สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 328

เมื่อมาถึงใต้ตึกที่พัก เพ้ยซานซานก็ยกกระเป๋าลง หันมาโบกมือให้หร่วนซิงหว่าน "แกรีบไปเถอะ ฉันไปก่อนละ"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้ายิ้มๆ "ได้"

เมื่อหร่วนซิงหว่านไปแล้ว เพ้ยซานซานถึงได้ลากกระเป๋าเดินเข้าไปข้างใน

ในตอนที่เดินเข้ามา ในใจก็เอาแต่คิดว่า ขออย่าให้เจอDaniel ขออย่าให้เจอDaniel ขออย่าให้เจอDaniel! อาจเป็นเพราะสวรรค์ได้ยินคำอธิษฐาน ตลอดทางจึงสงบเงียบเป็นไปตามที่ขอ

แต่ในตอนที่เพ้ยซานซานเดินมาถึงลิฟต์ เธอกลับรู้สึกได้ถึงลางสังหรณ์ไม่ดีบางอย่าง

แล้วก็เป็นอย่างที่คิด เมื่อประตูลิฟต์เปิดออกช้าๆ ร่างกายของDaniel ก็ปรากฏเข้ามาในสายตาของเธอ

เพ้ยซานซาน "......."

โชคชะตามักเล่นตลกกับชีวิตคน

หลังจากสบตากันอยู่ชั่วครู่ Danielก็เป็นฝ่ายทักทายก่อน "บังเอิญจัง"

เพ้ยซานซานยิ้มพอเป็นพิธี "เนอะ"

ทักทายกันเสร็จ ทั้งสองก็ยืนอยู่อย่างนั้น ไม่มีใครขยับไปไหน

ในวินาทีที่ประตูลิฟต์กำลังจะปิดลง Danielก็ใช้มือขวางเอาไว้ "คุณไม่เข้ามาเหรอ?"

เพ้ยซานซานอดพูดขึ้นมาไม่ได้ว่า "แล้วคุณไม่ออกมาเหรอ?"

Danielเอ่ยพูดว่า "ผมลืมหยิบโทรศัพท์มา ต้องกลับไปเอาน่ะ"

"อ่อ"

เพ้ยซานซานเองก็ไม่อยากคิดอะไรให้มันซับซ้อน ไม่มีความจำเป็นต้องฟาดฟันกับเขา และทำเหมือนโกรธแค้นอะไรนักหนา

เธอนั่งเครื่องบินมาทั้งบ่ายจึงค่อนข้างเหนื่อย อีกอย่างเพิ่งได้ดื่มน้ำที่สตูดิโอไปเมื่อกี้นี้เอง ตอนนี้จึงอยากเข้าห้องน้ำมากๆ

เธอลังเลเล็กน้อย จากนั้นก็เดินเข้าไปในลิฟต์

เมื่อตัวเลขในลิฟต์ค่อยๆเลื่อนขึ้นช้าๆ เสียงของDanielก็ดังขึ้นมาว่า "เหมือนคุณหร่วนจะย้ายออกไปแล้ว หลังจากนี้คุณต้องอยู่คนเดียว ถ้ามีอะไรอยากให้ช่วย ก็เรียกหาผมได้ตลอดเลยนะ"

เพ้ยซานซานเอ่ยขึ้นมา "ขอบคุณ แต่ไม่เป็นไร อีกเดี๋ยวฉันก็จะย้ายออกแล้วเหมือนกัน"

Danielชะงักนิ่ง "ย้ายไปไหน?"

เพ้ยซานซานยิ้มเล็กน้อยแล้วหันหน้ามา "สนใจกันขนาดนี้ อยากเป็นเพื่อนบ้านฉันอีกเหรอคะ?"

Daniel"......."

เพ้ยซานซานละสายตากลับมา หันไปมองประตูลิฟต์ เอ่ยพูดช้าๆว่า "คุณไปสนใจคุณหลินดีกว่าไหม ไม่ต้องมาสนใจฉันหรอก"

Danielที่อยู่ข้างหลังไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก

ผ่านไปสักพัก ประตูลิฟต์ก็เปิดออก เพ้ยซานซานจึงรีบลากกระเป๋าเดินออกไป

Danielมองตามแผ่นหลังของเธอ คิ้วกระตุกอย่างไร้ร่องรอย จากนั้นก็คลำหยิบโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าออกมาดู แล้วจึงกดปุ่มปิดประตูลิฟต์ ลงไปข้างล่างอีกครั้ง

บริษัทเทคโนโลยีดาวสว่าง

หลังจากประชุมเสร็จเฉิงเว่ยก็กลับมาที่ห้องทำงาน จึงเห็นDanielนั่งอยู่บนโซฟา สายตาแน่นิ่ง ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่

เขาเดินก้าวยาวๆเข้านั่งลงตรงข้ามกับDaniel "คดีพลิกเหรอ?"

Danielดึงสติกลับมา "อะไร?"

เฉิงเว่ยเอ่ยพูดว่า "ก็ที่นายนั่งหน้าขรึมอยู่นี่ไง ไม่ใช่ว่ามีข้อผิดพลาดตรงไหนเหรอ?"

Danielหลุดยิ้มออกมา "ไม่ใช่"

หยุดไปสักพัก เขาก็พูดขึ้นมาอีกว่า "วันนี้คุณหร่วนย้ายไปที่ตระกูลหลิน นายรู้เรื่องนี้ไหม?"

ได้ยินแบบนั้น สีหน้าของเฉิงเว่ยก็เข้มขึ้นเหมือนกัน เขาพยักหน้าแล้วพูดว่า "ท่านจิ้นก็ไป"

"เขาก็ไปด้วยใช่ไหม?"