ถ้าหากไม่ใช่เรื่องจริงมันก็แสดงว่าโจวฉือเซินกำลังวางกับดักเธอ ถ้าเธอยอมรับออกไปแบบนั้นก็เท่ากับว่าติดกับโดยไม่ต้องสงสัย
แต่ถ้าหากมันเป็นเรื่องจริง เขาจะเอาคลิปที่อยู่ในกล้องออกไปให้สื่อ โจวฉือเซินเป็นคนที่พูดจริงทำจริงและไม่เคยไว้หน้าใครอยู่แล้ว ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้เขาเป็นศัตรูกับหลินซื่อกรุ๊ปอยู่ด้วย
ตอนนี้หลินซื่อกรุ๊ปก็ถูกคนกำลังจับตามองอยู่แล้ว และถ้าหากคลิปนั่นถูกเผยแพร่ออกไป ผลกระทบที่จะตามมามันก็ประเมินค่าไม่ได้
เมื่อเห็นเธอไม่พูดอะไร โจวฉือเซินก็พูดขึ้นมาอีกว่า "ทำไม คุณหลินที่ถือว่าตัวเองสูงศักดิ์ แต่กล้าทำกลับไม่กล้ารับ?"
หลังจากนั้นไม่นาน หลินจืออี้สูดลมหายใจเข้า และยืดหลังตรง "ใช่ ฉันเป็นคนทำเอง แต่ถึงแม้ว่าฉันจะเป็นคนใช้ตะปูอันนั้น แต่ฉันก็ไม่สามารถควบคุมม้าได้ว่าจะให้มันไปชนใคร สัตว์มันก็มีจิตสำนึกของมัน ทำไมถึงจะโจมตีอีกฝ่าย คุณหร่วนเองก็น่าจะพอเข้าใจได้ ในสโมสรแห่งนี้มีคนตั้งมากมาย แล้วทำไมมันจะต้องเข้าไปโจมตีคุณด้วย?"
การที่หลินจืออี้ใช้วิธีนี้โจมตี หร่วนซิงหว่านเองก็เพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก
เธอเองก็ไม่ได้โกรธ แค่ยิ้มและพูดออกมาว่า "คุณหลินกำลังหมายความว่า เมืองหนานเฉิงยิ่งใหญ่ขนาดนี้ แต่หยางกุ้ยเฟินกลับมุ่งร้ายมาที่ฉันคนเดียวมันก็เป็นเรื่องที่ควรจะเกิดขึ้นใช่ไหม?"
จากนั้นหร่วนซิงหว่านก็พูดออกมาอีกว่า "ใช่แล้ว คุณหลิน ฉันลืมบอกคุณไป เธอประสบอุบัติเหตุรถชนแต่ยังไม่ตาย เมื่ออาทิตย์ที่แล้วเพิ่งจะฟื้นขึ้นมา สองสามวันก่อนเพิ่งจะถูกส่งตัวไปที่ห้องผู้ป่วยหนัก ตอนนี้ค่อยๆ ได้สติกลับคืนมาแล้ว และเธอก็จำได้แม่นว่าเลขทะเบียนรถคันนั้นคือเลขอะไร"
ครั้งนี้ไม่เพียงแต่หลินจืออี้เท่านั้น แม้แต่โจวฉือเซินเองก็หันไปและขมวดคิ้วให้เธอ ราวกับว่าทำไมเธอถึงไม่ยอมบอกเรื่องนี้กับเขา
ที่หร่วนซิงหว่านไม่พูดไม่ใช่เพราะเธอไม่อยากพูด แต่เธอไม่มีโอกาสจะพูดมากกว่า
ทุกวันเธอยุ่งจนแทบไม่ได้ทำอะไรเลย
ถ้าหากวันนี้ไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น เกรงว่าเธอคงจะหาโอกาสที่ดีกว่านี้ในการพูดออกมา
ริมฝีปากขอบหลินจืออี้ขบกันแน่น มือของเธอจับไว้บนหัวเข่า เธอคิดไม่ถึงว่าเธอจะมอบโอกาสที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ให้กับหร่วนซิงหว่าน
หร่วนซิงหว่านยิ้มออกมาอย่างอบอุ่น "แต่คุณหลินไม่ต้องเป็นกังวล เรื่องนี้ฉันจะไม่เอาไปบอกคนอื่น เนื่องจากไม่นานพวกเราก็จะเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว เรื่องที่คุณทำไว้มันถูกเปิดเผยออกมา คนที่จะได้รับผลกระทบด้วยมันไม่ได้มีแค่คุณเท่านั้น แต่มันยังรวมถึงหลินซื่อกรุ๊ปด้วย สำหรับฉันแล้วมันไม่คุ้มค่ากับสิ่งที่ได้รับจริงๆ "
หลินจืออี้ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและเดินจากไป
หลังจากที่เธอเดินออกไปแล้ว รอยยิ้มบนใบหน้าหร่วนซิงหว่านก็ค่อยๆ เลือนหายไป
ผู้รับผิดชอบพูดออกมาว่า "ประ......ประธานโจว งั้นผมขอตัวออกไปก่อน......"
"อืม"
ไม่นานห้องรับแขกก็เหลือพวกเขาเพียงแค่ 2 คน
โจวฉือเซินแอบตัวพิงโซฟา จากนั้นก็ยื่นมือออกมาสอดด้านหลังของเธอ "ก่อนหน้านี้ไม่เห็นจะรู้ว่าเธอเองก็กัดคนเป็นเหมือนกัน"
"ไม่สู้ประธานโจวหรอก ขนาดเรื่องกล้องยังสามารถสร้างขึ้นมาหลอกกันได้"
โจวฉือเซินยิ้มออกมาที่มุมปาก "งั้นก็พูดได้เลยว่า พวกเราเกิดมาคู่กัน"
หร่วนซิงหว่าน "......"
ตาบ้านี่วันๆ เอาแต่พูดจาแบบนี้ แต่มันก็ไม่ได้น่ารังเกียจอะไร
โจวฉือเซินพูดออกมาว่า "ตอนนี้มีอาวุธอยู่ในมือสองอย่าง หลังจากที่เธอเข้าไปที่ตระกูลหลินแล้ว เธอจะไม่ค่อยกล้ามายุ่งสักเท่าไหร่ แต่ทางด้านของหลินจื้อหย่วนก็ยังวางใจไม่ได้"
หร่วนซิงหว่านพยักหน้าและพูดว่า "ฉันรู้แล้ว"
เมื่อเธอจำเป็นต้องเข้าไปอยู่ในตระกูลหลิน แล้วเธอจะเข้าไปทั้งๆ ที่ไม่เตรียมตัวอะไรเลยได้ยังไง
เมื่อออกมาจากห้องนั่งเล่น หร่วนซิงหว่านก็พบว่าแสงด้านนอกมันมืดลงแล้ว ตอนนั้นเธอถึงจะรู้ว่าเธอเสียเวลาไปมากมาย
เนื่องจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเธอจึงไม่ได้ทานของที่เธอเตรียมไว้ในเมื่อคืนวาน
ดูเหมือนว่าวันนี้คงจะจบลงแต่เพียงเท่านี้
อาหารที่นำมาก็คงทำได้แค่เอากลับไปทานที่บ้าน
หลังจากที่ขึ้นมาบนรถ หร่วนซิงหว่านเห็นว่าโจวฉือเซินไม่ได้กำลังจะเดินทางกลับ แต่กลับขับรถออกไปด้านหน้าซึ่งเป็นเส้นทางไปนอกเมือง
เธอหันมาถามว่า "ไม่กลับบ้านเหรอ?"
โจวฉือเซินตอบว่า "เดทยังไม่เริ่มเลยจะกลับบ้านได้ยังไง"
หร่วนซิงหว่าน "?"
แล้วสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อตอนกลางวันมันคืออะไร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย
ไม่เชื่อใจคนอื่นเพราะคิดว่าตัวเองเก่ง แต่ก็เอาตัวเองไม่เคยจะรอด ก็มั่นหน้าให้คนรอบตัวเดือดร้อนต่อไปค่ะซิงซิง...
ใครที่อ่านเรื่องนี้อยู่ไปอ่านต่อให้จบได้ ในชื่อเรื่อง สามีเก่า....มาขอแต่งงานอีกแล้ว นะคะเป็นเรื่องดียวกันค่ะ...
รออัพเดทตอนต่อไปอยู่นะคะ ช่วยลงให้จบทีค่ะ...
รออ่านตอนไปอยู่นะคะ ช่วยลงให้จบด้วยค่ะ...
เรื่องนี้สนุกค่ะ แต่ทำไมลงไม่จบเรื่องคะ ช่วยลงให้จบได้ไหมคะ รอติดตามอยู่นะ...