สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 313

ไม่ไกลออกไปนัก ร่างสูงตรงของชายคนนั้นก็ปรากฏตัวขึ้นในสายตาของเธอ

เขาถือช่อกุหลาบแดงไว้ในมือ

หร่วนซิงหว่านตกใจ เธอค่อยๆ ลดมือลงพร้อมกับโทรศัพท์ของเธอ ใบหน้าของเธอก็มีรอยยิ้มปรากฏออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ

คิดถึงว่าตาบ้าคนนี้จะโรแมนติกจนถึงขนาดที่เอาดอกไม้มาให้ตนที่พบเธอ

โจวฉือเซินเดินมาด้านหน้าเธอและพูดว่า "เสร็จแล้วทำไมถึงไม่โทรบอกฉัน?"

หร่วนซิงหว่านตอบกลับไปว่า "แล้วฉันจะไปรู้ได้ไงว่าคุณรออยู่แถวนี้"

เดิมทีเธอคิดว่าหลังจากถึงบ้านของเธอแล้วค่อยส่งจดหมายไปหาเขา

โจวฉือเซินพูดออกมาว่า "ขึ้นรถไหม?"

หร่วนซิงหว่านส่ายหน้า "ฉันเพิ่งจะกินอิ่ม อยากเดินกลับบ้านมากกว่า"

จู่ๆ โจวฉือเซินก็เอนตัวลง และดมกลิ่น "ดื่มเหล้า?"

หร่วนซิงหว่านยิ้มนิ้วของเธอแล้วทำท่าทาง "นิดเดียว ฉันไม่ได้เมา"

เมื่อได้ยินอย่างนั้นมุมปากของโจวฉือเซินก็มีรอยยิ้มออกมา "กลับไปเดี๋ยวผมจะดื่มเป็นเพื่อนต่อเอง"

เมื่อมองดูท่าทางของตาบ้านี้เธอก็รู้ได้ทันทีว่าเขาไม่ได้คิดดีแน่ๆ เธอหันกลับและเดินไปด้านหลัง "ไม่ต้อง ดื่มเล็กน้อยจะทำให้เป็นผลดีต่อร่างกาย แต่ถ้าดื่มมากเกินไปก็จะอายุสั้น"

โจวฉือเซินเดินตามหลังเธอมา "ไปได้ยินคำพูดที่ไม่มีเหตุผลนี้มาจากไหน?"

"งั้นจะบอกว่าคุณมีเหตุผลอย่างนั้นเหรอ"

โจวฉือเซินพูดออกมาว่า "พรุ่งนี้ผมพักผ่อน ผมจะไปเดทกับคุณ อยากไปไหนล่ะ"

หร่วนซิงหว่านผงะ หันหน้ากลับมามองเขาทันที "แต่ฉันต้องทำงาน ที่บ้านของซานซานมีเรื่องเธอจึงกลับบ้านไปแล้ว ทำให้ที่ทำงานของฉันไม่มีคน"

หลังจากที่เสียงของเธอเงียบลง โจวฉือเซินก็ขมวดคิ้วจากนั้นก็ถามออกมาว่า "กลับบ้านไปแล้ว?"

หร่วนซิงหว่าน "......"

เหมือนกับว่าหร่วนซิงหว่านพูดอะไรหลุดไปบางอย่าง

เธอจึงรีบเปลี่ยนหัวข้อทันที เธอมองไปที่ช่อกุหลาบที่อยู่ในมือของโจวฉือเซิน "อันนี้ คุณจะเอามาให้ฉันเหรอ?"

โจวฉือเซินกลอกตา "อยากได้?"

หร่วนซิงหว่าน "?"

ไม่ใช่เหรอ? งั้นเขาจะเอามันมาทำไม? ไม่ได้เอามาให้เธออย่างนั้นเหรอ?

โจวฉือเซินพูดออกมาว่า "พอดีเก็บได้ระหว่างทางที่เดินมา ถ้าอยากได้ผมก็จะมอบให้"

หร่วนซิงหว่านกัดฟันแน่ ดวงตาของเธอเกิดความโมโห จากนั้นก็หันหลังและเดินจากไป

โจวฉือเซินยิ้มและเดินตามไป "โอ๋ๆ ผมแกล้งเล่นเฉยๆ ผมซื้อมาให้คุณนั่นแหละ"

"เชอะ"

เธอไม่เชื่อหรอก

โจวฉือเซินพูดออกไปว่า "มันค่อนข้างหนักนะ จะเดินกลับบ้านไม่ใช่เหรอ? เรี่ยวแรงของคุณคงเดินไปได้ไม่กี่ก้าว"

หร่วนซิงหว่านไม่ถูกใจกับคำพูดนี้ เธอหันกลับมาเถียงทันที "เรี่ยวแรงของฉันมันทำไม? ประธานโจวกรุณาอย่าดูถูกผู้หญิงจะได้ไหม"

"งั้นคืนนี้ทำต่อนะ"

"ทำต่อก็ต่อสิ ฉัน......"

หลังจากที่เธอพูดออกมาแล้วเธอก็เพิ่งจะนึกได้ว่าเขาหมายถึงอะไร เธอโกรธขึ้นมาในทันทีและพูดออกมาว่า "คุณไปต่อคนเดียวเถอะ!"

สมองของตาบ้านี้มันไม่มีเรื่องอื่นแล้วหรือไง?

ทันทีที่เธอระบายความโกรธของเธอออกมาแล้ว มือของเธอก็ถูกจับอย่างอ่อนโยน จากนั้นโจวฉือเซินก็ค่อยๆ พูดออกมาว่า "โกรธเหรอ?"

รู้ทั้งรู้จะถามทำไม ตาบ้า!

หร่วนซิงหว่านไม่อยากที่จะสนใจเขา

ในตอนนั้นเอง ข้างๆ ของเธอก็มีคู่รักคู่หนึ่งเดินผ่านมา

ดูเหมือนว่าทั้งสองคนนั้นกำลังทะเลาะกันอยู่ ผู้หญิงร้องไห้และพูดออกมาว่า "คุณดูสิ! เขาหล่อขนาดนั้นแล้วยังรู้จักซื้อดอกไม้มาให้แฟน! วันนี้เป็นวันครบรอบหนึ่งปีของพวกเราแท้ๆ คุณไม่ซื้ออะไรให้ฉันฉันก็ไม่ว่า แต่คุณจำได้หรือเปล่าว่าวันนี้มันเป็นวันอะไร!"

ชายหนุ่มรีบพูดออกมาทันที "นี่......จะซื้อหรือไม่ซื้อ จะหล่อหรือไม่หล่อมันก็ไม่เกี่ยวกัน ขอโทษด้วยนะ วันนี้งานผมยุ่งมากจริงๆ พรุ่งนี้นะ พรุ่งนี้ ผมต้องชดเชยให้คุณอย่างแน่นอน"