สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 31

บทที่ 31 คุณคิดว่าฉันมาที่นี่เพื่อทวงเงิน

“โอ้ ใช่.........”

“ขอบคุณที่ดูแลเธอ”

เพ้ยซานซานหัวเราะแห้ง ๆ และไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี

ก่อนหน้านี้หร่วนซิงหว่านบอกเธอว่า ได้คุยกับจี้หวยเจี้ยนให้เข้าใจแล้ว เธอคิดว่าจี้หวยเจี้ยนปล่อยวางแล้ว แต่ดูจากสถานการณ์ในวันนี้ เขาไม่เพียงไม่ปล่อยวาง แล้วยังยิ่งอยู่ยิ่งถลำลึก

อยู่แบบนี้ประมาณครึ่งชั่วโมง เพ้ยซานซานเห็นว่าจี้หวยเจี้ยนก็ไม่มีทีท่าจะกลับไป จึงอดไม่ได้ที่จะพูดออกไปว่า “คุณกลับไปก่อนดีไหม ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนซิงซิงเอง คุณหมอก็บอกแล้วว่าไม่มีอะไรที่ต้องเป็นห่วงมากแล้ว หลังจากนี้ก็แค่พักผ่อนมากๆก็พอ”

เธอกับจี้หวยเจี้ยนก็ไม่ได้สนิทกันมาก ก่อนหน้านี้เป็นเพราะหร่วนซิงหว่านก็เลยได้เจอกันครั้งสองครั้ง แต่ก็ไม่ได้เจอกันมานานสามปีแล้ว ตอนนี้มานั่งตรงหน้าและไม่มีอะไรจะพูดคุยกันก็รู้สึกอึดอัดไม่น้อย

จี้หวยเจี้ยนตั้งใจจะปฏิเสธ แต่เขาก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะอยู่ต่อ จึงลุกขึ้นและกล่าวว่า “เช่นนั้นรบกวนคุณแจ้งฉันด้วยถ้าซิงหว่านฟื้นแล้ว”

“ไม่มีปัญหา ถ้าเธอฟื้นรับรองว่าฉันจะแจ้งคุณเป็นคนแรกเลย”

จี้หวยเจี้ยนพยักหน้า กำลังจะกลับไป เพ้ยซานซานพูดขึ้นเบาๆว่า “เออ.......คุณก็รู้สถานการณ์ของซิงซิงอยู่แล้ว เธอน่าจะเคยบอกคุณทุกเรื่องแล้ว ตอนนี้เธอเพิ่งออกจากชีวิตแต่งงานที่ล้มเหลว ถ้าคุณให้อนาคตกับเธอไม่ได้ จะดีที่สุดถ้าจะไม่มีการติดต่อกันอีกต่อไป.........”

สิ่งที่เธอพูดจี้หวยเจี้ยนเข้าใจดี แต่คนที่ชอบมาตั้งหลายปี จะมาบอกให้เลิกง่ายๆได้อย่างไร

เรื่องที่หร่วนซิงหว่านเคยแต่งงานมาก่อนเขาสามารถทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้ แต่ในท้องของเธอมีลูกของโจวฉือเซินอยู่ ในฐานะที่เป็นผู้ชายคนหนึ่ง เขาจะไม่สนใจได้อย่างไร

แต่ก็อดอยากเจอเธอไม่ได้ อยากอยู่ใกล้ๆเธอ

จี้หวยเจี้ยนกล่าว “ฉันจะจัดการให้เรียบร้อยแล้วมาหาเธออีก”

หลังจากที่จี้หวยเจี้ยนกลับไป เพ้ยซานซานถึงได้โล่งใจ และในเวลานี้หลินซือก็โทรมาพอดี ถามเธอว่าหร่วนซิงหว่านอยู่ห้องไหน เพ้ยซานซานลงไปรับเขาด้วยตัวเอง

เธอออกไปสองนาที ประตูห้องผู้ป่วยเปิดออกอีกครั้ง

โจวฉือเซินมองผู้หญิงหน้าขาวซีดที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย ในที่สุดความเย็นชาในดวงตาก็จางหายไปเล็กน้อย เขาเดินเข้าไปด้วยขาที่ยาว นั่งบนโซฟาข้างเตียงผู้ป่วย

จ้องมองเธอสักครู่ เสียงเย็นชาและต่ำ “หร่วนซิงหว่าน ตอนที่เห็นฉันลงนามในใบหย่า คุณดีใจมากเลยใช่หรือไม่”

ดีใจที่เธอสามารถหลอกเขาได้สำเร็จอีกครั้ง ดีใจในที่สุดเธอก็จะได้กลับไปอยู่กับจี้หวยเจี้ยนอีกครั้งอย่างเปิดเผยแล้ว

คนไข้ที่อยู่บนเตียงไม่ตอบสนอง บรรยากาศในห้องเงียบมาก

โจวฉือเซินกล่าวอีกว่า “คุณเป็นก้อนหินเหรอ แต่งงานกับฉันมาสามปี ก็ยังไม่ลืมเขา”

“ฉันไม่ดีตรงไหน”

เสื้อผ้ากระเป๋าในตู้เสื้อผ้าของเธอล้วนเป็นคอลเลคชั่นใหม่ๆทั้งนั้น ไปไหนก็มีคนขับรถไปรับไปส่ง ไม่ว่าไปไหนค่าใช้จ่ายก็สามารถลงบัญชีของเขาได้หมดเลย

นอกจากไม่ให้เงินเธอ เรื่องกินเรื่องใช้จ่ายไม่เคยขาดมือเลย

โจวฉือเซินสายตาจับจ้องไปที่ริมฝีปากที่ไร้สีเลือดของเธอ ก็นึกถึงฉากที่จี้หวยเจี้ยนดูแลเธออย่างอ่อนโยน ริมฝีปากบางเม้มเบาๆ ความโกรธแผ่ซ่านในอก

เขาบีบกรามของเธอ ก่อนที่จะรังแกผู้อื่นยังเป็นคนหยาบคายโยนความผิดให้เธออีก “หร่วนซิงหว่าน　คุณเป็นคนรนหาที่เอง”

เพ้ยซานซานพาหลินซือกลับมา ขณะที่กำลังจะเปิดประตู และมองผ่านกระจกที่ประตูเห็นฉากที่น่ากลัวอยู่ข้างใน ดวงตาเบิกกว้างทันใด ตกตะลึงกับผู้ชายสารเลวคนนี้ ฉกฉวยโอกาสยามที่ผู้อื่นไม่มีทางสู้

หลินซือที่ตามหลังมาก็เห็น ปิดปากเธอก่อนที่เธอจะส่งเสียงดัง

หลินซือดึงตัวเพ้ยซานซานเดินออกมาสองสามก้าว หลังจากออกห่างจากห้องผู้ป่วยแล้วจึงถาม “เกิดอะไรขึ้นระหว่างRuanกับประธานโจว”

ก่อนหน้านี้เขาก็เหมือนคนอื่นๆ คิดว่าโจวฉือเซินช่วงนี้ดูแลเซิ่งกวางเป็นพิเศษ เป็นเพราะจะให้ข้อมูลกับซูซือเวย

แต่วันนี้ฉันได้ยินสิ่งที่ผู้ช่วยของโจวฉือเซินพูด และบวกกับเห็นเมื่อครู่นี้