สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 264

โจวฉือเซินขำออกมาอย่างไม่ชอบใจ "ส่งรูปของโจวอานอานไปรูปหนึ่ง เตือนพวกเขาว่า ถ้ายังมีครั้งต่อไป ทางเราจะส่งนิ้วมือไปให้พวกเขานิ้วหนึ่ง"

หลินหนานตอบรับ "ครับผม"

หลังจากที่หลินหนานออกไปจากห้องทำงาน โจวฉือเซินก็หยิบมือถือออกมา นิ้วเคาะไปที่หัวเข่าเบาๆ หลังจากนั้นไม่กี่นาที ก็ได้ส่งข้อความเข้าไปในกลุ่มเพื่อนอย่างที่ไม่ค่อยได้พบเห็นนัก

[ไปฉลองปีใหม่ที่บ้านแฟนครั้งแรก ต้องเตรียมของขวัญอะไรบ้าง?]

เจียงย่านคอมเม้นว่า "จีบติดแล้วเหรอ? นายถึงได้มาบอกว่าแฟนๆๆ แบบนี้ ระวังจะโดนตบหน้านะ"

สวี่วานคอมเมนต์ว่า "ฉันคิดว่าการที่นายไม่ไป มันก็คือของขวัญที่ดีที่สุดแล้วล่ะ......"

โจวฉือเซินรู้สึกว่าสองคนนี้กวนโอ้ย จึงได้ดึงเข้าไปในแบล็กลิสต์เลย

เขาเองก็ไม่ได้คาดหวังว่าจะได้คำตอบอะไรดีๆ อยู่แล้ว มันก็ถือเป็นการแจ้งให้หร่วนซิงหว่านได้รู้ล่วงหน้า พอถึงเวลาเธอจะได้ไม่ต้องหาเหตุผลมาอีกมากมาย

ในอีกด้านหนึ่ง ตอนที่หร่วนซิงหว่านเห็นข้อความนี้ เธอก็ตกใจจนมือถือแทบหล่นลงพื้น

อิตาบ้านี่ช่างหน้าด้านจริงๆ ไม่รู้ไปเอาความมั่นใจแบบนั้นมาจากไหน

เฟ้ยซานซานเห็นหร่วนซิงหว่านที่กำลังทำหน้าสับสนอยู่ จึงเกิดอยากรู้แล้วพุ่งเข้ามาทันที "ดูอะไรอยู่เหรอ?"

จากนั้น เธอก็เป็นกลุ่มเพื่อนของโจวฉือเซิน

เฟ้ยซานซาน "......ฮ่าฮ่า พรุ่งนี้เขาก็ได้รู้แล้วว่าอะไรคือการลงมืออย่างเหี้ยมโหด"

ถ้าเฟ้ยซานซานมีวีแชทของโจวฉือเซินละก็ เธอคงจะทักไปหาเขา แล้วบอกว่า "แฟนของคุณจะไปฉลองปีใหม่ที่บ้านของคนอื่น ความรักของคุณได้เปลี่ยนสีไปแล้ว"

หร่วนซิงหว่านวางมือถือลง รู้สึกว่าความหมายของการมีชีวิตอยู่ได้หายไปชั่วขณะ

เฟ้ยซานซานปอกส้มลูกหนึ่ง ยื่นส้มครึ่งลูกให้เธอ "เธอจะบอกอิตาบ้านั่นล่วงหน้าสักหน่อยมั้ย ทางที่ดีก็ให้เขาได้เตรียมใจไว้ก่อน ไม่อย่างนั้นพรุ่งนี้เกิดมาถึง เขาจะยิ่งโกรธเอานะ"

หร่วนซิงหว่านพูดอย่างอ้ำๆ อึ้งๆ ด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ "ถ้า......ถ้าฉันไปพูดกับเขา มันก็ไม่เท่ากับว่าฉันเป็น......อันนั้นของเขาแล้วเหรอ"

อิตาบ้านี่วันๆ ไม่ทำอะไร เอาแต่สร้างปัญหาให้คนอื่นอยู่เรื่อยเลย

เฟ้ยซานซานคิดแล้วมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ จึงได้ถอนหายใจตามไปด้วย "งั้นก็ช่วยไม่ได้ ดีจริงๆ เลย ฉันเองก็อยากตกอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่รู้จะเลือกใครแบบนี้บ้างจัง"

หร่วนซิงหว่าน "......"

อาบน้ำเสร็จก็กลับเข้าห้อง หร่วนซิงหว่านนอนอยู่บนเตียง พลิกไปพลิกมายังไงก็นอนไม่หลับ ไม่ว่าจะคิดยังไงก็ยังรู้สึกรำคาญ

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ จู่ๆ เธอก็ลุกขึ้นมานั่ง คลำหามือถือที่อยู่บนหัวเตียง ค้นหาเบอร์โทรของโจวฉือเซิน แต่ก็ยังคงลังเลอยู่ดี และไม่ได้กดโทรออกไปสักที

ทันใดนั้นเอง มือถือในมือก็ได้สั่นขึ้นมา

ทำเอาหร่วนซิงหว่านตกใจจนสะดุ้ง

เธอก้มหน้าลงไปดู ชื่อของอิตาบ้าก็ได้ปรากฏอยู่บนหน้าจอ

ระหว่างที่ตกอยู่ในอาการสะลึมสะลือนั้น เธอยังคิดว่าเมื่อกี้ตัวเองได้กดโทรออกไปซะอีก

หร่วนซิงหว่านกำมือถือไว้ ผ่านไปหลายวิถึงค่อยๆ รับสาย "ดึกดื่นขาดนี้แล้ว ประธานโจวมีธุระอะไรเหรอคะ?"

โจวฉือเซินพูดเสียงเบาๆ ว่า "นอนแล้วเหรอครับ?"

"ถูกประธานโจวทำให้ตื่นแล้วค่ะ"

"ตื่นแล้วก็ดี ผมมีเรื่องอยากคุยกับคุณครับ"

พอหร่วนซิงหว่านได้ยินอย่างนั้น ก็รู้สึกรำคาญ จึงได้ตอบไปตามสัญชาตญาณว่า "ฉันรู้เรื่องแล้วค่ะ"

อีกด้านของสาย โจวฉือเซินเงียบไปสองวิ "รู้เรื่องอะไรเหรอครับ?"

หร่วนซิงหว่านพูดย้ำไปอีกที "ฉันรู้แล้วค่ะว่าคืนพรุ่งนี้ประธานโจวจะมาที่บ้านฉันโดยที่ไม่ได้รับเชิญ ดังนั้นประธานโจวไม่ต้องโทรมาเตือนฉันตอนดึกก็ได้ค่ะ"

โจวฉือเซินขำออกมาเบาๆ "ผมบอกว่าผมจะไปบ้านแฟน คุณเป็นแฟนผมเหรอครับ?" หร่วนซิงหว่าน "......"

ชะล่าใจเกินไป อิตาบ้าขุดหลุมให้เธอกระโดดลงไปอีกแล้ว!

พอเห็นว่าเธอไม่พูดอะไร โจวฉือเซินจึงได้พูดต่อว่า "ผมไม่ได้จะคุยเรื่องนี้"