สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 268

หลังจากที่เข้ามาในบาร์ หร่วนซิงหว่านก็เดินตรงไปที่เคาน์เตอร์ สั่งเหล้ามาแก้วหนึ่ง

พอเธอนั่งลง ก็มีคนเข้ามาจีบทันที "คนสวยมาคนเดียวเหรอครับ?"

หร่วนซิงหว่านตอบด้วยรอยยิ้ม "ใช่ค่ะ"

ชายหนุ่มพูดต่อ "การได้พบกันก็คือพรหมลิขิต ให้ผมเลี้ยงคุณสักแก้วนะครับ"

พูดจบ เขาก็ดีดนิ้วให้บาร์เทนเดอร์ทีหนึ่ง "เอามาร์การิต้าบลูให้สาวสวยคนนี้แก้วหนึ่ง"

ทันทีที่เขาพูดจบ ก็ได้มีเงาที่อกผายไหล่ผึ่งของใครบางคนปรากฏขึ้นข้างๆ "ถ้าชอบเลี้ยงขนาดนี้ งั้นก็เลี้ยงผมสักแก้วมั้ย ผมเองก็เป็นคนเหมือนกัน"

ชายหนุ่ม "......"

คนคนนี้ป่วยรึไงเนี่ย

โจวฉือเซินพิงไปที่เคาน์เตอร์ เข้าไปบดบังสายตาที่เขามองไปที่หร่วนซิงหว่าน นิ้วที่เรียวยาวเคาะไปที่เคาน์เตอร์เบาๆ "ทำไม มีการกีดกันทางเพศเหรอครับ?"

ชายหนุ่มยิ้มออกมาอย่าอึดอัด ตบๆ ไปที่ไหล่เขา "นี่น้องชายเอาอะไรมาพูด ได้ วันนี้มันวันปีใหม่ ดื่มกันแก้วหนึ่ง ก็ถือเป็นการคบเพื่อนแล้วกัน นายอยากกินอะไรล่ะ? สั่งเลย"

โจวฉือเซินตอบ "งั้นผมก็ไม่เกรงใจแล้วนะครับ"

พูดจบ เขาก็มองไปที่บาร์เทนเดอร์ "Louis XIIIแก้วหนึ่ง"

บาร์เทนเดอร์อึ้งไปทันที จากนั้นก็พูดขึ้นว่า "คุณครับ Louis XIIIนั้นไม่ได้แยกขายนะครับ"

"ผมรู้ เปิดขวดหกลิตรหนึ่งขวด ผมขอแก้วหนึ่ง ส่วนที่เหลือถือว่าคุณผู้ชายคนนี้เลี้ยงลูกค้าที่มาคนเดียวก็แล้วกัน"

สีหน้าของชายหนุ่มนั้นเกินกว่าคำว่าแข็งแกร่งแล้ว จึงได้พูดไปอย่างไม่พอใจว่า "นี่น้องชาย นี่นายตั้งใจมาหาเรื่องฉันใช่มั้ย"

Louis XIIIเป็นบรั่นดีชั้นยอดของฝรั่งเศส แค่ไม่กี่มิลลิลิตรก็หลายหมื่นแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงหกลิตรเลย อย่างน้อยๆ ก็หลายแสนเข้าไปแล้ว

เขาเองยังไม่เคยได้ลิ้มรสเลย ถ้าไม่ใช่การแกล้งเขาแล้วมันจะเป็นอะไร?

โจวฉือเซินพูดออกมาอย่างเรียบเฉยว่า "ไม่มีปัญญาเลี้ยงเหรอ? ถ้าไม่มีปัญญาคราวหน้าก็ไม่ต้องทำเป็นวางมาดอีก"

พอชายหนุ่มกำลังจะโมโห ก็เห็นเขาล้วงบัตรสีดำใบหนึ่งออกจากกระเป๋าตังค์แล้วยื่นให้บาร์เทนเดอร์ "เปิดขวดหนึ่ง ถือว่าผมเลี้ยงคุณผู้ชายคนนี้แล้วกัน"

พูดจบ เขาก็หันไปพูดกับชายหนุ่มอีกว่า "ของบางอย่าง ถึงมันจะสวย แต่ก็ทำได้แค่มองและไม่อาจเข้าใกล้ได้ ยอมตัดใจไปทันทีถือเป็นการตัดสินใจที่ฉลาดที่สุดแล้ว บทเรียนในครั้งนี้ถือว่าผมมอบมันให้คุณฟรีๆ แล้วกัน ไม่ต้องเกรงใจ"

ถ้าไม่ใช่ว่าชายคนนี้เห็นเขาหยิบบัตรสีดำที่มีจำกัดใบนั้นออกมาโดยไม่แม้แต่จะกะพริบตาแล้วเปิดLouis XIIIละก็ หมัดของเขาคงจะชกไปที่หน้าของโจวฉือเซินแล้ว

แล้วเห็นออร่าของเขาที่ไม่ธรรมดา และได้รู้ว่านี่มันการเล่นสนุกของพวกคนรวย จึงต้องจากไปด้วยความจนใจ

บาร์เทนเดอร์หยิบบัตรสีดำใบนั้นขึ้นมาด้วยความสั่นเทา "คะ......คุณผู้ชาย ที่ร้านของเราไม่มีขนาดหกลิตรครับ......"

โจวฉือเซินพูด "เมื่อกี้เธอสั่งอะไร ก็เอาให้ผมแก้วหนึ่ง"

"ครับผม"

หลังจากที่บาร์เทนเดอร์เอาบัตรสีดำที่ร้อนมือใบนั้นคืนไปแล้ว เขาก็รู้สึกโล่งอกไปบ้าง

เขาทำงานอยู่ที่นี่มาตั้งนาน เจอพวกลูกเศรษฐีมาก็ไม่น้อย แต่กับคนที่มาถึงก็สั่ง Louis XIIIหกลิตรเลี้ยงคนทั้งหมดนั้น เขายังไม่เคยเจอมาก่อนเลยจริงๆ

โจวฉือเซินนั่งลงข้างๆ หร่วนซิงหว่าน เหมือนจะยังไม่มีท่าทีที่จะพูดคุยกับเธอเหมือนเดิม

หร่วนซิงหว่านนั่งเล่นมือถือ และไม่ได้สนใจเขาเหมือนกัน

ไม่นาน บาร์เทนเดอร์ก็ได้เอาเหล้ามาเสิร์ฟ

หร่วนซิงหว่านยกขึ้นมาจิบไปคำหนึ่ง ท่ามกลางรสชาติที่หวานขม มันยังให้ความรู้สึกเผ็ดร้อนด้วยนิดหน่อย

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอกินเหล้าที่แรงขนาดนี้ จนถึงกับไอไปหลายที

ตอนแรกก็ตั้งใจที่จะกลับบ้าน แต่ไม่ว่ายังไงก็ยังรู้สึกไม่พอใจอยู่ดี จึงได้ค่อยๆ ฝืนกินมันเข้าไปทีละนิดจนหมด

หลังกินหมด ไม่รู้ว่าเป็นเพราะที่นี่คนเยอะจนอบอ้าวรึเปล่า หร่วนซิงห่านนั้นรู้สึกร้อนขึ้นมาแล้ว แก้มทั้งสองข้างก็ร้อนอย่างรุนแรง

เธอมองดูเวลา ได้เวลากลับบ้านแล้ว พอออกจากบาร์ ถูกลมเย็นๆ พัดใส่ หร่วนซิงหว่านก็สะดุ้งไปทีหนึ่ง รู้สึกเวียนหัวนิดหน่อย เอามือถือออกมาโทรหาเฟ้ยซานซาน "ซานซาน เธอกำลังทำอะไรอยู่เหรอ?"