสบตาเข้ากับสายตาที่ดูลึกซึ้งของเขา เธอก็หยุดชะงักและแข่งทื่อ ก่อนจะค่อยๆ เก็บตากลับ: " พอ... พอได้แล้วค่ะ "

เฉิงเว่ยยิ้ม: " ขอบคุณครับ "

หร่วนซิงหว่านเหมือนทำตัวไม่ถูก ก่อนจะเอามือรูปพอแล้วมองไปทางอื่น

เฉิงเว่ยพูดต่อ" พวกเขาที่เดินอยู่ข้างหน้าคงใกล้จะถึงกันแล้ว พวกเรารีบตามไปกันเถอะครับ "

" ค่ะ "

ระหว่างทางที่เดินไปร้านอาหาร หร่วนซิงหว่านรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก ไม่สบายใจเลย

เฉิงเว่ยก็ไม่ได้พูดอะไร ทั้งสองก็เงียบใส่กันแล้วเดินไปเรื่อยๆ

ในที่สุดหร่วนซิงหว่านกับเฉิงเว่ยก็มาถึงร้านอาหาร คนอื่นก็นั่งกันจนครบแล้ว

ที่นั่งของเธอกับเฉิงเว่ยจึงอยู่ด้วยกัน และอยู่ในตำแหน่งสำหรับผู้บริหารของบริษัทเทคโนโลยีดาวสว่าง

ผู้บริหารพรุ่งนี้โดยปกติแล้วอายุก็ไม่ได้มากเท่าไหร่ ก็จะอยู่กันที่ประมาณยี่สิบถึงสามสิบปี โดยปกติพวกเขาก็มีปฏิสัมพันธ์ที่ค่อนข้างดีกับเฉิงเว่ย เมื่อพวกเขานั่งลงแล้วก็มีคนพูดหยอกขึ้นมาว่า: " ถ้าก่อนหน้านี้รู้ว่าเอาแฟนมาด้วยได้นะ ผมคงไม่ต้องมานั่งอิจฉาประธานเฉิงกับแฟนแบบนี้ตอนกลางวันแสกๆ หรอก "

" ใช่ไหมล่ะ ประธานเฉิง คุณเอาแฟนมาด้วย ไม่บอกให้พวกเรารู้จักคำ เรื่องนี้ไม่ค่อยยุติธรรมเลยนะเนี่ย "

เฉิงเว่ยหัวเราะและพูดตอบ: " พวกคุณก็ว่าไป ก่อนหน้านี้ผมก็บอกไปแล้วว่าเอาคนเดียวครอบครัวมาได้ "

ทั้งกลุ่มก็พากันโวยวาย แล้วก็มีคนพูดขึ้นมาอีกว่า " ประธานเฉิง แนะนำแฟนให้พวกเรารู้จักหน่อยสิ ไม่งั้นคนนั่งตรงแถวนั้นคงอึดอัดตาย "

เฉิงเว่ยพูด: " อย่าเอะอะไป ยังไม่ได้เป็นแฟนกันสักหน่อย "

หร่วนซิงหว่านยิ้มน้อยๆ แล้วพยักหน้า ก่อนจะแนะนำตัว: " สวัสดีค่ะทุกคน ฉันชื่อหร่วนซิงหว่านค่ะ "

ดูจากสถานการณ์ตอนนั้น คนบนโต๊ะก็เริ่มมองหน้ากันไปมา

จากสภาพแล้ว ประธานเฉิงคงยังไม่ได้ครอบครองเธอคนนี้สินะ

จริงๆ แล้วกลุ่มนี้เรียกได้ว่ากลุ่มคนอัจฉริยะ ดีเลิศกว่าใครๆ เลยไม่ได้พูดคุยอะไรต่อ ทักทายเสร็จแล้ว ก็เลยเริ่มเปลี่ยนประเด็นไปคุยเรื่องอื่นแทน

พอผ่านไปสักพัก ก็มีคนถามขึ้นมา: " คุณหร่วน ทำไมผมรู้สึกคุณหน้าคุณ เราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนหรือเปล่าครับ? "

อีกคนหนึ่งก็พูดหยอกขึ้นมาว่า: " พอทีเถอะ แมวก็คุ้นหน้ากับผู้หญิงสวยๆ ทุกคนนั่นแหละ "

" ไม่ใช่ ฉันรู้สึกแบบนั้นจริงๆ นี่นา รู้สึกเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน..... "