สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 300

ในตอนที่งานประมูลเริ่มมาถึงครึ่งทางนั้น คนทุกคนที่อยู่บนที่นั่งต่างก็มีความรู้สึกที่ไม่เหมือนกัน

งานประมูลในครั้งนี้ มีเพียงคนส่วนน้อยมากที่มาเพื่อโครงการของหลินซื่อกรุ๊ปนี้ แต่คนส่วนใหญ่นั้น ต่างก็มีแผนการอย่างอื่นทั้งนั้น

เพราะฉะนั้นคนที่ตั้งใจมาประมูลจริงๆ นั้นมีไม่เยอะ และที่สำคัญยังเสนอราคามาสูงมาด้วย แต่แบบแผนที่เสนอมาก็ธรรมดามาก เหมือนกับว่าอยากจะสูบเลือดสูบเนื้ออย่างโหดเหี้ยมจากหลินซื่อกรุ๊ปที่ถึงจะล้มแล้วแต่ก็ยังเหนือกว่าอีกครั้ง

แล้วในขณะที่คนทั้งหมดต่างก็คิดว่าหลินซื่อกรุ๊ปที่ล้มแล้วก็อาจจะเดินไปสู่ความล้มละลายได้จริงๆ เลยนั้น แต่กลับมีบริษัทหนึ่งที่มาแย่งชิงการประมูลในครั้งนี้ของหลินซื่อกรุ๊ป ได้เสนอแบบแผนที่งดงามมากอันหนึ่งมา และที่สำคัญราคาก็ยังสมเหตุสมผลมากด้วย

ชั่วขณะหนึ่ง ในงานเต็มไปด้วยความคิดเห็นมากมาย คิดไม่ถึงว่าในเวลาแบบนี้จะมีบริษัทที่ยินดีจะมาร่วมงานกับหลินซื่อกรุ๊ปจริงๆ

โจวฉือเซินกลับไม่แปลกใจ นิ้วมือเคาะหัวเข่าไปเบาๆ อย่างมีความครุ่นคิด

หลินจื้อหย่วนหันหน้ากลับมามองเล็กน้อย จากนั้นก็ถามผู้ช่วยที่อยู่ข้างๆ ว่า "บริษัทนี้มีความเป็นมายังไง ทำไมในรายชื่อผู้ประมูลถึงไม่มีชื่อพวกเขา"

ผู้ช่วยพูดขึ้นว่า "บริษัทcomplexเป็นบริษัทต่างชาติ ซึ่งมีชื่อเสียงมาก เมื่อไม่นานมานี้ก็เคยร่วมงานกับโจวซื่อกรุ๊ปมาก่อน ผู้รับผิดชอบของพวกเขาคือ William ซึ่งก็มาเมืองหนานด้วยเหตุนี้ ส่วนการประมูลในครั้งนี้ พวกเขาน่าจะตัดสินใจกะทันหันครับ เพราะฉะนั้นก็เลยไม่ได้บันทึกชื่อไว้ในรายชื่อผู้ร่วมประมูล"

พอหลินจื้อหย่วนได้ยินเช่นนี้ ก็มองไปที่อีกมุมหนึ่งของงาน

Williamสบเข้ากับสายตาของเขา แล้วยิ้มอ่อนๆ ให้

ผู้ช่วยพูดต่อว่า "สองปีมานี้บริษัทcomplexมีความคิดที่จะมาตีตลาดในประเทศ แล้วก็ได้ลิ้มลองอยู่ไม่หยุด ที่ร่วมงานกับโจวซื่อกรุ๊ปก็เป็นเพียงแค่การเริ่มต้นอันหนึ่งเท่านั้น คิดว่าที่เข้าร่วมประมูลในครั้งนี้ ก็เพราะว่าอยากจะยืมอำนาจของหลินซื่อกรุ๊ป เพื่อมาขยายตลาดในประเทศให้ใหญ่ขึ้นอย่างสิ้นเชิง"

หลินจื้อหย่วนพูดขึ้นว่า "เป็นโจวซื่อกรุ๊ปก่อน แล้วค่อยมาเป็นหลินซื่อกรุ๊ป ดูท่าความทะเยอทะยานของเขาจะมีอยู่ไม่น้อยเลยนะ"

แต่ว่าถ้าเขาเพียงแค่ต้องการขยายการตลาดเฉยๆ เท่านั้นละก็ การร่วมมือกับบริษัทใหญ่ทั้งสองบริษัทอย่างต่อเนื่อง ก็ไม่ใช่ว่าจะมีอะไรไม่ดี

แต่ถ้าเขามีแผนการอย่างอื่นละก็ เป้าหมายก็คงจะเด่นชัดเกินไปหน่อยแล้วมั้ง

หลินจื้อหย่วนพูดขึ้นอีกว่า "ไปสืบหาข้อมูลภายในของบริษัทนี้มาหน่อย และก็ยังมีข้อมูลของผู้รับผิดชอบWilliamคนนั้นด้วย"

"ครับ"

หลังจากที่งานประมูลจบลงแล้ว หลินจื้อหย่วนเองก็ลุกขึ้นออกจากงาน

แต่ว่าเขาเดินได้ไม่กี่ก้าว ก็โดนคนขวางทางไปไว้ซะแล้ว

หร่วนซิงหว่านมายืนอยู่ตรงหน้าเขา แล้วยิ้มอ่อนๆ ให้ทีหนึ่ง "ประธานหลินสวัสดีค่ะ ฉันคือหร่วนซิงหว่าน เราเคยเจอกันก่อนหน้านี้แล้ว"

หลินจื้อหย่วนหรี่ตาลงเล็กน้อย แล้วพูดเรียบๆ ขึ้นว่า "จำได้ คุณมีธุระอะไร"

หร่วนซิงหว่านมองซ้ายมองขวาเล็กน้อย แล้วรอยยิ้มก็ยิ่งสดใสมากยิ่งขึ้น "เห็นใบหน้าคุ้นเคยมากมาย ต่างก็เป็นบุคคลมีชื่อเสียงของเมืองหนานทั้งนั้น ฉันมีคำพูดประโยคหนึ่งอยากจะถามประธานหลินสักหน่อย ไม่รู้ว่าจะสะดวกหรือเปล่าคะ"

น้ำเสียงของหร่วนซิงหว่านไม่ได้ดังมากและไม่ได้เบาไป และได้ดึงดูดคนที่กำลังจะออกจากงานมาหมด

และแม้แต่Williamเอง ก็ยังหยุดฝีเท้าไว้ แต่ว่าเพียงแต่แค่ยืนอยู่นอกฝูงชนเท่านั้น แล้วมองดูภาพนี้ไปอย่างเงียบๆ

หร่วนซิงหว่านหน้าตาสะสวย และก็ยังตั้งใจแต่งหน้าไปรอบหนึ่ง ไม่ว่าจะอยู่ตรงไหนก็เป็นจุดเด่นทั้งนั้น แล้วบวกกับยังพูดคำพูดที่เป็นความลับมาอีกหลายประโยค ขอแค่เป็นมนุษย์คนหนึ่งก็ต้องมีใจสอดรู้สอดเห็นอยู่แล้ว