สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 354

เพ้ยซานซานเดินไปอยู่ข้างๆหร่วนซิงหว่าน พลางมองตามสายตาของเธอไปด้วย แต่กลับเห็นคนเดินผ่านไปมาตามท้องถนนเท่านั้น

เธอยื่นมือออกไป ส่ายไปมาด้านหน้าของหร่วนซิงหว่าน "คิดอะไรอยู่?"

หร่วนซิงหว่านชะงักไปครู่หนึ่ง และดึงสติกลับมา ก่อนจะพูดว่า "ไม่มีอะไรหรอก"

เพ้ยซานซานพูดอีกครั้ง "คนเมื่อกี้คือใครเหรอ ทำไมฉันไม่เคยเห็นมาก่อน? มาหาเธอมีเรื่องอะไรกัน"

หร่วนซิงหว่านพูด "คนนั้น......คือพี่สาวของจี้หวยเจี้ยน ที่มาหาฉัน......"

ประโยคหลัง หร่วนซิงหว่านไม่รู้ว่าควรพูดคำไหนดี

โชคดีที่ความสนใจของเพ้ยซานซานทั้งหมดไปตกอยู่ที่คำว่าพี่สาวของจี้หวยเจี้ยนมากกว่า เธอพูดอย่างแปลกใจ "พี่สาวของจี้หวยเจี้ยน? ถ้าอย่างนั้นก็น่าจะเป็นคุณหนูตระกูลดังนะซี ทำไมถึงดูซีดเซียวจังละ ข้างกายเธอก็ไม่มีบอดี้การ์ดหรือพี่เลี้ยงสักคนด้วย"

ตั้งแต่จี้หวยเจี้ยนจากไป หร่วนซิงหว่านก็ไม่เคยสนใจธุระของตระกูลจี้อีก แต่คิดว่าชีวิตก็คงไม่ได้ดีนัก

ถ้าไม่ใช่เพราะบริษัทที่ต่างประเทศดีขึ้น ตระกูลจี้ก็คงอยู่ไม่รอดในเมืองหนานเฉิงไปตั้งนานแล้ว

เพ้ยซานซานพูดขึ้นอีก "จริงสิ เธอไม่ใช่จะออกไปข้างนอกเหรอ? รีบไปเถอะ ฟ้าจะมืดแล้วนะ"

หร่วนซิงหว่านส่ายหน้า "ช่างเถอะ ฉันไม่ไปแล้วละ"

เพราะช่วงนี้เธอสบายมาก จนลืมเรื่องที่เคยเกิดขึ้น

ไม่ว่าเพราะเหตุผลอะไรก็ตาม ก็มีหลายคนไม่ต้องการให้ลูกในท้องของเธอคลอดออกมา ไม่ว่าจะเป็นจี้หรัน โจวอานอาน หรือเป็นโจงเสียน แม้กระทั่ง......

ไม่มีใครอยากให้เด็กคนนั้นเกิดมา

ในเมื่อเป็นอย่างนี้แล้ว เจ้าตัวน้อยจะใช้ชีวิตในสภาพแวดล้อมที่เลวร้ายเช่นนี้ได้อย่างไร

หร่วนซิงหว่านลอบถอนหายใจ ก่อนจะกลับไปนั่งที่ห้องทำงานเงียบๆ

ข้างนอกฟ้าเริ่มมืดลงทีละนิด

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน โทรศัพท์มือถือบนโต๊ะของเธอก็สั่นสะเทือน ทำให้สติของหร่วนซิงหว่านกลับมา

เมื่อเธอเห็นตัวเลขที่แสดงบนหน้าจอ ความหงุดหงิดในใจก็เพิ่มขึ้นมาอีกครั้ง

เธอกดตัดสายโดยไม่ลังเลเลยสักนิด จากนั้นจึงบล็อกโทรศัพท์ของอิตาบ้าคนนี้

ในขณะเดียวกัน โจวฉือเซินที่อยู่ห่างไกลในแดนอิตาลี เมื่อได้ยินว่าสายโทรศัพท์ไม่ว่าง เขาจึงโทรไปอีกครั้ง แต่กลับโทรไม่ติดแล้ว

โจวฉือเซิน "?"

เขาหันไปมองหลินหนาน ก่อนจะพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ "นี่คือวิธีของนาย?"

หลินหนานหัวเราะสองครั้ง "ประ ประธานโจวครับ เสียอะไรไปก็ต้องได้กลับมาบ้างละครับ เอาเรื่องเก่ามาพูดใหม่ ภรรยาโกรธคุณมันก็เป็นเรื่องปกติ รอให้คุณกลับไปก่อน ความโกรธของเธอก็คงหายไป พอถึงตอนนั้นคุณไปง้อเธอก็หายแล้วละครับ"

โจวฉือเซิน "......"

เขาเม้มริมฝีปากบาง ใบหน้าหล่อเหลาเต็มไปด้วยความทนไม่ไหว

หลินหนานกลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัว เขาถอยหลังไปหนึ่งก้าว และรักษาระยะห่างจากเขาอย่างปลอดภัย

โจวฉือเซินโยนโทรศัพท์ลงบนโซฟา "ออกไปเถอะ"

"ครับ"

หลินหนานราวกับได้รับอภัยโทษ รีบวิ่งออกไปอย่างเร็วปานกระต่าย

โจวฉือเซินยืนอยู่ตรงหน้าหน้าต่างบานยาวจรดพื้น เขาบีบจมูก รู้สึกว่าข้างขมับชักจะตึงเครียด

......

เป็นเวลาหลายวันเลยที่หร่วนซิงหว่าน ไม่ได้ปลดโจวฉือเซินออกจากบัญชีดำ และเธอก็ยังบล็อกวีแชทของเขาด้วย ในที่สุดเมื่อตาไม่เห็นใจของเธอก็จะไม่รู้สึกหงุดหงิด

ในวันจับรางวัลการแข่งขันใหญ่ เมื่อเธอมาถึงหน้าประตู ก็ได้พบกับโรเบิร์ตและเวินเฉี่ยน เธอพยักหน้าอย่างสุภาพให้กับโรเบิร์ตและไม่ได้พูดอะไร